ТИЛОВАТ САЖДАСИ
*** Сабаби, ҳукми ва вақти ***
Шартлари: таҳорат қилиш, қиблага юзланиш ҳамда аврат жойларини беркитиш.
Вожиб бўлишининг сабаби: сажда оятини ўқиш ё эшитиш.
Сажда ояти намоздан бошқа пайт ўқилганида, дарҳол сажда қилиш шарт эмас. Фақат кечиктирилиши танзиҳий макруҳдир. Форсчага ўхшаш (араб тилидан бошқа тилда) сажда ояти ўқиган киши ҳам сажда қилиши лозим. Сажда калимасини ўзидан аввалги ва кейинги калималардан бири билан ўқиш, оятни тўла ўқиш кабидир.
Сажда ояти бўлган суралар:
Аъроф сураси, 206-оят;
Раъд сураси, 15-оят;
Haҳл сураси, 49-оят;
Исро сураси, 107-оят;
Марям сураси, 58-оят;
Ҳаж сураси, 18-оят;
Фурқон сураси, 60-оят;
Намл сураси, 24-оят;
Сажда сураси, 16-оят;
Сод сураси, 24-оят;
Фуссилат сураси, 37-ояг;
Нажм сураси, 62-оят;
Иншиқоқ сураси, 21-оят;
Алақ сураси, 19-оят.
*** Тиловат саждаси кимларга вожиб, кимларга вожиб эмас? ***
Сажда оятларидан бирини эшитган кишига, эшитишни қасд қилмаган бўлса ҳам, тиловат саждаси вожиб бўлади. Сажда оятини ўқиш ва эшитиш билан, ҳайз ва нифосдаги аёлларга сажда қилиш вожиб бўлмайди. Имомга иқтидо қилган киши сажда оятини ўқиса, имомга ҳам, жамоатга ҳам сажда қилиш вожиб бўлмайди. Фақат имом ва жамоат сажда оятини намоз ўқимаётган бир кишида эшитсалар, намоздан сўнг сажда қилишлари лозим. Бу ҳолда агар намоз асносида сажда қиладиган бўлсалар, зиммаларидаги сажда ўрнига ўтмайди, аммо намозлари ҳам бузилмайди. Ишончли нуқтаи назарга кўра, маъносини тушуниш шарти билан, форсча каби (бошқа тилда) сажда ояти эшитилса ҳам, сажда қилиш вожиб бўлади. Ухлаётган кишидан, ёш боладан, ҳайз ё нифосдаги аёлдан сажда ояти эшитилганида ҳам сажда қилиш вожиб. Тутиқуш ва акс садодан эшитилган сажда ояти туфайли сажда қилиш вожиб бўлмайди.
Изоҳ: Замонамизда мавжуд бўлган радио, телевизор ва шунга ўхшаш воситалардан Қуръони каримни тинглаш билан савоб қозонилганидек, сажда оятини эшитиш туфайли, сажда қилиш вожиб бўлади.
*** Тиловат саждасининг вақти ва шакли ***
*** Жойни ўзгартирадиган сабаблар ***
Турган ё ўтирган жойидан зарурат учун бўлса ҳам ажралиш, дарахтда бир шохдан бошқа шохга ўтиш, анҳор ёки каттароқ ҳовузда (сажда ояти ўқилган) жойдан бошқа жойга сузиб ўтиш билан, жой ўзгарган ҳисобланади.
*** Жойни ўзгартирмайдиган сабаблар ***
*** Турли масалалар ***
Сажда ояти бўлган сурани ўқиётиб, сажда оятини ўқимай ташлаб кетиш макруҳдир.
Сажда оятига бир ёки бир неча оят қўшиб ўқиш мустаҳабдир.
Ўтирган кишининг тиловат саждаси қилиш учун ўрнидан туриб, сажда қилиши мустаҳабдир.
Сажда оятини эшитган кишининг ўқиган кишидан аввал бошини саждадан кўтармаслиги ҳам мустаҳабдир.
Сажда ояти бир жамоат ичида ўқилиб, ҳамма бирдан сажда қилиши лозим бўлганида, оятни ўқиган кишининг олдинроққа ўтиши ва жамоатнинг саф тортиши шарт эмас. Ҳар ким ўтирган жойида, хоҳлаганидек сажда қилади.
*** Тиловат саждасининг саҳиҳ бўлиш шартлари ***
Тиловат саждасининг саҳиҳ бўлиш шартлари намознинг саҳиҳ бўлиш шартларидир (такбири таҳримадан бошқа).
*** Адо этиш тартиби ***
Сажда оятини ўқиган ёки эшитган киши ўтирган бўлса, ўрнидан туради. Қўлни кўтармай такбир айтиб, саждага боради ва яна такбир айтиб, ўрнидан туради. Шу тартибда бир марта сажда қилади. Сўнг ташаҳҳуд ўқимайди ва салом бермайди.
