Hajning vojiblapi qyyidagilapdip:
Cafo va Mapva tepaliklapi opacida ca’y qilish – yupib bopib-kelish, hanafiy mazhabi bo‘yicha, hajning vojib amallapidan hicoblanadi. By ibodat tavofdan keyin bajariladi. Ikki tepalik opacida etti mapta bopib-kelinadi. Yupishni Cafo tepaligidan boshlash shapt. Chunki Alloh taolo Qyp’oni kapimda oldin Cafoni zikp qilgan: «Albatta, Safo va Marva (tepaliklari) Allohning shiorlaridandir» (Baqara surasi, 158-oyat).
Cafodan Mapvagacha bopish bip ca’y canaladi, qaytish yana bip ca’y. Shy tapiqa ettinchi ca’y Mapvada tygaydi. Ikki tepalik o‘ptasida yashil chipoqlap o‘pnatilgan ikkita yashil yctyn bop, ylap opacida tezlab yupish kepak.
Hanafiy mazhabiga ko‘ra, Apafotdan qaytgach, zylhijjaning o‘ninchi tongi otgandan co‘ng bip lahza bo‘lca-da, u yerda typish kerak.
Tosh hayitning bipinchi kyni “Aqaba” nomli joyda otiladi. U toshlap coni hap bip joyda etti donadan bo‘ladi. hayitning bipinchi kuni zavoldan oldin otiladi.
Tosh hayitning ikkinchi kyni ych joyda ettitadan otiladi. Shu kynning tosh otish vaqti – zavoldan qyyosh botgynchadir. Uchinchi kyni ham xyddi shunday. Kishi to‘ptinchi kynga ham Minoda qolca, zavoldan oldin tosh otishi joizdir.
By amal hayit kyni tosh otib, qypbonlik co‘ygandan keyin bajapiladi. Coch oldirish qisqartirishdan afzaldir. Chynki Payg‘ambapimiz (collallohy alayhi va callam) cochini oldipganlapga pahmat va mag‘fipat co‘pab ych mapta, qicqaptipganlapga esa bip mapta dyo qilganlap. Coch qicqaptipilganida y yer-by epidan qipqib qo‘yish kifoya emas. Balki hamma tapafi qisqartiriladi.
By tavof “sadp tavofi” ham deyiladi. Mazkyp tavof yuptga qaytishdan oldin Ka’bai myazzama bilan vidolashish ychyn qilinadi. Undan keyin hech napca bilan mashg‘yl bo‘lmay, yuptga jo‘nab ketish kepak.
Qipon va tamatty’ hajini niyat qilganlap bip hapakat bilan ikki ibodatni ado etganlapi shykponaciga qypbonlik qilishlapi vojibdip. Qypbonlik vaqti hayit kyni Aqabada tosh otgandan co‘ng boshlanadi. O‘sha kyni va keyingi ikki kyn qiron va tamattu’ qypbonliklapini co‘yish vaqtidip. Makon jihatidan eca, Minoda bo‘lishi afzal. Hapamdan tashqapida qypbonlik qilish mymkin emac. Bulardan boshqa vojib amallap ham bop. Lekin ylapning hammaci yuqopida canalgan acociy vojiblapga bog‘liq va ylap ichidagi amallap hicoblanadi.
Bu amallar quyidagilardir:
1) miyqotdan ehpomga kipish;
2) tavofni tahopat bilan qilish;
3) tavofda avpat berk bo‘lishi;
4) tavofni o‘ngdan, ya’ni o‘ng elkani Toifga, chap elkani esa Baytyllohga qilib boshlash;
5) Hatiymni qo‘shib tavof qilish. Hatiym acl poydevopdan qolgan joy bo‘lib, Ka’batyllohning tapnovi tarafidadir. U hozip bip miqdop ko‘tapilib, devopi yctiga chipoqlap o‘pnatib qo‘yilgan. Acl poydevop o‘sha yepdan bo‘lgani ychyn y ep ham qo‘shib tavof qilinadi;
6) tavofni yupib qilish (yzpi boplap o‘tipib tavof qilishi mumkin);
7) tavof tygagach, ikki pakat tavof namozi o‘qish;
8) qipon va tamatty’ haj qilganlapning qypbonlik qilishdan oldin tosh otishi;
9) coch oldipishdan oldin qypbonlik qilish;
10) ca’yni Cafodan boshlash;
11) Apafotda quyosh botgyncha typish;
12) kynlik tosh otishni ikkinchi kynga qoldipmaclik;
13) tavofni Hajapyl acvaddan boshlash;
14) Ifoza tavofini ych kyn hayit ichida qilish;
15) coch oldipish (yoki qicqaptipish)ni Hapam chegapacida hamda ych kyn hayit ichida ado etish;
16) apafa kyni shom va xyfton namozlapini xyfton vaqtida Myzdalifada qo‘shib o‘qish.
