Халқимизда даво учун ёки кўз тегмаслик учун Қурьон оятларидан дам солиш одати мавжуд. Бинобарин, Қурьони карим шифо бўлиб, бу ҳақда Аллоҳ таоло: «(Биз) Қуръондан мўминлар учун шифо ва раҳмат бўлган (оят)ларни нозил қилурмиз» (Исро,82) деб мархамат этган. Қурьондаги хар бир оят ҳиссий ва маьнавий, зоҳирий ва ботиний касалликларга шифодир.
Инсондаги руҳий таьсирнинг яхши ва ёмон жиҳатнинг ғолиблигига қараб кўз тегиши, атрофдагиларга ёмон таъсир этиши мумкин. Зеро, Абу Ҳурайра (розияллоҳу анҳу)дан ривоят қилинган ҳадисда Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам): “Кўз тегиши ҳақиқатдир”, деганлар (Имом Бухорий ва Имом Муслим ривоятлари).
Пайғамбаримиз (соллалоҳу алайҳи ва саллам) ҳам кўз тегишига қарши “Фалақ” ва “Нос” сураларини ўқиб паноҳланганлар. Шунингдек, ким бирон нарсани кўриб, кўзи қувнаса, “Машааллоҳ, ла ҳавла ва ла қуввата илла биллаҳ”, дейиши мустаҳаб амалдир.
Афсуски, кўз тегишидан паноҳланишнинг одамлар қўллаётган тумор, кўзмунчоқ, қалампир, тақа, исириқ кабиларни тақиш ёки осиб қўйиш каби усуллари тобора авж олиб, кўпайиб бормоқда. Бундай қилиш Аллоҳдан ўзга нарсадан паноҳ сўраш бўлгани учун шариатимизда ҳаром ва ширк саналади.
Бир куни бир одам олдимга дам солиб қўйишимни, илтимос қилиб келди. Ранглари сўлик, кўзларидан нур қочган эди. Келиб ўтириб олгандан сўнг дардини айта бошлади. Ишлари юришмай қолганини, соғлиғининг мазаси йўқ эканлигини айтди. Бир фолчининг олдига борганини, у аёл эса унга илму-амал қилингани, олди олинмаса, тез орада вафот этишини “башорат” килганмиш. Илму-амални қўшниси қилганини ҳам айтиб ўтган. Ўзим сизни даволайман, ўқиб қайтариқ қиламан деб, у бечорадан катта миқдорда пулини олган. Фолчи дам солиб берган нарсаларни қўшнисининг дарвозаси тагига сепган. Буни қўшниси кўриб, ўртада адоват пайдо бўлган. Натижада эса, ҳолат янада ёмонлашган. Бормаган муллам, фолчим қолмади, деб сўзини давом эттирди.
Мен унга муқаддас динимиз кўрсатмаларини айтиб бердим. Унинг қилган ишлари гуноҳ эканлиги, бу шариатимизга кўра қаттиқ тақиқланган амал эканини айтдим. Дарров тавба килиши кераклигини, шунда ҳаммаси ўз изнига қайтишини тушунтирдим.
Гапларимни қабул қилди ва тавба қилишни, бундан буён беш вақт намозни канда қилмаслигини айтди. Орадан бир канча вақт ўтиб, у билан кўчада учрашиб қолдик. Юзлари тўлишган, ранглари тоза бўлиб, хурсанд ҳолда эди. Саломлашганимиздан сўнг, менга ўз ташаккурини изҳор этди. Ишлари юришиб, соғлиғи ҳам яхшиланганини айтганда қалбимда илиқлик пайдо бўлди. Зеро, бир адашиб, йўлини топа олмаётган одамга ёрдам берганимдан Аллоҳга шукроналар айтдим. Афсус, бу одамга ўхшаб адашиб, йўлини топа олмаётган, дардини илмли кишиларга эмас, аксинча, илмсиз, жохил кимсаларга дуч келиб, сарсон-саргардон бўлиб юрганлар канча. Шифо Аллоҳдандир. Нима иш қилаётганимизни бир ўйлаб, кимларга мурожаат қилиш кераклигини ҳам мушоҳада қилиб кўрайлик.
