Savol: Salavot qachon va qanday aytiladi?
Javob: Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alhamdulillahi Robbil ’alamiyn! Vassolatu vassalamu ’ala ashrofil mursaliyn!
Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga salavot aytishga Alloh subhanahu va taolo amr qilgan. Bu haqda Ahzob surasining 56-oyatida quyidagicha marhamat qilingan:
إِنَّ اللَّهَ وَمَلائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا
«Albatta, Alloh va Uning farishtalari Payg‘ambarga salavot ayturlar. Ey iymon keltirganlar! Siz ham unga salavot ayting va salom yuboring».
Allohning amri bandalar uchun farz-vojib hisoblanadi. Shuning uchun ham ulamolarimiz har bir kishi umri davomida bir marta Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga salavot aytishi farzdir, deydilar.
Shofe’iy mazhabida namozning so‘ngida (tashahhudda) salavot aytmoqlik vojib amal hisoblanadi. Imom Shofe’iy rahmatullohi alayhi: «Tashahhudda Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga salavot aytilmasa, namoz namoz bo‘lmaydi» deganlar. Hanafiy mazhabida esa, bu amal sunnat hisoblanadi.
Namozdan tashqarida barcha vaqtlarda salavot aytish mustahabdir. Lekin Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning ismlari, kunyalari [1] (Abul Qosim) yoki Rasululloh, Payg‘ambarimiz, Nabiy kabi lafzlar bilan u zot alayhissalom zikr qilinsalar, salavot aytish lozim bo‘ladi. Bir majlisda ismlari bir necha marta tilga olinsa, boshida bir marta salovot aytmoqlik vojibdir, qolganlari esa sunnat. Ba’zi ulamolar har safar salavot aytmoq vojib deganlar. Salavot aytish «Solallohu alayhi vasallam», «alayhissalom» yoki boshqa lafzlar bilan bo‘ladi.
«Sollallohu alayhi vasallam» degani «Unga Allohning salavoti va salomi bo‘lsin!» deganidir.
Arab tilida «Salavot» so‘zi «salot»ning ja’mi bo‘lib, «duo» ma’nosini anglatadi. Shayx Muhammad Sodiq Muhammad Yusuf rahmatullohi alayhi «Salot» Alloh taolo tomonidan bo‘lganda «duo» ma’nosini yo‘qotadi. Alloh taoloning Payg‘ambarimiz solallohu alayhi va sallamga salavot aytishi u zot solallohu alayhi va sallamga O‘z rahmatini yuborishi, ulug‘lashi, maqomlarini ko‘tarishi va farishtalar huzurida sha’nlariga maqtovlar aytishini anglatadi, deganlar.
Siyrat ilmi bo‘yicha mutaxassis bo‘lgan Abdul Azim Ziyouddin domla «Siz Payg‘ambarni ko‘rganmisiz?» degan kitobida quyidagilarni keltiradi: Alloh taolo Payg‘ambarimiz alayhissalomga salavot aytishi haqida ulamolarimiz bir qancha ta’rif berganlar. O‘sha ta’riflarning eng yaxshisi va keng qamrovlisi ulug‘ tobe’in Abul Oliya aytgan mazkur ta’rifdir: «Sollallohu alayhi vasallam» degani «Alloh O‘z Payg‘ambarini farishtalari huzurida maqtasin va salom yuborsin», deganidir. Alloh taoloning Payg‘ambarimizga aytadigan salavotini «Uning rahmatidir» deb, tafsir qilish zaifdir. Zero, Allohning rahmati har bir mo‘minga bo‘lishi mumkin. Shuning uchun ham ulamolarimiz: «Falonchiga Allohning rahmati bo‘lsin», deyishning joiz ekaniga ittifoq qilgan. Ammo «falonchiga Allohning salavoti bo‘lsin», deyish haqida ixtilof qilgan. Bu esa salavot boshqa, rahmat boshqa narsa ekanini bildiradi.
