Tug‘ilish, yashash va vafot etish haqidagi tushunchalar borasida Islom dini ta’limotlarida batafsil bayon qilingan. Jumladan, o‘lim haqida Qur’oni karimda shunday deyilgan:
كُلّ نَفْسٍ ذآئِقَةُ المَوْتِ
“Har bir jon o‘limni totguvchidir” (“Oli Imron” surasi, 185-oyat).
Ushbu oyatning mazmunidan o‘lim shubhasiz haq ekanligi va har bir inson dunyoga kelganidan keyin vafot etishi ochiq-oydin bilinib turibdi. Hattoki, Allohning payg‘ambarlari ham bundan mustasno emaslar. Bandalar orasida Alloh taologa eng suyuklisi bo‘lmish Payg‘ambarimiz Muhammad sollallohu alayhi vasallamning vafotlari dunyodagi eng ulkan musibat bo‘ldi.
Nabiy sollallohu alayhi vasallam vidolashuv hajini ado etib, Arafotda turganlarida Alloh taolo u zotga quyidagi oyatni nozil qildi:
“Ana, endi bugun, diningizni kamoliga yetkazdim, ne’matimni tamomila berdim va sizlar uchun Islomni din bo‘lishiga rozi bo‘ldim” (Moida surasi, 3- oyat).
Ushbu oyatning nozil bo‘lishi, Payg‘ambarimiz alayhissalomga umrlari nihoyalab qolganiga ishora edi. Shuning uchun ham vidolashuv hajida sahobalarga “Men sizlar bilan keyingi yil uchrashmasam kerak”, degan edilar.
Payg‘ambarimiz alayhissalom Zulhijja oyining tugashiga 5 kun qolganida hajdan qaytdilar. Yangi 11-hijriy yilning Muharram oyi ham o‘tdi. Safar oyining oxiriga kelib, xastaliklari boshlandi. Rasululloh alayhissalom vafotlaridan 8 kun oldin Oisha onamiz roziyallohu anhoning uylariga borgan edilar. U zotning oxirgi imom bo‘lib o‘qib bergan namozlari Rabiul avval oyining payshanba kunidagi shom namozi edi. Hijriy 11-yil, Rabiul avval oyining 12-sanasi, dushanba kuni zuho (choshgoh) vaqtida vafot etdilar. Mazkur sana milodiy 632-yilning 6-iyuniga to‘g‘ri keladi. Nabiy alayhissalom Madinai munavvaradagi Masjidun nabaviyning sharqiy devoriga tutash hujrai saodatlariga dafn qilindilar. U zot sollallohu alayhi vasallamning dafn etilgan kunlari hijriy 11-yil, Rabiul avval oyining 13 dan 14 ga (ya’ni, seshanbadan chorshanbaga) o‘tar kechasi bo‘lib, u milodiy 632-yil 7-8- iyunga to‘g‘ri keladi. Nabiy alayhissalomning muborak jasadlarini Ali roziyallohu anhu yuvdilar.
Butun olamlarni yaratgan Allohga hamdu-sanolarimiz bo‘lsin. Umri davomida insonlar uchun qayg‘urib, so‘ngi nafasigacha “Ummatim!” deb bu dunyodan u dunyoga rihlat qilgan zot Muhammad sollallohu alayhi vasallamga durudu-salomlarimiz bo‘lsin.
“Ko‘kaldosh” o‘rta maxsus islom bilim yurti talabasi
Oybek MA’RUPOV.
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
"Alloh sizdan yengillatmoqni iroda qiladir. Va inson zaif yaratilgandir".
Insonni Alloh taoloning O‘zi yaratgan. U Zot O‘z bandasining xususiyatlarini yaxshi biladi. Shuning uchun ham insonga faqat Alloh taoloning ko‘rsatmalarigina to‘g‘ri kelishi mumkin. Ushbu oyatda Alloh taolo insonning zaif holda yaratilganini ta’kidlamoqda. Yaratuvchining O‘zi «zaif yaratilgan», deb turganidan keyin, shu zaif insonga yo‘l ko‘rsatishda U Zot og‘irlikni xohlarmidi? Yo‘q, U Zot yengillikni xohlaydi.