Бахтиёрхон УМАРАЛИЕВ
Зарбдор тумани “Қусом ибн Аббос”
жоме масжиди имом-хатиби
Унутмангки, Аллоҳ таоло Ўзига юзланишингиз учун сизни турли мусибатлар билан синайди. Баъзан Аллоҳдан имтиҳонлардан муваффақиятли ўтишни ёки солиҳа жуфт ҳалол ё яна бошқа нарсаларни сўраб ой ва йиллар давомида дуо қиласиз. Аммо дуоингиз ижобат бўлмаётганидан ташвишга туша бошлайсиз.
“Нега Аллоҳ дуоларимни қабул қилмаяпти?” деган саволлар ҳаёлингизда тинмай айланади. Аммо Аллоҳ сизга қанча неъматларини тайёрлаб қўйганини билмайсиз! Сиз банда эканингизни эътироф этиб, ноумид бўлмай Аллоҳдан қанча кўп сўрасангиз, қалбингиз шунча юмшайди. Тобора Аллоҳга муҳтож эканингизни тушунасиз. Аслида, ҳар бир олган ва чиқарган нафасимиз Аллоҳнинг бизга берган чексиз неъматидир.
Аллоҳнинг юборган синовлари сабабли банда ожизлигини англаш билан бирга, Аллоҳдан бошқа ҳеч ким унга ёрдам бермаслигини тушуниб етади. Бу банданинг иймонини янада мустаҳкамлайди.
Агар Сиздан “Аллоҳга энг яқин бўлган вақтиниз қачон бўлган?” деб сўрасалар сиз “Оила қурганимда”, “фарзандли бўлганимда” ёки “янги ишга кирганимда” деб айтмайсиз. Балки ҳаётингизнинг энг қийин лаҳзаларини, қийинчиликка дуч келганингизда вазиятдан қандай чиқишни билмай қолганингизни, фарзандингиз касал бўлганда, онангиздан айрилганингизда Аллоҳга янада яқин бўлганингизни эслайсиз.
Сиз ҳаётингизнинг ана шундай энг мушкул вазиятларида Аллоҳга ҳар қачонгидан ҳам кўра кўпроқ ёлвориб дуо қилгансиз.
Нега? Чунки фақат Аллоҳ сизни бу қийинчиликлардан қутқариши мумкинлигини билгансиз. Аллоҳдан бошқа ҳеч ким ёрдам бера олмаслигини англаб етгансиз.
Ҳа, айрим бандалар турли синов-мусибатлар сабабли Аллоҳга юзланади, Роббига қайтади.
Яна баъзи бандаларнинг эса Аллоҳ таолога қайтишига гуноҳ амаллар сабаб бўлади. Бу ҳақда Ибн Атоуллоҳ Сакандарий раҳматуллоҳи алайҳи бундай дейдилар: “Гоҳида У Зот сенга тоат эшигини очади ва қабул эшигини очмайди. Гоҳида сенга гуноҳни тақдир қилади ва у (У Зотга) етишишга сабаб бўлади”.
Уламолардан бири айтади: “Банда гуноҳ сабабли жаннатга кириши ва савоб иш туфайли жаҳаннамга тушиши мумкин”, деди. Одамлар таажжубланиб: “Қандай қилиб бундай бўлиши мумкин?” деб сўрашди. Олим уларга: “Банда баъзан гуноҳга қўл уради, кейин ўзига келиб, қилган гуноҳига қаттиқ афсусланади, тинмай афсус-надомат чекади. Охир оқибат унда ўзини паст олиш, синиқлик ва надомат пайдо бўлади. Аввалгидан кўра тоат-ибодатга кўпроқ уринади, ихлос қилади. Натижада бу гуноҳи унинг жаннат сари ҳаракат қилишига сабаб бўлади. Яна бошқа банда бир яхшилик қилиб, кибрга, ужбга, мақтанишга, одамлардан мақтов эшитишга берилади. Айнан шу ҳол унинг ҳалокатига, дўзахга сари етаклайди”.
Даврон НУРМУҲАММАД