Rasululloh solallohu alayhi vasallamning ismlari zikr qilinganda salavotni ichda aytish joiz. Lekin ovoz chiqarib aytgan afzaldir. Albatta, so‘zlovchi Rasululloh solallohu alayhi vasallamning muborak ismlarini odamlarga eshtiladigan qilib zikr qilsa, ularga eshitiladigan tarzda salavot aytadi. O‘zi eshitadigan darajada zikr qilsa, salavot ham shunday aytiladi.
Ulamolar barcha anbiyolarga salavot aytish joizligini ta’kidlaganlar. Bir Payg‘ambarning ismi zikr qilinganda «alayhissalom» (Unga salom bo‘lsin) deyilsa, bir necha payg‘ambarlarning ismlarini ketma-ket zikr qilib, alayhumussalom (Ularga salom bo‘lsin) deyish ham mumkin.
Shu o‘rinda bir eslatma: Muhammad, Ibrohim, Iso va boshqa payg‘ambarlarning ismlari ila ismlangan oddiy insonlarning ismi tilga olinganda salom va salavotlar aytilmaydi. Chunki bu ismni aytish bilan payg‘ambar alayhumussalomlar emas oddiy insonlar qasd qilingan bo‘ladi. Shuningdek, Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning ismlari zikr qilingan oyatlarni namozda o‘qilganda ham salavot aytilmaydi, soqit bo‘ladi.
Payg‘ambarimiz alayhissalomning muborak ismlari Madaniy suralardan bo‘lmish 5 ta surada zikr qilingan:
Yuqoridagilarning dastlabki to‘rttasida Muhammad ismlari zikr qilingan bo‘lsa, beshinchisida Ahmad ismlari zikr qilingan.
Rasululloh solallohu alayhi vasallamga salavot aytishning foydasi va samaralari:
Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga salavot aytiladigan hol va joylar:
G‘iyosiddin Muhammad Yusuf tayyorladi
[1] Kunya deb otaga farzandining ismiga «Abu» qo‘shib aytilishi, «Abu Falonchi» degani «Falonchining otasi» degani. Onaga farzandining ismiga «Ummu» qo‘shib aytilishi. «Ummu Falonchi» degani «Falonchining onasi» degani. Kunya faqat bosh farzandning ismi bilan bo‘lishi shart emas, shuningdek, o‘zini farzandi yo‘q kishi yaqin kishisiining bolasi bilan ham kunyalanishi mumkin. Oisha onamiz jiyanlarining ismi bilan «Ummu Abdulloh» deb kunyalanganlar.
[2] Hasana – yaxshilik.
[3] Mag‘firat avfdan ko‘ra ancha yuqori narsadir. Mag‘firat qilish gunohdan kechib savob berish bo‘lgani uchun ham faqat Allohga xos hisoblanadi.
[4] «At-tahiyyatu»dagi «Assalamu alayka ayyuhan nabiyyu...» jumlasi.
Bismillahir Rohmanir Rohiym
- 60وَلِلْجَنَّاتِ وَالنِّيرَانِ كَوْنٌ عَلَيْهَا مَرَّ أَحْوَالٌ خَوَالِي
.Ma’nolar tarjimasi: Jannatlar va do‘zaxlar (hozirda) bordir, ularga (yaratib qo‘yilganlariga) o‘tmish yillar o‘tib ketgandir
Nazmiy bayoni:
Jannatlar, do‘zaxlar mavjud erurlar,
Ular uzra o‘tgan ko‘p o‘tmish yillar.
Lug‘atlar izohi:
لِ – “shibhi mulk” (mulk ko‘rinishidagi) ma’nosini ifodalovchi jor harfi bo‘lib, ismi ma’no bo‘lgan كَوْنٌ va ismi zot bo‘lgan جَنَّاتِ larning orasida kelgan.
الْجَنَّاتِ – jor va majrur xabari muqaddam.
النِّيرَانِ – lug‘atda “alangalar” ma’nosini anglatadi.
