Мавлид ойи бўлди элга мукаррам,
Боиси туғилган расули акрам.
Ойларни ичинда бўлак эҳтиром,
Қилар ҳалқим бу ойни иззати икром.
Муборак улуғ ой салом ассалом!
Робиул аввални душанба куни,
Туғилди бу кунда олам сарвари.
Оллоҳни танлаган хос расули,
Бандалар ичинда танлаган қули.
Қабул айланг умматни сизга саломи!
Оллоҳни расули туғилган бу ой,
Мўжиза хислатга бу ой жуда бой.
Ўчиб қолди минг йил ўчмаган олов,
Яксон бўлди каъбадаги бутлар ва санам.
Биздан салом қабул айланг расули акрам!
Мўминлар бошидан кетиб жахолат,
Зиё бўлиб келди илму маърифат.
Вайрон бўлди шу кеча Хисрав саройи,
Қуриди кўп турган савани кўли.
Олллоҳ яхши кўрган зот, расул туфайли!
Кофирлар, мушриклар қилиб надомат,
Ўтган кунларига қилдилар нафрат.
Оллоҳ суюган пайғамбари сизга саловат,
Оллоҳни расули туғилган бу ой.
Саловот саломни айтингиз бисёр!
Арзийди ҳар куни айтсангиз кўп бор,
Охиратда расулуллоҳ шафоати бор.
Саловотни тўхтатманг бу ойда зинҳор,
Расулуллоҳ сизга бўлсин саловот минг бор.
Охиратда расул акрам шафоати бор!
Ҳар ким айтса ҳақ расулга салом саловот,
Барча этар топганидан эхсон хасанот.
Ҳақ ҳабиби расулига қилиб эҳтиром,
Умид қилиб ҳар бир уммат сиздан шафоат.
Сизга бўлсин расулуллоҳ салом-саловат!
Муҳаммад МУКАРРАМОВ,
Косон тумани бош имом-хатиби.
Осмонлару ерни яратган Зотнинг қаршисига маъсиятлар ила чиқа кўрманг, ғазабига тоқатингиз, иқобига сабрингиз ва азобига қудратингиз етмайди.
Доктор Абдул Муҳсин Аҳмад ўзининг бир қариндоши билан бўлган воқеани айтиб берди. Воқеага кўра бир йигит укасига доим “Аллоҳга ҳамд айтгин” деса, укаси: “Нима учун Аллоҳга ҳамд айтишим керак?” – дер, Яратганга бўйин эггиси келмасди.
Ахир унинг бу гапини оламлар Рабби бўлган Зот эшитиб турибди! Аллоҳ уни икки оёғи билан юрғизиб қўйибди, қанча одамлар юра олишмайди. Неча-неча инсонлар кўриш неъматидан мосуво бўлганида, унинг кўзлари кўриб турибди.
Вақт ўтиб йигит автоҳалокатга учрайди. Унинг аъзолари қаттиқ шикастланади. Операциядан сўнг доктор Абдул Муҳсин Аҳмад уни бир умр ногирон бўлиб қолганлигини, танасининг ярми ишламаслигини, аниқроғи, бир ўлимдан қолганлигини айтади.
Аллоҳ буюк! Унинг неъматлари чексиз. Биз бандалар доим шукрда бўлмоғимиз лозим. Зеро, Аллоҳ таоло айтади: «...Албатта, Унинг ушлаши аламли ва шиддатлидир»[1].
Тасаввур қилинг, борди-ю, сиз дўзахийлардан бўлсангиз, у ердаги азобга чидай оласизми?! Албатта, йўқ.
Шундай экан Аллоҳга тавба қилинг! У Зотга хуш келмайдиган ишлардан қайтинг. Солиҳ амаллар ила Раббингизга яқинлашинг.
Аллоҳ берган неъматларга шукр қилинг. Гуноҳ ва маъсиятнинг кичиклигига қараманг. Аллоҳнинг буюклигини назарингиздан қочирманг.
Аллоҳ буюк! У Зот сизни кутилмаганда ушламасидан аввал қалбингизни қўрқув ила тўлдиринг. Қазоингиз яқинлашмасидан аввал покланинг. Ўлим келгандаги пушаймондан наф йўқ ва бунинг учун имкон берилмас...
Ҳассон Шамсий Пошонинг
“Жаннат бўстонидаги оилавий оқшомлар” номли китобидан
Ғиёсиддин Ҳабибуллоҳ, Илҳом Оҳунд, Абдулбосит Абдулвоҳид таржимаси.
[1] Ҳуд сураси, 102-оят.