Бугун айрим кимсалар моддий манфаат илинжида ўғрилик, тамагирлик, босқинчилик, одам савдоси, фирибгарлик каби жиноятларни содир этмоқда. Булар орасида ақл ҳушини таниганлари ҳам, ғўр ёшлар ҳам бор. Охирги йилларда жиноятчилик ҳолатлари тўрт баробар ошган. Бунда ёшларнинг салмоғи 61 фоизни ташкил қилмоқда. Бу рақамлар ҳар қандай кишини ҳўшёрликка чорлайди.
Афсуски, кейинги пайтларда энг кўп кузатилаётган жиноятлардан бири пластик картадан пул ўғирлашдир. Бу жиноятни содир этаётганлар жабрланувчининг кимлигига ҳам, аҳволига ҳам қарамай уни қақшатмоқда. Ҳатто муҳтож, оғир беморлар учун йиғилган хайрия пулларинида ўмармоқда. Наҳот, инсон шу даражада тубанликка борса, дея хайрон қоласан киши. Бундай ўғирликни ўзгалар қилса, бирор нима дейишинг қийин. Аммо бу ишни банк ходими ёки бирор яқининг қилса, додингни кимга айтишни ҳам билмай қоларкансан.
Яқинда Бўстонлиқ туманида исқтиқомат қилувчи шахс ҳуқуқни муҳофаза қилувчи ташкилотларга банк картасидан пул ўғирлангани бўйича шикоят қилган. Суруштирувларга кўра бу жиноятни ўсмир жияни қилгани маълум бўлди. Бундай қинғирликни банк ходими қилганига нима дейсиз? Шу кунларда бир банк ходими фуқароларнинг пластик карталаридаги SMS хабар ва пул ўтказиш хизматини ўзининг телефон рақамига улаб, кўп миқдордаги маблағни ўзлаштириб юборади. Унинг қилмиши фош бўлиб, у касбидан ҳам, халол ризқидан ҳам маҳрум бўлди.
Пул илинжида ўзгаларни заҳарлашдан тоймайдиганлар ҳам борлиги аламлидир. Бу ишни бир неча фарзанднинг ота-онаси қилганига нима дейиш мумкин. Яқинда ички ишлар ходимлари эр-хотин тил бириктириб гиёҳванд моддалар савдоси билан шуғулланганини аниқладилар. Энди улар бу қилмиши учун панжара ортида жавоб бермоқдалар. Ахир кўплаб ёшларнинг умрига хазон бўлаётган бу оғуфурушлар ўз фарзанди ҳам айнан шу йўл билан нобуд бўлишидан қўрқмасалар.
Мўмай даромад илинжида ўзгаларни алдаб, қўрқитиб манфаат олмоқчи бўлаётганлар ҳам орамизда топилади. Яқинда пойтахтимизда истиқомат қилувчи кимсалар бир тадбиркорга дўқ-пўписа қилиб, ундан 340 000 АҚШ доллари миқдорида пул талаб қилади. Агар бу пулни бермаса, оила аъзоларини ўлдиришини айтади. Уларнинг бу нияти амалга ошмай қўлга тушди.
Жиноятчиларни бундай ишларга нима етакламоқда, деган савол кишини мулоҳазага чорлайди.
Албатта, бунинг бош сабаби биринчи ўринда моддий манфаат, осон бойишдир. Аммо пул топишнинг ҳалол йўлларидан бориш, унга сабр-матонат билан етишишни тушуниш учун эса кишида тўғри тарбия олмоғи керак. Дину динёнатдан, одоб-ахлоқдан хабардор бўлмоғи лозим.
Динимиз ҳар қандай зўравонликдан, ҳаром луқмадан йироқ бўлишга чақириб, ҳалол касб қилишга буюради. Зеро, Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам: “Мусулмон – мусулмондан унинг қўли ва тилидан саломатда бўлган одамдир”, деганлар (Имом Бухорий ривояти).