كَوْنٌ – xabaridan keyin keltirilgan mubtado. كَانَ fe’lining masdari bo‘lib, lug‘atda “voqelikda bor bo‘lish” ma’nosiga to‘g‘ri keladi.
عَلَيْهَا – “isti’lo” (ustun bo‘lish) ma’nosidagi jor harfi.
مَرَّ – ko‘plab sharhlarda مَرَّ ni masdar qilib ma’no berilgan. Ammo tahqiqlarga ko‘ra uning fe’l ekani mo‘tabar hisoblanadi.
اَحْوَالٌ – foil. Lug‘atda “to‘liq bir yil” ma’nosini anglatuvchi حَوْل ning ko‘plik shaklidir.
خَوَالِي – bu kalima خَالِيةٌ ning ko‘plik shakli bo‘lib “o‘tmishlar” ma’nosini anglatadi. اَحْوَالٌ ning sifati.
Matn sharhi:
Ahli sunna val-jamoa e’tiqodiga ko‘ra jannatlar va do‘zaxlar hozirda yaratib qo‘yilgan, ular hech qachon yo‘q bo‘lib ketmaydi.
Qadariylar va mo‘taziliylar jannat va do‘zaxning hozirda yaratib qo‘yilganini inkor qilishgan. Ular: “Agar jannat va do‘zax mavjud bo‘lsa, oyati karimalarda xabar berilganidek, yo‘q bo‘lib ketishlari lozim bo‘lib qoladi, shuning uchun ular qiyomat kunida yaratiladi”, – degan e’tiqodda bo‘lishgan. O‘zlarining bu qarashlariga quyidagicha dalillar keltirishgan:
“Uning “yuzi”dan boshqa barcha narsa halok bo‘luvchidir”[1].
Ya’ni Alloh taolodan boshqa har bir narsa halok bo‘lguvchidir. Boshqa bir oyatda ham barcha jonzotning foniy bo‘lib, faqat Alloh taoloning O‘zi boqiy qolishi xabar berilgan:
“(Yer) yuzidagi barcha mavjudot foniydir. Ulug‘lik va Ikrom egasi bo‘lmish Robbingning O‘zi boqiydir”[2].
Ushbu oyatlardagi كُلٌ kalimasi عَامٌّ va جَمِيِعٌ kabi umumiylikni ifodalovchi kalimalarning eng kuchlisi bo‘lib, u chegaralanmagan ko‘plikka dalolat qiladi. Modomiki, bu kalimani mazkur ma’nosidan boshqa ma’noga o‘zgartiruvchi dalil bo‘lmasa, u asl holida turadi. Shunga ko‘ra jannatu do‘zaxlar hozirda yaratib qo‘yilgan bo‘lganida ular ham, ichidagilar ham qiyomat kunidan oldin boshqa maxluqotlar qatori yo‘q bo‘lib ketishi lozim bo‘lib qolardi. Ularning esa halok bo‘lmasliklari xabar berilgan. Shuning uchun ham ular qiyomat kunida abadiy yo‘qolmaydigan qilib yaratiladi, – deyishgan.
Jannat va do‘zaxning yaratib qo‘yilganiga dalillar
Mazkur toifalarning keltirgan dalillariga batafsil javoblar berilgan:
Avvalo, jannat va do‘zaxning hozirda yaratib qo‘yilganiga juda ko‘plab dalillar bor:
1. Qur’onda jannat va do‘zax haqida kelgan oyatlarda o‘tgan zamonni ifodalovchi so‘zlar bilan xabar berilgan:
“Robbingizning mag‘firatiga va Allohga hamda Uning payg‘ambarlariga iymon keltirganlar uchun tayyorlab qo‘yilgan, kengligi osmon va yerning kengligicha bo‘lgan jannatga musobaqalashing”[3].
Ushbu oyatda jannatning tayyor qilib qo‘yilgani xabar berilgan. Quyidagi oyatda esa do‘zaxning tayorlab qo‘yilgani xabar berilgan:
“Kofirlar uchun tayyorlab qo‘yilgan do‘zaxdan saqlaningiz!”[4].
