Hozirgi kunda insonlarni tug'ilib-o'sgan Vataniga xiyonat qilishga chaqirayotgan, musulmonlar o'rtasida ix-
tilof va bo'linish keltirib chiqarayotgan buzg'unchi oqimlar juda ko'p. Ana shunday oqimlardan biri soxta salafiylardir.
Soxta salafiylar Islom dini ahkom va fatvolarini har bir zamon taqozosiga qarab emas, hijriy sananing dastlabki uch asriga muvofiq ravishda hayotga tatbiq etishni targ'ib qiladi. Bu oqim a'zolari o'n to'rt asrdan buyon Islomning etuk allomalari, faqihu mujtahidlari qabul qilgan fatvolarga ko'r-ko'rona qarshi chiqadi.
Aslida, “salafi solih” deganda, Payg'ambarimiz zamonlarida hamda keyingi ikki asrda yashagan ulug' dindoshlarimiz tushuniladi. Shunga ko'ra, Islom ulamolari sahobiy, tobein va tabaa tobein, ya'ni ilk musulmonlarni “solih ajdodlar” deb hisoblashda yakdildirlar. Keyingi davrlarda yashagan musulmonlarga nisbatan “salaf” yoki “salafiylar” tushunchalarini ishlatish to'g'ri emas.
Soxta salafiylik shakllanishining tarixiy ildizlari ilk Islom davridagi ijtimoiy-ma'naviy muhit bilan bog'liq. Hususan, milodiy VIII asr oxiri va IX asr boshlarida “Qur'onning yaratilgani” haqidagi g'oyani bayroq qilib olgan mo''tazila oqimi vujudga kelgan edi. Bunday adashganlarga qarshi keskin kurash, o'z navbatida, sala-
fi solihlar an'anasiga qaytish haqidagi g'oyalarning kun tartibiga qo'yilishiga olib keldi.
Soxta salafiylikning kuchayib, keng yoyilishi suriyalik Ibn Taymiya (1263–1328) faoliyati bilan bog'liq. U umri davomida o'zining agressiv qarashlari sababli to'rt marta (1307, 1309, 1322 va 1326-yillarda) ozodlikdan mahrum qilingan va 1328 yili qamoqxonada
vafot etgan. Mazkur shaxs harakatning nazariy asoslarini belgilab berganini barcha mutaxassislar e'tirof etadi.
Ibn Taymiya go'yoki, asrlar davomida Islomga turli bid'atlar kirib qolganini iddao qilib, jamiyat va musulmonlarning kundalik turmush tarzi uning talqinidagi Qur'on va sunnatga asoslangan holda qat'iy tartibga solinishi zarurligi haqidagi g'oyani ilgari surdi.
Soxta salafiylarning dinimiz asoslarini buzishda izchil harakatlarini alohida qayd etish lozim. Ibn Taymiya tomonidan o'ylab topilgan tavhidning ikkiga bo'linishi haqidagi qarashlar Islom asoslarini buzish yo'lida ilk qadam bo'lgan edi.
Soxta salafiylar Rasululloh sollallohu alayhi va sallamning, sahobalar hamda aziz-avliyolarning qabrlarini ziyorat qilish kabi Islom shariati joiz deb bilgan amallarni bajaradigan musulmonlarni kufr va shirkda ayblashadi.
O'zlarini asl Islom tarafdorlari deb biladigan soxta salafiylar Madinai munavvaradagi sahobalarning qabrlarini buzish bilan kifoyalanmay, hatto Payg'ambarimizning muborak ziyoratgohlarini vayron qilishga ham urinib ko'rishgan. Soxta salafiylar keyinchalik ushbu masalada yanada chuqurlashib, “Qabistonga borish kufr. Bu kufr esa butparastlarning kufridan ham xatarliroq”, degan asossiz qarashlarni ilgari surishdi.
Soxta salafiylarning Payg'ambarimizga hurmatsizlik qilishi u zotning ota-onalari musulmon holda vafot etmagan deyishlarida ham yaqqol ko'rina-
di. Ularning bunday g'ayriislomiy yondashuvi go'yoki “nubuvvat”, ya'ni payg'ambarlik Nabiy alayhissalomning faqat so'zi va amalida namoyon bo'lgan, degan xulosaga olib keladi. U zotning tanalari, ya'ni jismlaridan foyda yo'q. Chunki bu tana u zotning mushrik ota-onasining bir bo'lagidir. Payg'ambar o'ldi, uning jasadidan foyda yo'q. Shu bois soxta
salafiylar u zotning qabrlari ziyoratidan ma'ni yo'q, degan soxta, asossiz, bema'ni, mantiqsiz, tuturuqsiz gaplarni tarqatishadi.
