Islomiy va milliy qadriyatlardan biri o‘zgalarga yordam qo‘lini cho‘zishdir. Ushbu ko‘mak moddiy yoki ma’naviy bo‘lishi mumkin. Ramazon oyida beriladigan zakot va fitr ana shunday iadriyatlar sirasiga kiradi.
“Zakot” so‘zi tilimizda “poklik” va “o‘sish” ma’nolarini bildiradi. Shar’iy istilohda esa “Zakot maxsus moldan, maxsus juzni maxsus shaxsga Allohning roziligi uchun shariatda tayin qilinganidek mulk qilib berishdir”.
Zakot tufayli ijtimoiy barqarorlik yuzaga keladi. Shuningdek, zakotning faqat moddiy emas, balki ma’naviy, ruhiy, axloqiy ma’nolari ham bor. Zakotda beruvchiga ham, oluvchiga ham, ular yashab turgan jamiyatga ham katta foyda bor. Zakot berishdan asosiy maqsad kam ta’milangan faqir-fuqaro, beva-bechoralarga moliyaviy yordam berish barobarida insonni molu dunyodan ustun qilish, inson mol-duyoning, mol-dunyo insonning quli ekanini ta’minlashdir.
Imom G‘azzoliy rahmatullohi alayh:
“Alloh taolo O‘z bandasiga jon ne’mati va mol ne’matini bergan. Badan ibodatlari jon ne’matining shukridir. Moliyaviy ibodatlar mol ne’matining shukridir”, deganlar.
Zakot musulmonlarning ma’lum sanoqqa yetgan va bir yil aylangan chorva mollaridan beriladi. Uning sharti yilning ko‘p qismini yaylovda o‘tkazgan bo‘lishi kerak. Ulamolarimiz buning hikmatini quyidagicha aytgan. Odatda, chorva hayvonlar yaylovdagi o‘t-o‘simliklar bilan oziqlanadi. Vaholanki, o‘sha yaylovada ungan o‘t-o‘lanlar aholining umumiy mulki hisoblanadi. Demak, unda xalqning haqqi bor. Chorvador hamma molini xalqqa bera olmasligi tabiiy. Shu boisdan unga molidan 2,5 foizni ajratish kifoya. Ana o‘sha ajratilgan mulk, tabiiyki, o‘zi kabi mulkdor boyga emas, muhtoj odamga beriladi.
Muayyan miqdorga yetgan, yil to‘lgan tijorat mollaridan ham zakot beriladi. Tijoratchining mulkiga shubhali mollar aralashib qolishi ehtimoli bor. Molini poklab olish uchun muhtojlarga shariat belgilagan qismini ajratishi kerak bo‘ladi. Yana uyida zakot miqdorida puli borlar, yo sotish niyatida mashina, uy-joy, qimmat baho narsalar olib qo‘ygan hamda 85 gr tillo-kumushi borlar ham zakot beradi. Tasavvur qiling, bir odamning uyida 15 milliondan ortiq puli bor. Buni asrab qo‘yganiga bir yil bo‘ldi. Shundan u zakot berishi kerak bo‘ladi. Chunki pulni uyida saqlagani bois davlat va jamiyat zarar ko‘radi.
Zeb-ziynat va tillo taqinchoqlar hech qachon qadr-qiymatini yo‘qotmaydi va tabiiy ravishda narxi o‘suvchi mol hisoblanadi. Shuning uchun ham undan ulush beriladi. Zero, ba’zi uddaburon odamlar pulni jamg‘arish maqsadida tilloga aylantirib qo‘yishi hech kimga sir emas. Davlatga to‘lanadigan soliq sadaqa va zakot hisobiga o‘tmaydi.
Abu Hurayra roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Payg‘ambar sollallohu alayhi vasallam: “Bandalar tong ottirgan har bir kunda, albatta, ikki farishta nozil bo‘ladi-tushadi. Ulardan biri: “Allohim! Infoq qiluvchiga o‘rinbosar bergin”-, deydi. Ikkinchisi esa: “Allohim! Mumsik (Ziqna baxil)ga yo‘qotish bergin”, deydi”, dedilar.
Tasavvur qiling, agar har bir musulmon inson jamiyatdagi va dinidagi vazifasini sidqidildan bajarsa, muhtojlarga yordam qo‘lini cho‘zsa, jamiyatda faqir va miskin qolmaydi.