Islom shariati, umuman, yengillik ustiga bino qilingandir. Bu haqda ko‘plab oyat va hadislar bor. Hammasi o‘z o‘rnida bayon qilinadi. «Niso» surasining boshidan muolaja qilib kelinayotgan masalalar, xususan, erkak va ayol, oila, nikoh masalasiga kelsak, ushbu oyatda bu masalalarda ham Alloh O‘z bandalariga yengillikni istashi ta’kidlanmoqda. Zohiriy qaralganda, diniy ko‘rsatmalarni bajarish qiyin, shahvatga ergashganlarning yo‘llarida yurish osonga o‘xshaydi. Islomda hamma narsa man qilingan-u, faqat birgina yo‘lga ruxsat berilganga o‘xshaydi. «Nomahramga qarama», «U bilan yolg‘iz qolma», «Uylanmoqchi bo‘lsang, oldin ahlining roziligini ol», «Mahr ber», «Guvoh keltir» va hokazo. Hammasi qaydlash va qiyinchilikdan iborat bo‘lib tuyuladi. Shahvatga ergashganlar esa «Yoshligingda o‘ynab qol, gunoh nima qiladi», deyishadi. Bu esa sodda va oson ko‘rinadi. Haqiqatda esa unday emas. Natijaga qaraganimizda bu narsa yaqqol ko‘zga tashlanadi. Dunyo tarixini kuzatadigan bo‘lsak, oila masalasiga yengil qaragan, jinsiy shahvatga berilgan xalqlar, davlatlar va madaniyatlar inqirozga uchragan. Qadimiy buyuk imperiyalarning sharmandalarcha qulashining asosiy omillaridan biri ham shu bo‘lgan.
Bizning asrimizga kelib, G‘arbda, o‘zlarining ta’biri bilan aytganda, jinsiy inqilob bo‘ldi. Jins borasida olimlar yetishib chiqdilar. Ular «Jinsiy hurriyat bo‘lmaguncha, inson to‘liq hur bo‘la olmaydi. Agar jinsiy mayllar jilovlansa, insonda ruhiy tugun paydo bo‘lib, unda qo‘rqoqlik va boshqa salbiy sifatlar kelib chiqishiga sabab bo‘ladi», kabi g‘oyalarni tarqatishdi. Oqibatda jinsiy inqilob avjiga chiqdi.
Natijasini – har xil balo-ofatlar buhronini hozir o‘zlari ko‘rib-tatib turishibdi. Axloqiy buzuqlik, oilaning va jamiyatning parchalanishi, hayotga qiziqishning yo‘qolishidan tashqari, son-sanog‘iga yetib bo‘lmaydigan muammolar paydo bo‘ldi. Jinsiy inqilob oqibatida taraqqiy etgan g‘arb davlatlarining tub aholisi dahshatli sur’atda kamayib bormoqda. Ko‘z ko‘rib, quloq eshitmagan tanosil kasalliklari kelib chiqdi, har yili son-sanoqsiz odamlar shu kasalliklardan o‘lmoqda. Nasl buzilib, odamlari zaifhol va kasalmand bo‘lib bormoqda. Turli aqliy va ruhiy kasalliklar urchidi. Oxiri kelib, kasalliklarga qarshi insondagi tabiiy monelikning yo‘qolishi (OITS) kasalligi paydo bo‘ldi. Bu kasallik haqli ravishda, XX asr vabosi deb nomlandi. Uning davosi yo‘q. Bu dardga chalinishning sababi zinodir. U bilan kasallangan odam tez muddatda o‘ladi. Hamma dahshatda. Bu dardga chalinmaslikning yo‘llari axtarilmoqda, bu yo‘lda behisob mablag‘lar sarflanmoqda, mazkur vaboga chalinmaslikning turli choralari taklif etilmoqda. Qonunlar chiqarilmoqda, idoralar ochilmoqda.
Lekin shahvatga ergashganlari sababli ular eng oson, eng ishonchli bitta yo‘l – Allohning yo‘liga qaytishni xayollariga ham keltirishmayapti. Aqalli ushbu dardning bevosita sababchisi bo‘lmish zinoni man etuvchi qonun chiqarishni hech kim o‘ylab ham ko‘rmayapti. Chunki shahvatga ergashganlar shahvatga qarshi chiqa olmaydilar. Ularning o‘zlari shahvatga banda bo‘lganlari uchun unga ergashganlar. O‘zlarini zohiriy yengil ko‘ringan ishga urib, endi og‘irlikdan boshlari chiqmay yuribdi. Zohiriy og‘ir ko‘ringan bo‘lsa ham, Alloh ko‘rsatgan yo‘lga yurgan bandalar boshida mazkur og‘irlik va mashaqqatlarning birortasi ham yo‘q. Ular mutlaq yengillikda, farovon turmush kechirmoqdalar.
"Tafsiri Hilol" kitobidan