Payg'ambarimiz sollallohu alayhi va sallamga salom berish va u zotning qabrlarini ziyorat qilish baxt va saodatdir. Shu bois bu muborak ravzadan yil bo'yi Yer yuzining turli burchaklaridan kelgan mo'min-musulmonlarning qadami uzilmaydi. Nabiyyi muhtaram sollallohu alayhi va sallam vafotlaridan keyin qabrlarini ziyorat qiluvchi ummatlarga bunday deya marhamat qilganlar: “Biror kishi menga salom bersa, albatta, Alloh mening ruhimni qaytarib beradi va men o'sha odamning salomiga alik olaman” (Imom Abu Dovud va Imom Bayhaqiy rivoyati). Payg'ambarimiz alayhissalom boshqa hadisda: “Kim qabrimni ziyorat qilsa, unga shafoatim vojib bo'ladi”, dedilar (Qozi Iyoz rivoyati).
Vaholanki, barcha diniy manbalarda Payg'ambarimiz sollallohu alayhi va sallamning ajdodlari hurmatga sazovor va yuksak fazilatlarga ega insonlar bo'lgani qayd etilgan. Hadislarda ham u zotning nasl-nasabi Ismoil alayhissalomga bog'lanishi xususida ma'lumotlar bor.
Imom Abu Hanifa rahmatullohi alayhning “Fiqhul akbar” kitobida ta'kidlanganidek, Rasulullohning otaonalari Islom fitrati, ya'ni islomiy tabiatda vafot etganlar.
Soxta salafiylar milodiy yil hisobini ishlatish, boshqa din vakillarining bayram, madaniy tadbirlarida ishtirok etish va tabriklash, kostyum, pal'to, shim va ko'ylaklar kiyishni, galstuk taqishni ham imonsizlik deb hisoblashadi.
Sekulyarizm (dunyoviylik) va davlatning demokratik tamoyillarini qoralash, inkor qilish hamda davlat to'ntarishini amalga oshirish orqali hokimiyatni qo'lga kiritish va xalifalikka asoslangan tuzumni o'rnatish
soxta salafiylarning asosiy maqsadi hisoblanadi.
Hozirgi kunda ham soxta salafiylarning e'tirof etilgan fiqhiy mazhablarni tan olmayotgani ularning asl qora niyatini yaqqol namoyon etadi. Zero, bunday iddaolari bilan ular diniy birlik va aqidaviy yakdillikka ham raxna solmoqda.
Bugungi kunda ushbu buzg'unchi oqim-lar xalqaro terrorchi tashkilotlar bilan uzviy aloqada ekani va ularning faoliyati tomonidan moliyalashtirilayotgani hech kimga sir emas. Ayniqsa, so'nggi yillarda Qozog'iston, Qirg'iziston va Tojikistonda bir qator terrorchiliklarning amalga oshirilgani har bir fuqaroda hushyorlikni, ogohlikni oshirishni talab etmoqda.
“Hidoyat” jurnalidan olindi
Alloh taolo marhamat qilib bunday degan: “Biz Qiyomat kuni adolat tarozularini qo‘yamiz. Bas, hech bir jonga zulm qilinmas. Agar (amal) xantal donasicha bo‘lsa ham, uni keltiramiz. Biz o‘zimiz hisob-kitob qilishga kifoyadirmiz” (Anbiyo surasi, 47-oyat).
Bu oyatning zohiridan ma’lum bo‘ladiki, har bir insonning amallari uchun o‘ziga xos bir tarozi bo‘ladi: savob ishlar bir pallaga, gunoh ishlar ikkinchi pallaga qo‘yiladi. U tarozi adolat bilan ishlaydi, unda dunyo tarozilari kabi urib qolish, kamaytirib ko‘rsatish yo‘q.
Oyatdagi "xantal donasicha bo‘lsa ham, uni keltiramiz" degani — har qanday kichik amal ham hisobdan chetda qolmasligini anglatadi.
“Biz o‘zimiz hisob-kitob qilishga kifoyadirmiz” — ya’ni Allohning hisob-kitobi aniq va mukammal bo‘ladi.