Mazkur oyati karimalarda jannat va do‘zax haqida “tayyorlab qo‘yilgan” deya o‘tgan zamonni ifodalovchi so‘z bilan keltirilishi ularning hozirda mavjud ekaniga dalolat qiladi.
2. Qur’onda Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning Jabroil alayhissalomni ikkinchi marta asl holatda “Sidratul muntaho”ning oldida ko‘rganlari va uning oldida Ma’vo jannati borligi xabar berilgan. Bu esa jannatning yaratib qo‘yilganiga yorqin dalildir:
“Qasamki, (Muhammad Jabroilni ilk bor Yerda ko‘rgach, yana) ikkinchi bor ko‘rdi. “Sidratul-muntaho” (daraxti) oldida. “Ma’vo jannati” ham o‘sha (daraxt)ning oldidadir”[5].
3. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam “Sidratul muntaho”ga borganlaridan so‘ng jannatga kirganlarini aytib, uning qanday ekanini tasvirlab berganlar:
ثُمَّ دَخَلْتُ الْجَنَّةَ فَإِذَا فِيهَا جَنَابِذُ اللُّؤْلُؤِ وَإِذَا تُرَابُهَا الْمِسْكُ.
“... So‘ngra jannatga kirdim, u yerda marvarid gumbazlar bor ekan, uning tuprog‘i mushk ekan” (Imom Buxoriy rivoyat qilgan).
4. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam quyosh tutilgan vaqtda namoz o‘qiganlari haqidagi rivoyatda u zotning jannatni ham, do‘zaxni ham ko‘rganlari, hatto jannatdan bir shingil meva olaymi, deb o‘ylaganlari ham ochiq- oydin kelgan:
عَنْ عُرْوَةَ قَالَ قَالَتْ عَائِشَةُ خَسَفَتْ الشَّمْسُ فَقَامَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَرَأَ سُورَةً طَوِيلَةً ثُمَّ رَكَعَ فَأَطَالَ ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ ثُمَّ اسْتَفْتَحَ بِسُورَةٍ أُخْرَى ثُمَّ رَكَعَ حَتَّى قَضَاهَا وَسَجَدَ ثُمَّ فَعَلَ ذَلِكَ فِي الثَّانِيَةِ ثُمَّ قَالَ إِنَّهُمَا آيَتَانِ مِنْ آيَاتِ اللَّهِ فَإِذَا رَأَيْتُمْ ذَلِكَ فَصَلُّوا حَتَّى يُفْرَجَ عَنْكُمْ لَقَدْ رَأَيْتُ فِي مَقَامِي هَذَا كُلَّ شَيْءٍ وُعِدْتُهُ حَتَّى لَقَدْ رَأَيْتُ أُرِيدُ أَنْ آخُذَ قِطْفًا مِنْ الْجَنَّةِ حِينَ رَأَيْتُمُونِي جَعَلْتُ أَتَقَدَّمُ وَلَقَدْ رَأَيْتُ جَهَنَّمَ يَحْطِمُ بَعْضُهَا بَعْضًا حِينَ رَأَيْتُمُونِي تَأَخَّرْتُ وَرَأَيْتُ فِيهَا عَمْرَو بْنَ لُحَيٍّ وَهُوَ الَّذِي سَيَّبَ السَّوَائِبَ. رَوَاهُ البُخَارِيُّ
Urva roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Oisha roziyallohu anho dedilar: “Quyosh tutilgan edi. Nabiy sollallohu alayhi vasallam turdilar-da uzun sura o‘qidilar, so‘ngra ruku’ qilib, uzoq vaqt ruku’da qoldilar, boshlarini ko‘targanlaridan keyin boshqa bir surani o‘qiy boshladilar, so‘ngra ruku’ qildilar, ushbu rakatni ado etib sajda qildilar, keyin ikkinchi rakatda ham shunday qildilar. So‘ngra: “Ikkalasi Allohning belgilaridan ikki belgidir, agar o‘shani ko‘rsalaringiz, to sizlardan ochilib ketgunicha namoz o‘qinglar. Men ushbu turgan joyimda menga va’da qilingan barcha narsalarni ko‘rdim. Hatto mening oldinga yurganimni ko‘rgan paytlaringizda, jannatdan bir shingil meva olaymi ham degan edim. Mening orqaga chekinganimni ko‘rgan paytlaringizda, ba’zisi ba’zisini buzib vayron qilayotgan do‘zaxni ko‘rdim. Uning ichida Amr ibn Luhayni ko‘rdim. U ibodat ma’nosida tuyani qarovsiz tashlab qo‘yishni birinchi bo‘lib boshlagan edi”, – dedilar”. Buxoriy rivoyat qilgan.