*** Шукр саждаси ***
Ҳазрати Абу Бакрдан, розийаллоҳу анҳу, ривоят қилинишича, Пайғамбаримиз, соллаллоҳу алайҳи ва саллам, инсонни хушнуд қиладиган бир нарсага рўпара келганларида ёки бирор хушхабар эшитганларида Аллоҳ таолога шукр қилиш мақсадида дарҳол сажда қилар эдилар.
Шукр саждаси Имоми Аъзамга, розийаллоҳу анҳу, кўра намоздан сўнг макруҳдир ва ҳеч қандай савоби йўқ, қилмаган афзалдир. Имом Абу Юсуф ва Имом Муҳаммадга кўра эса, савоб бўлган бир ибодатдир. Шукр саждаси тиловат саждаси каби адо этилади.
Изох,: Фиқҳ уламолари Имом Аъзамнинг, раҳматуллоҳи aлaйҳ, бу нуқтаи назарларини, қилиниши вожиб эмас деб, Имом Абу Юсуф ва Имом Муҳаммаднинг фикрларини эса, қилинишининг зарари йўқ, жоиздир деб шарҳлашганлар. Бунга кўра, ҳар бир хушхабарни эшитганида сажда қилиш шарт эмас, аммо қилиниши жоиздир.
*** Ҳар балонинг даф қилиниши ҳақида ***
Имом Насафий «Кофий» номли асарларида айтадиларки, кимки бир жойда барча сажда оятларини ўқиб, ҳар бири учун алоҳида-алоҳида сажда қилса, бу ибодат туфайли бошига келадиган барча балолардан омон қолади.
*** Жума намозининг ҳукми ***
Жума намози қуйидаги етти шартни жам қилган бўлиб, ҳар бир мусулмон учун фарзи айндир.
Фарз бўлишининг шартлари:
*** Дуруст бўлишининг шартлари ***
Ҳанафий мазҳабига кўра, жума фарзи учун етарли жамоат қул, мусофир ва беморлардан иборат бўлса ҳам, имомдан бошқа уч эркак кишидир. Мазкур жамоат билан жума намози ўқиш мумкинлигининг шарти бу кишиларнинг биринчи саждага боргунларича имом билан бирга қолишларидир. Илк саждани қилгач, (намозни бузиб) тарқайдиган бўлсалар, имом намозни ёлғиз ўзи жума намози сифатида тамомлайди. Аммо имом биринчи саждага бормасидан, жамоат тарк этадиган бўлса, намоз бузилади. Уч кишилик жамоатдан бири аёл ёки ёш бола бўлса, намоз саҳиҳ бўлмайди. Қул, мусофир ва беморнинг жума намозида имом бўлиши жоиздир.
*** Жума намозининг хутба ва суннатлари ***
Жума хутбасида тасбеҳ ёки таҳмид билан кифояланиш, кароҳат билан жоиздир.
Жума хутбасининг ўн саккиз суннати бор:
*** Жума намозига оид турли масалалар ***
КЕЙИНГИ МАЗУЛАР:
Ҳайит намозлари ҳукми ва шартлари;
Рамазон ҳайитининг мустаҳаблари;
Ҳайит намозининг вақти;
Ҳайит намозларини ўқиш тартиби;
Қурбон ҳайитининг ҳукми;
Ташриқ такбирининг ҳукми, муддати ва кимларга вожиб бўлиши;
Ташриқ такбири;
Қуёш тутилганида ўқиладиган намоз;
Ой тутилганида ўқиладиган намоз;
Ёмғир сўраш дуоси;
Хавф (қўрқув) намози;
Такрорлаш учун саволлар.
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
Бир қиз айтади:
«Аллоҳ таоло онамни Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламга салавот айтиш муҳаббати билан сийлаган. Онамдан энг кўп эшитганим – Пайғамбаримизга салавот! Онам ҳатто овқатни ҳам салавот айтиб қилади. Уй ишларини ҳам салавот айтиб қилади, «Шундай қилсам, осон, тез бўлади», дейди. Мен касал бўлиб қолсам ҳам, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам айтиб юрган дуоларни ўқиб, дам солади. Дори ичираётганда ҳам тили салавотдан тўхтамайди. Шунинг учун бўлса керак, мен доим хотиржам эдим. Сал хафа бўлиб турганимни кўрса, «Расулуллоҳ cоллаллоҳу алайҳи васалламга салавот айтгин, Аллоҳ нажот беради», дер эди. Бу сўзларни онамдан жуда кўп эшитганим учунми, «Онам жуда ошириб юборади-да, худди бошқа оламда яшаётгандек», дер қўяр эдим.