Oysha roziyallohu anhodan rivoyat qilingan hadisda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam bunday deganlar: “Allohning huzurida amallar yoziladigan daftarlar uch turli bo‘ladi. Bir daftar borki, Alloh unga e’tibor bermaydi, ikkinchi daftar borki, Alloh undan hech narsani qoldirmay hisob qiladi, uchinchi bir daftar borki, Alloh uni kechirmaydi.
Kechirilmaydigan daftar — shirk daftari. Alloh taolo bunday marhamat qilgan: “Kim Allohga shirk keltirsa, albatta Alloh unga jannatni harom qilur” (Moida surasi, 72-oyat).
E’tibor berilmaydigan daftar — insonning o‘z nafsiga nisbatan qilgan zulmi: ya’ni Robbisi bilan banda o‘rtasidagi haqlarda kamchilik qilish — namozni tark etish yoki ro‘zani tutishni qoldirish kabilar. Alloh xohlasa bunday gunohlarni kechiradi va afv etadi.
Biror narsasi qoldirilmaydigan daftar — insonlarning bir-biriga nisbatan zulm qilishi. Alloh u haqda albatta qasos oladi” (Imom Ahmad rivoyati).
Bu hadis odamlarning amallari qay tarzda baholanishini ko‘rsatuvchi ulkan me’yordir. Demak, odamlarning amallari uch toifada yoziladi:
1. Alloh e’tibor bermaydigan daftar — insonning o‘z nafsiga zulmi, ibodatdagi kamchiliklari.
2. Alloh hech narsani qoldirmaydigan daftar — insonning boshqalarga qilgan zulmi.
3. Alloh kechirmaydigan daftar — shirk va kufr, ya’ni Allohning sherigi bor deyish.
Bu uch daftarning ichida eng xavfli va eng dahshatlisi — shirk va kufr daftari, chunki u Allohni tanish, unga iymon keltirish va uni yagona deb bilish masalasiga ziddir. Insonning e’tiqodi butun umri va amaliga ta’sir ko‘rsatadi.
Undan keyingi eng og‘ir va xatarli daftar — odamlarning bir-biriga zulm qilishidir. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam aytganlaridek: “Qasos bo‘lmay qolmaydi” — ya’ni har bir zulm uchun albatta qasos bo‘ladi. Bu esa, Allohning huzurida zulmning qanchalik katta gunoh ekanini ko‘rsatadi. Alloh zulmni O‘ziga ham harom qilgan va bandalari o‘rtasida ham harom etgan. Shu sababli, boshqalarning haqi Qiyomat kunida mutlaqo yo‘qolib ketmaydi. Alloh taolo marhamat qiladi: “Alloh zolim qavmni hidoyat etmas” (Tavba surasi, 19-oyat), “U zolimlarni sevmaydi” (Sho‘ro surasi, 37-oyat), “Zolimlar najot topmaslar” (Yusuf surasi, 23-oyat).
Qur’onning barcha oyatlarida zulm — eng yomon razolat va eng katta gunoh sifatida ko‘rsatiladi. Shu sababli, barcha shariatlar zulmni yo‘qotish uchun, payg‘ambarlar adolatni qaror toptirish uchun yuborilganlar: “Biz Rasullarimizni aniq dalillar bilan yubordik va ular bilan birga Kitob hamda odamlar adolatni barpo qilishlari uchun tarozuni nozil qildik” (Hadid surasi, 25-oyat).
Zulm — faqat ijtimoiy muammo yoki odamlar o‘rtasidagi munosabatlarga oid masala emas. U keng ma’noda insonning Robbisiga qilgan zulmi, o‘ziga qilgan zulmi va atrofdagi mavjudotlarga qilgan zulmini ham o‘z ichiga oladi. Insonning Robbisiga zulm qilishi — eng og‘ir ma’siyatdir. Bu — kufr va shirkdir. Shuning uchun hazrati Luqmon o‘g‘liga nasihat qilib bunday deganlar: “Ey o‘g‘ilcham, Allohga shirk keltirma! Albatta shirk — juda katta zulmdir” (Luqmon surasi, 13-oyat).
Shirkning “katta zulm” deb atalishi sababi — u barcha haqlar ichidagi eng asosiysi — Allohning haqqiga taalluqli ekanidadir.
Homidjon qori ISHMATBЕKOV