Adashgan toifalarning كُلٌ kalimasini ma’nosidan buruvchi dalil bo‘lmasa, u asl holida turaveradi, degan so‘zlariga esa quyidagicha javob berilgan:
Yuqoridagi dalillardan jannat va do‘zaxning hozirda mavjud ekanligi sobit bo‘ldi. Mavjudligi aniq bo‘lgan jannatning tugashi yo‘q ekani ham xabar berilgan:
“Albatta, bu Bizning (jannat ahliga beradigan) rizqimizdirki, unda tugash bo‘lmas”[6].
Jannatdagi ne’matlarning doimiyligi ham bayon qilib qo‘yilgan:
“Taqvolilar uchun va’da qilingan jannatning misoli, uning ostida anhorlar (doimo) joriy, mevalari va soyalari boqiydir”[7].
Hadisi sharifda jannat ne’matlarining doimiyligi haqida shunday xabar berilgan:
عَنْ أَبِي سَعِيدٍ وَأَبِي هُرَيْرَةَ رَضِيَ اللهُ عَنْهُمَا أَنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ إذَا دَخَلَ أهْلُ الجَنَّةِ الجَنَّةَ يُنَادِي مُنَادٍ إِنَّ لَكُمْ أنْ تَحْيَوْا فَلا تَمُوتُوا أَبَداً إنَّ لَكُمْ أنْ تَصِحُّوا فلا تَسْقَمُوا أبداً وإنَّ لَكمْ أنْ تَشِبُّوا فلا تَهْرَمُوا أبداً وإنَّ لَكُمْ أَنْ تَنْعَمُوا فَلا تَبْأسُوا أَبَداً. رَوَاهُ مُسْلِمٌ
Abu Said va Abu Hurayra roziyallohu anhumolardan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Qachon jannat ahli jannatga kirsalar, bir nido qilguvchi: “Albatta, yashashlaringiz sizlar uchun, hech qachon o‘lmaysizlar. Albatta, sog‘lom bo‘lishlaringiz sizlar uchun, hech qachon kasal bo‘lmaysizlar. Albatta, yosh bo‘lishlaringiz sizlar uchun, hech qachon qarimaysizlar. Albatta, huzur-halovatda yashashlaringiz sizlar uchun, hech qachon baxtsiz bo‘lmaysizlar”, – deya nido qiladi”, – dedilar”. Imom Muslim rivoyat qilgan.
Jannatdagi ne’matlar abadiy bo‘lganidek, do‘zaxdagi azoblar ham abadiyligi haqida shunday xabar berilgan:
“Albatta, ahli kitob va mushriklardan iborat kofirlar jahannam o‘tida bo‘lib, o‘sha joyda mangu qolurlar” .
Xulosa qilib aytganda, jannat ham, do‘zax ham hozirda mavjud, hech qachon yo‘q bo‘lib ketmaydi. Ular Alloh taoloning yo‘qdan bor qilishi bilan vujudga kelgani kabi, U zotning yo‘q qilib yubormasligi bilan doimiy bor bo‘lib turadi.
Keyingi mavzu:
Mo‘min bandaning do‘zaxda abadiy qolmasligi bayoni