Shu o‘rinda bir mulohaza zakotni kimlarga berishni Yaratganning o‘zi Kalomida bitib qo‘ygan. Uni kimlarga berib bo‘lmaslik ham hadislarda bayon qilingan. Yana ulamolarimiz nomaqbul yo‘llarga sarf qiladiganlarga ham zakot berib bo‘lmasligini ta’kidlaganlar.
Albatta, zakotning savobi yanada mukammal bo‘lishi uchun uni munosib o‘ringa berilishi muhim. Chunki nomunosib shaxsga berilgan mablag‘ noshar’iy ishlarga yo‘naltirilib, zakot beruvchi ham gunohkor bandalar qatoriga tushib qolishi mumkin. Shuning uchun halol topgan boylikdan ajratilgan zakot beva-bechora, yetim-yesir, kambag‘al, muhtoj oilalarga, tolibi ilmlarga berilsa, ham ulkan savoblarga erishiladi.
Meva-cheva va yerdan chiqqan narsalardan, agar uni oqin(oqar) suv yoki yomg‘ir sug‘organ bo‘lsa, ushr-1/10 (o‘ndan bir) beriladi. Xalqimizda buni qo‘ni-qo‘shnichilik va muhtojlar haqqi deb yuritiladi. Agar hosil olishda sug‘orish asboblaridan foydalangan bo‘lsa, xarajati va qo‘l mehnati ko‘proq singgani uchun 1/20 (yigirmadan bir) beriladi.
Fitr sadaqasi
Fitr sadaqasi bug‘doydan, undan olinadigan narsalardan va mayizdan 2 kg. beriladi. Xurmo va arpadan 4 kg. beriladi.
Bizning diyorda keng tarqalgani fitr sadaqasini bug‘doydan berishdir. O‘rta hisobda bozordagi sotilayotgan bug‘doy narxi olinadi. Ba’zi olimlar kambag‘allarning foydasi uchun bozordagi eng qimmatini hisoblash yaxshi deydilar. Hanafiy mazhabimizda sadaqai fitr vojib hisoblanadi. “Fitr”ning ma’nosi “og‘iz ochish” degani. Zakot va boshqa sadaqalar moldan qilinsa, fitr sadaqasi jon boshidan qilinadi. Uning hikmati hadislarda bayon qilinganidek, ro‘zadagi kamchiliklarni bartaraf qilish, qolaversa, ro‘za tugashi va Ramazon hayiti kirishi bilan barcha musulmonlar bayram qilishidir. Tabiiyki, bayramni munosib o‘tkazish uchun dastmoya kerak. Buning uchun esa qurbi yetganlar muhtojlarga fitr sadaqasini xuddi sovg‘adek ulashadi va bayram barchaga tatiydi. Natijada jamiyat vakillari va tabaqalari o‘rtasida inoqlik, mehr-muruvvat rishtalari shakllanadi.
Ahrorbek MADAIPOV,
Ohangaron tumanidagi “Xonobod” jome masjidi imom noibi
Bir o‘tirib, yashab o‘tgan shuncha yillik hayotimizda boshdan kechirgan g‘am-g‘ussalarimiz haqida fikr yuritib ko‘rsak, qayg‘ular ikki xil ekanini ko‘ramiz:
Birinchisi – o‘sha paytda ko‘zimizga katta ko‘rinib, hatto yig‘lashimizga sabab bo‘lgan qayg‘ularimiz. Lekin vaqt o‘tishi bilan ular aslida oddiy narsa ekani, yig‘lashga arzimasligi ma’lum bo‘ladi. Ba’zan o‘sha kunlarni eslaganimizda kulgimiz kelib, «Shu arzimas narsa uchun ham siqilib, yig‘lab yurgan ekanmanmi? U paytlarda ancha yosh bo‘lgan ekanmiz-da», deb qo‘yamiz.