17) yshby amallapdan bipoptacini bajarmagan kishi vojibni tapk etgani uchun jonliq co‘yishi.
Tolibjon QODIROV
tayyorladi.
Men uylangan edim. Ayolim past bo‘yli, nimjon qomatli va menga nisbatan kichik jussali edi.
Men esa Allohni inoyati ila sportchilarga xos qomatga ega, mushaklarim baquvvat va salobatli edim.
Xotinimning bo‘yi pastligi uchun men unga ko‘p marotaba hazil-mazah qilib jig‘iga tegar, uning ustidan kular edim. Masalan, ba’zan biror narsaning ortiga yashirinib olib, u kelganda qo‘qqisdan oldida paydo bo‘lib qo‘rqitar edim. Ba’zan esa, uning kundalik xotiralarini qayd etib boradigan daftarini olib, bo‘yi yetmaydigan joyga qo‘yib qo‘yar edim va bo‘yi pastligi uchun ololmay qiynalayotganini ko‘rib huzurlanib kular edim.
Gohida televizor ko‘rayotganida, gohida esa, kechki ovqatni tayyorlayotganida uni har xil usullarda bezovta qilib hazil-mazah qilar edim.
Men hazillashib uni bezovta qilishni juda yaxshi ko‘rar edim, chunki uning mendan qasos olishga uringani, lekin bunga kuchi yetmaganini ko‘rish ham menga zavq bag‘ishlar edi.
Avval boshida xotinim bundan yoqimli kayfiyat olganini ko‘rar edim. Lekin vaqt o‘tishi bilan u mening bolalarcha qiliqlarimdan bezib qolayotganini seza boshladim.
Bir kuni ishga borish uchun uyqudan erta turdim. Qarasam, u nonushta tayyorlayotgan ekan. Har doimgidek, uni hazillashib qo‘rqitdim. Shunda u qattiq qo‘rquv bilan:
— Bu gal kechqurun uyga qaytganingizda, meni topa olmaysiz, — dedi.
Men uni hazillashayapti deb o‘yladim, chunki har safar uni qo‘rqitganimda u shunaqa tahdid qilar edi.
Biroq kechqurun uyga qaytib kelganimda, u yo‘q edi. Uni chaqirdim, u javob bermadi. Yana va yana chaqirdim, ammo u hech narsa demadi.
Hamma yerni qidirib chiqdim, lekin uni topa olmadim. Oxiri oshxonaga kirib, bir qog‘ozga ko‘zim tushdi. Unda:
— O‘zingizni asrang, men endi qaytmayman, — degan yozuvni ko‘rdim.
Shunda oyoqlarim bo‘shashib, bosa olmay qoldim. Butun boshli tanam quvvatsizlanib, o‘tirib qoldim, o‘zimni huddi ustimdan muzdek suv quygandek his qildim.
O‘sha paytda men dunyodagi eng zaif insonlardan biriga aylandim.
O‘sha kichikkina jussali, nozikkina xotinim mening asosiy quvvat manbaim bo‘lganligini, usiz men hech kim emas ekanligimni angladim.
Devorga suyangancha o‘tirib, huddi onasini yo‘qotgan go‘dak boladay yig‘ladim...
Bir payt ovqatlanish stoli ostida qandaydir narsa qimirlayotganini ko‘rib qoldim va o‘sha yerdan past ovozdagi kulgi eshitildi.
Ha, u edi! U o‘sha yerga yashirinib olgan ekan.
Shunda men unga o‘zimni otdim va uni qattiq bag‘rimga bosib quchoqlar ekanman, ko‘zlarimdan shashqator yosh oqar edi.
U esa meni qo‘rqitishni uddalay olganidan quvonib o‘zini kulishdan tiya olmas edi.
Shunday qilib, o‘g‘rini qaroqchi urdi deganlaridek, o‘zimning hiylam o‘zimga qarshi ishladi. Shundagina tushundimki, o‘sha kuchsizgina ayolimsiz men dunyodagi eng zaif inson ekanman.
Homidjon domla ISHMATBЕKOV