Бир куни кайфиятим жуда тушиб кетди. Ўзимни чалғитиш нималар қилиб кўрмадим, лекин фойдаси бўлмади. Охири таслим бўлиб, йиғлай бошладим. Ғам-қайғуларимга, кўз ёшларимга ғарқ бўлиб турган эдим, онамнинг «Расулуллоҳ cоллаллоҳу алайҳи васалламга салавот айтгин, Аллоҳ нажот беради», деган сўзлари эсимга тушиб қолди. Шу заҳоти салавот айта бошладим. Бир маҳал қарасам, Расулуллоҳга салавот айтавериб, қайғуларим эсимдан ҳам чиқиб кетибди! Бир неча марта шундай қилганимдан кейин салавот айтсам, ғам-ташвишлар йўқ бўлишига тўлиқ ишонч ҳосил қилдим.
Ҳозир, шу сатрларни ёзаётганда ҳам салавот айтиб ёзяпман. Дугоналарим қўшиқ хиргойи қилиб, завқланиб юрган бир пайтда Аллоҳнинг марҳамати билан менинг тилим севикли Пайғамбаримизга салавот айтиш билан банд. Аллоҳ таоло менга Пайғамбаримиз cоллаллоҳу алайҳи васалламга салавот айтишни яхши кўрадиган, қайғу-аламларимга қарши салавот ёрдамида курашишни ўргатган онани насиб қилмаганида, балки мен ҳам қўшиқ айтиб юрган бўлармидим...»
Шайх Солиҳ Муғомисий ҳафизаҳуллоҳ айтади:
«Бир куни тобим қочиб, жарроҳлар юрагимни операция қилишди. Эртаси куни жонлантириш бўлимида ётсам, бир ҳамшира хабар олиш учун кириб, томиримга уланган назорат жиҳозига қаради-ю, бирдан саросимага тушиб қолди. Олдин ҳамшира шеригини, кейин шифокорни чақирди… Нима бўлаётганини билмасам ҳам, аҳволим жиддий эканини сездим. Бирпасда тепамда ўндан ортиқ шифокору ҳамширалар тўпланиб кетишди. Кимдир зудлик билан бош шифокорни чақириш кераклигини айтди, уни ҳам чақиртиришди. У ҳам келиши билан қурилмаларга қараб, ҳамкасблари билан бир нималарни маслаҳатлаша бошлади. Кейин менга: «Шайх Солиҳ, юрагингизда қон йиғилиб қолибди. Олиб ташламаса бўлмайди. Кўкрак қафасни яна очамиз», деди. Мен калимаи шаҳодатни айтиб, бош ирғаб, розилик бердим. Жарроҳлар амалиёт хонасини тайёрлашга киришиб кетишди. Ҳамширалар ҳам менга уланган симларни узиб, тайёрлана бошлашди. Шу пайт ливанлик ҳамшира: «Шайх, салавот айтинг! Аллоҳ нажот беради», деб қолди. Унинг сўзлари қалбимга муҳрланиб қолди. Шу заҳоти: «Аллоҳумма, солли ъалаа саййидинаа Муҳаммад» деб, салавот айта бошладим.
Шу пайт қурилмаларнинг бири ўз-ўзидан ишга тушиб, овоз чиқара бошлади. Бошимни буриб қарасам, ҳозиргина тўхтаб турган қурилма ишга тушиб, ичидаги шаффоф идишга қон кела бошлабди! Мени амалиётга тайёрлаётган ҳамширалар буни кўриб, анграйиб қолишди. Сўнг биттаси ўзига келиб, бош шифокорни чақиришга югуриб кетди. Тўлиқ кийиниб олган шифокор кириб келди-ю, жиҳозни кўриб, турган жойида қотиб қолди. Сўнг яқинроқ келиб, қурилмага қараб турди-да, «Субҳаналлоҳ! Шайх Солиҳ, биз сизни қутқаришга ҳаракат қилиб турсак, Аллоҳнинг Ўзи сизни қутқариб қўйибди-ку!» деди.
Ҳозир ўша воқеани эслаб, ҳайрон қоламан. Менга «Салавот айтинг, Аллоҳ нажот беради», деган ўша ливанлик ҳамшира аёлни кўрган одам «Бу хотин умуман Худони танимаса керак», деб ўйлайди. Лекин ўша аёл менга энг қийин пайтда Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васалламга салавот айтишни эслатиб, мусибатлардан қутулиш эшигини очган эди».
Абдуллоҳ Абдулмуътий, Ҳуда Саъид Баҳлулнинг
“Қулоғим сенда қизим” китобидан Ғиёсиддин Ҳабибуллоҳ, Абдулҳамид Умаралиев таржимаси.