Ikkinchisi – haqiqatdan ham katta musibatlar. Ba’zilari hayotimizni zir titratgan. Bu qayg‘ular ham o‘tib ketadi, lekin o‘chmaydigan iz qoldirib ketadi. Bu izlar uzoq yillargacha qalbga og‘riq berib turaveradi. Bu qayg‘ular ba’zan to‘xtab, ba’zan harakatga kelib, yangilanib turadigan vulqonga o‘xshaydi. Bunday g‘am-qayg‘ularning yaxshi tarafi shundaki, ular hayotda ham, oxiratda ham yaxshiliklarning ko‘payishiga sabab bo‘ladi. Ular qalbimizda o‘chmas iz qoldirsa, har eslaganda ko‘zlarimizda yosh qalqisa, eng asosiysi – o‘shanda duoga qo‘l ochib, sabr bilan turib bera olsak, ko‘p-ko‘p yaxshiliklarga, ajr-savoblarga ega bo‘lamiz. G‘am-qayg‘u yangilanishi bilan yaxshiliklar ham yangilanib boraveradi.
G‘am-qayg‘usiz hayotni kutib yashayotgan qizga «Siz kutayotgan kun bu dunyoda hech qachon kelmaydi», deb aytish kerak.
Alloh taolo «Biz insonni mashaqqatda yaratdik», degan (Balad surasi, 4-oyat).
Bu hayot – g‘am-tashvishli, azob-uqubatli, mashaqqatli hayotdir. Mo‘min odam buni juda yaxshi tushunadi. Bu dunyoda qiynalsa, azob cheksa, oxiratda albatta xursand bo‘lishini biladi. Inson mukammal baxtni faqatgina oxiratda topadi. Shuning uchun ulug‘lardan biriga «Mo‘min qachon rohat topadi?» deb savol berishganda, «Ikkala oyog‘ini ham jannatga qo‘yganida», deb javob bergan ekan.
Allohning mehribonligini qarangki, oxirat haqida o‘ylab, unga tayyorgarlik ko‘rish hayotni go‘zal qiladi, qayg‘ularni kamaytirib, uning salbiy ta’sirini yengillatadi, qalbda rozilik va qanoatni ziyoda qiladi, dunyoda solih amallarni qilishga qo‘shimcha shijoat beradi, musibatga uchraganlarni bu g‘am-tashvishlar, azob-uqubatlar bir kun kelib, bu dunyoda bo‘lsin yoki oxiratda bo‘lsin, baribir yakun topishiga ishontiradi. Oxirat haqida o‘ylab, faqat solih amallar qilishga intilish insonni baxtli qiladi.
Anas ibn Molik roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bunday deganlar: «Kimning g‘ami oxirat bo‘lsa, Alloh uning qalbiga qanoat solib qo‘yadi, uni xotirjam qilib qo‘yadi, dunyoning o‘zi unga xor bo‘lib kelaveradi. Kimning g‘ami dunyo bo‘lsa, Alloh uning dardini faqirlik qilib qo‘yadi, parishon qilib qo‘yadi, vaholanki dunyodan unga faqat taqdir qilingan narsagina keladi».
Alloh taolo faqat oxirat g‘ami bilan yashaydigan (oxirat haqida ko‘p qayg‘uradigan, har bir amalini oxirati uchun qiladigan) qizning qalbini dunyoning matohlaridan behojat qilib qo‘yadi. Qarabsizki, bu qiz har qanday holatda ham o‘zini baxtli his qiladi, hayotidan rozi bo‘lib yashaydi. Xotirjamlikda, osoyishtalikda, qanoatda yashagani uchun istamasa ham qo‘liga mol-dunyo kirib kelaveradi. Zero, Alloh taolo oxirat g‘amida yashaydigan, shu bilan birga, hayotiy sabablarni ham qilish uchun harakatdan to‘xtamagan kishining rizqini kesmaydi, uni ne’matlariga ko‘mib tashlaydi.
Ammo Alloh taolo bor g‘am-tashvishi dunyo bo‘lgan qizni faqirlar qatorida qilib qo‘yadi. Bunday qiz mol-dunyoga ko‘milib yashasa ham, o‘zini faqir, bechora his qilaveradi. Natijada dardi yangilanaveradi, dardiga dard qo‘shilaveradi, fikrlari tarqoq bo‘lib, iztirobga tushadi. Afsuski, shuncha yelib-yugurgani bilan faqat dunyoning ne’matlariga erisha oladi, oxiratda nasibasi bo‘lmaydi.
Abdulloh Abdulmu’tiy, Huda Sa’id Bahlulning
“Qulog‘im senda qizim” kitobidan G‘iyosiddin Habibulloh,
Abdulhamid Umaraliyev tarjimasi.