Сиздан талаб қилинадиган нарса ёнингизда Қуръон китоби юриши эмас!
Сиздан талаб қилинадиган нарса бу – хулқ-атворингиз билан оят бўлишингиздир!
Баъзи одамлар ўйлайдики, гўзал хулқ чиройли гап, гўзал муомалага чекланган, гўзал хулқ деганда фақат шу тушунилади, деб. Аслида эса чиройли хулқ бундан кенгроқ тушунча! У камтарликни, кибр қилмасликни, кичикларга раҳм қилишни, катталарни ҳурматлашни, сабрни, юмшоқфеълликни, ростгўйликни ва бошқа нарсаларни ўз ичига олади.
Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан одамларни энг кўп жаннатга киргизадиган нарса нималигини сўрашибди. У зот алайҳиссалом: “Аллоҳдан тақво қилиш ва гўзал хулқ”, деб жавоб берган эканлар.
Ҳасан Басрий раҳимаҳуллоҳ айтади: “Ҳусни хулқнинг моҳияти – имкон борича яхшилик қилиш, ҳеч кимга озор бермаслик ва очиқ чеҳрали бўлишдир”.
Бир киши Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан гўзал хулқ ҳақида сўрабди, шунда у зот қуйидаги оятни тиловат қилибдилар:
“Кечиримли бўл, яхшиликка буюр ва жоҳиллардан юз бур” (Аъроф сураси, 199-оят)
Кейин дедилар: “Гўзал хулқ бу – сендан алоқани узган одамга силаи раҳм қилишинг, сенга бермаганга сен беришинг, сенга зулм қилганни кечиришингдир”.
Гўзал хулқ соҳиби бўлмоқчимисиз? Унда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг қуйидаги ҳадисларини ўзингиз учун дастурул-амал қилиб олинг: “Одамларнинг Аллоҳга энг маҳбуби – одамларга энг кўп фойдаси тегадиганидир. Амаллар ичида Аллоҳга энг севиклиси – мусулмоннинг қалбига унинг бирор ғамини аритиш ила ёки қарзини тўлаб бериш ила ёхуд очлигини кетказиш ила киргазадиганингиз хурсанчиликдир! Бир биродаримнинг ҳожатини чиқариш учун (кўчада) юришим мен учун бу масжидда (яъни Масжидун набавийда) бир ой эътикоф ўтирганимдан яхшидир. Кимки ғазаби чиққанда уни изҳор қилишга имкони бўла туриб ўзини тийса, Аллоҳ қиёмат куни қалбини розиликка тўлдиради. Кимки биродари ҳожатини раво қилиш учун юриб, уни раво қилса, Аллоҳ қадамлар тойиладиган кунда унинг қадамини собит қилади”.
Аҳнаф ибн Қайс раҳимаҳуллоҳ айтади: “Сизларга энг оғир дард нима эканини айтайми?”. Одамлар: “Ҳа, айтинг!” дейишди. Дедики: “Разил хулқ ва шалоқ тил”.
Жунайд раҳимаҳуллоҳ айтади: “Хулқи чиройли фосиқ билан дўст бўлишим мен учун хулқи бузуқ қори билан дўст бўлганимдан яхшидир!”.
У киши яна айтади: “Тўрт хислат бандани олий даражаларга кўтаради, гарчи илми ва амали оз бўлса ҳам: юмшоқ феъллик, камтарлик, сахийлик ва гўзал хулқ”.
Яна бир нарсани таъкидлаб ўтиш керакки, гўзал ахлоқ дегани ҳамма ҳақ-ҳуқуқларингиз жойида, ҳамма нарсадан рози бўлган вақтингизда ўзингизни яхши тутишингиз эмас! Гўзал ахлоқ – энг қийин ҳолатда ҳам, нафсингизга оғир ботадиган вазиятда ҳам ўзгармай туришингиз, яхшилигингизда бардавом бўлишингиз, сафсаталардан ўзингизни баланд тутишингиздир! Тоза хулқнинг сифати одамлар ҳарчанд ўзгарсада ўзгармайди!
Саховатли одам камбағал бўлиб қолса ҳам сахийлигини йўқотмайди!
Азиз одам зулм кўрса ҳам азизлигини, обрўсини сақлаб қолади!
Яхшилик қилувчи одам одамлардан ёмонлик кўрганда ҳам уларга яхшилик қилаверади.
Уларнинг хулқлари Аллоҳга ибодат эрур! Вужудлари бу гўзал феъл-атвор ила Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга яқинлашиб боради!
Абдуллоҳ ибн Муборакка айтишган экан: Бизга гўзал хулқни бир сўз билан ифодалаб беринг. У зот: “Ғазабни қўй!” дебдилар.
Доктор Ҳассон Шамси Пошонинг "Метин қоялар" китобидан
Ғиёсиддин Ҳабибуллоҳ, Неъматуллоҳ Исомов таржимаси.
حدثنا العباس الدوري نا يعلى بن عبيد نا موسى هو الجهني عن مصعب بن سعد عن أبيه قال: جاء أعرابي النبي صلى الله عليه وعلى آله وسلم فقال: يا رسول الله: علمني كلاما أقوله قال :”قل لا إله إلا الله وحده لا شريك له الله أكبر كبيرا والحمد لله كثيرا وسبحان الله رب العالمين لا حول ولا قوة إلا بالله العزيز الحكيم“. قال: هؤلاء لربي فما لي قال: قل: اللهم اغفر لي وارحمني واهدني وارزقني.
Мусъаб ибн Саъд отасидан ривоят қилади: “Бир аъробий Набий соллаллоҳу алайҳи ва ъалаа олиҳи васалламнинг олдиларига келиб: “Эй, Аллоҳнинг Расули, менга бир калимани ўргатинг, мен уни айтиб юрай”, деди.
“Лаа илааҳа иллаллоҳу ваҳдаҳу лаа шарийка лаҳу, Аллоҳу акбар кабийро, валҳамдулиллааҳи касийро, субҳааналлоҳи Роббил ъааламийн, лаа ҳавла ва лаа қуввата иллаа биллааҳил ъазийзил ҳакийм”, деб айт! дедилар.
У: “Булар Аллоҳ учун, мен учунчи?” деди. “Аллоҳуммағфирлий, варҳамний, ваҳдиний, варзуқний”, дегин”, деб айтдилар”.
Калима ва дуонинг маъноси: Ёлғиз Аллоҳдан ўзга илоҳ йўқ, Унинг шериги йўқ. Аллоҳ буюкдир, энг буюкдир, Аллоҳга кўп ҳамд бўлсин. Оламлар Робби пок деб ёд этаман. Куч ҳам, қувват ҳам фақат Азизу Ҳаким Аллоҳ биландир.
Аллоҳим, мени мағфират қил, менга раҳм қил, мени ҳидоятга бошла ва менга ризқ бергин.
Абу Саид Ҳайсам ибн Кулайб Шошийнинг
“Муснади Шоший” асаридан
Даврон НУРМУҲАММАД таржимаси