Яна бир ҳадисда Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам бундай деганлар: «Парвардигор азза ва жалла айтади: “Эй бандаларим, Мен Ўзимга зулмни ҳаром қилдим ва уни сизларнинг орангизда ҳам ҳаром қилдим. Бас, бир-бирингизга зулм қилманглар”» (Имом Муслим ривояти).
Мўмин киши ўзгаларнинг танига, молига ва аҳлига зулм қилмайди. Доим хушмуомолада, яхшилик пайида бўлади. Энг асосийси, ҳаром луқма билан оиласини боқмайди. Қачондир ҳаром луқма еган фарзандлар албатта унинг бадалини тўлайдилар. Шунинг учун ҳам халқимизда “Бировнинг ҳақи буюрмайди” деган гап юради.
Қуръони каримда: “Эй иймон келтирганлар! Мол-мулкларингизни ўртада ноҳақ (йўллар) билан емангиз!... дея марҳамат қилинади (Нисо сураси, 29-оят). Демак, ҳар қандай мўмин киши ўзгалар ҳақидан қўрқиши, доим ҳалол ризқ талабида бўлиши зарур. Илло, бунинг акси бўлса, икки дунёда ҳам қаттиқ сўроқ борлигини унутмасак бўлгани.
Шоҳрух УБАЙДУЛЛОҲ
тайёрлади
Бир бола авто ҳалокат сабаб кўзи ожиз бўлиб қолди. У шифохонадан уйига қайтаркан, тўсатдан останада йиқилиб тушди. Шу пайт она ўғлига насиҳат қилди:
– Болам, шифокорлар ҳеч нима қила олмасликларини айтишди. Шундай экан, яшаш учун курашишимиз керак.
Ўғил:
– Ҳа, онажон, биламан, – дея кўзига ёш олди у.
Она:
– Ўғлим, йиғлашни бас қил. Ёлғиз қолсанг, сенга ҳеч ким меҳрибонлик қилмайди. Шунинг учун кўз ёшингни арт.
Ўғил:
– Хўп, онажон!
Она:
– Мен сенга фақат бир марта хато қилсанг, ёрдам бераман. Қолганига ўзинг ҳаракат қилишинг керак. Қани тур ўрнингдан. Ёдингда тут. Сени қўзинг ожиз бўлиши мумкин, аммо нодон эмассан. Бу хонада нималар борлиги эсингдами?
Ўғил:
– Ҳа.
Она:
– Ундай бўлса, ақлингни ишлат. Бутун борлиққа диққатли бўл ва қўлларингни ишга сол. Она ўғлини қўлларидан тутиб уй томонга юзини қаратди.
Сўнгра:
– Қўлларингни чўз ва у сенинг кўзларинг эканини тасаввур қилгин, – деди. Ўғил хонани пайпаслаб, яна йиқилиб тушди ва “Вой, онажон, қаердасиз, менга ёрдам беринг”, дея бақирди.
Она бир четда ўғлини кўзларида ёш билан кузатарди. Ўғил анча вақт ўзига келмай, кўз ёш тўкди. Она ҳам бир четда уни кузатганича фиғон чекди. Шунда ўғил ён-атрофдаги овозларга эътибор қарата бошлади. Ташқаридан келаётган машиналар, қайнаб турган чойнак ва йиғлаб турган онасининг овозини эшитиб, ўрнидан туриб, онаси томон кела бошлади. Она ўғлини қаттиқ бағрига босди.
Ўғил:
– Онажон, нега йиғлаяпсиз?
Она:
– Бахтиёрлигимдан, чунки сен мустақил бўла бошладинг. – дея жавоб берди.
Азизим, бизнинг-чи? Кўзимиз кўряпти, оёғимиз юряпти, қўлларимиз ишлаб турибди. Алҳамдулиллаҳ, беҳисоб неъматлар ичидамиз. Бироқ қанчадан-қанча одамлар бу дунёни кўришга, овозларни эшитишга, бир бор бўлса-да ўз оёғи билан юришга орзуманд. Шундай экан, АЛЛОҲ томонидан бизга берилган неъматларга шукр қилинг. Уларни қадрига етинг.
Акбаршоҳ РАСУЛОВ