Ayol yo‘l chetida tuxum sotib o‘tirgan choldan so‘radi:

– Tuxum necha pul?

– Donasi 2 dirhamdan.

– 6 donasini 10 dirhamga berasizmi yoki ketaveraymi?

Otaxon noiloj rozi bo‘ldi. Mayli, olaqoling, bugun hali bir dona ham tuxum sotganim yo‘q. Juda bo‘lmaganda savdoimni sizga sotish bilan boshlay. Oxirgi payt savdo unchalik yaxshi emas, juda kam tuxum sotayapman.

Ayol butun boshli boylikni qo‘lga kiritganday 2 dirham arzonga olgan tuxumlarni olib hursand bo‘lib o‘zining qimmatbaho mashinasi tomon yugurdi...

...Ayol dugonalari bilan restoranga bordi. U yerda har doimgidek ko‘p buyurtma berishdi, natijada ko‘pgina iste’mol qilinmagan yeguliklar ortib qoldi.

130 dirhamlik chek olib kelishganda, bu ayol 150 dirham to‘lab qaytimi kerak emasligini aytdi. Ushbu voqea restoran faoliyatida oddiy xol, lekin tuxum sotib kun ko‘rayotgan chol uchun esa og‘riqli masala. Bu ayol 2 dirhamni qizg‘andi, lekin deyarli 150 dirhamni ko‘kka sovurdi.

Nima uchun ana shunday o‘rinlarda savob qilish o‘rniga,  qizg‘anchiqlik qilamiz?! Muhtojga berishga mablag‘ orttirolmaymiz, lekin orzu havasga bir necha millionlab sarf qilamiz. Atrofdagilar bizga baho berishi uchun o‘zimizni ko‘rsatamiz, aslida-chi, aslida bahoni Xoliq bermaydimi?!  

Xalqaro aloqalar bo‘limi

Mohira Zufarova

tayyorladi