Sayt test holatida ishlamoqda!
14 Iyul, 2025   |   19 Muharram, 1447

Toshkent shahri
Tong
03:21
Quyosh
05:02
Peshin
12:34
Asr
17:40
Shom
19:59
Xufton
21:33
Bismillah
14 Iyul, 2025, 19 Muharram, 1447

Buxoriyning onasi

13.01.2021   1970   2 min.
Buxoriyning onasi

Farzandlarini eru ko'kka ishonmay yurgan Fotimani Allohning yana bir imtihoni kutardi. Bir kuni go'dak o'g'li Muhammad atak-chechak qilayotib, yiqildi. Shunda erda yotgan bir shoxcha uning ko'ziga zaxa etkazdi. Oradan uch-to'rt kun o'tgach, ona farzandining ko'rmayotganini payqab qoldi. Fotima dunyoni unutdi. Allohga nola qildi. Shu topda u o'g'lining ko'ra olishi evaziga hamma narsasini berishga tayyor edi. Katta o'g'li bilan birga buxorolik mashhur tabibnikiga jo'nadi.

Qartaygan, ko'zlari qisiq, titroq qo'lli tabib o'g'lini obdon sinchiklab ko'rib, davolashga ojiz ekanini aytdi. “Shifo yolg'iz Allohdan!” deb taskin ham berdi. Fotima tabib huzuridan bo'shashib, oyoqqo'li holsiz qaytdi.

Fotima sarosimaga tushmadi. U tunlari toatibodatda bedor, kunduzlari ro'zador bo'lib, Allohga iltijo qilib yolvordi, chin ixlos va umid bilan farzandining kasaliga shifo so'radi.

Kunlarning birida juda toliqib, ozroq uxlagan edi, tush ko'rdi. Hassa tutgan baland bo'yli, yuzi nurli, ko'rkam soqolli bir qariya tushiga kirdi. Keyin bilsa, bu zot Ibrohim Halilulloh alayhissalom ekanlar. U kishi Fotimaning qarshisiga kelib, unga xursand holda: “Ey ayol, Allohga ko'p yolvorib yig'laganing, tinmay duolar qilganing samarasiz ketmadi. Mehribon Alloh o'g'lingga ko'zlarini qaytarib berdi”, dedilar.

Uyqudan yuragi hapqirib uyg'ondi. Shoshilinch o'g'li yotgan xonaga chopdi. Kirib qarasa, ko'zi yana hammayoqni ko'ra boshlagan o'g'li o'rnida jilmayib yotardi. Ayol umid-iltijosi mukofotiga berilgan bu yaxshilikdan cheksiz sevindi. Allohga hisobsiz shukrlar aytdi, hamdu sanolar yo'lladi.

Onasi suyib-ardoqlab o'stirgan bu bola keyinchalik hadis ilmining sultoni, ulug' muhaddis Muhammad ibn Ismoil Buxoriy (Imom Buxoriy) bo'lib etishdi.

 

“Mo'minalar” jurnalining 2020 yil, 5-sonidan

Maqolalar
Boshqa maqolalar
Maqolalar

Maktub

14.07.2025   305   3 min.
Maktub

Bir ota uzoq shaharga safar qildi. Ayoli va uch farzandi esa vatanda qolishdi. Bolalari uni juda yaxshi ko‘rishar va hurmat qilishar edi.

Otalari ularga birinchi maktubni yubordi. Lekin ular uni o‘qish uchun ochmadilar, balki har birlari maktubni peshonalariga surtib: “Bu buyuk habibimizdandir”, dedilar. Ushbu xatning ko‘rinishiga nazar qilib, uni chiroyli qutiga solib qo‘yishdi. Bolalar boshqa paytlarda maktubning changini artish uchun olishar va yana joyiga qo‘yib qo‘yishardi. Otalari oilasiga yuborgan hamma xatlarni shunday qilishdi.

Yillar o‘tdi. Ota uyga qaytdi. Lekin ulardan birgina farzand qolgandi. Ota undan so‘radi:

– Onang qayerda?

O‘g‘il dedi:

– Ular qattiq kasal bo‘ldilar. Bizda onamni davolash uchun mablag‘ topilmadi va vafot etdilar.

Ota dedi:

– Birinchi maktubimni ochmadingizmi?! Men sizlarga katta mablag‘ yuborgan edim-ku!

O‘g‘il dedi:

– Yo‘q!

Ota yana so‘radi:

– Ukang qayerda?

O‘g‘il dedi:

– Siz uning ba’zi o‘rtoqlarini tanirdingiz. Onamning o‘limidan keyin unga nasihat qiladigan va uni to‘g‘ri yo‘lga soladigan kimsa topilmadi. U do‘stlari bilan ketdi.

Ota hayratlanib dedi:

– Nima uchun?! Yomon o‘rtoqlarini tark qilib, mening oldimga kelishini yozgan maktubimni o‘qimadingizmi?

O‘g‘il javoban:

– Yo‘q, – dedi.

Ota dedi:

– La havla va la quvvata illa billah. Opang qayerda?

O‘g‘il dedi:

– Turmushga chiqish uchun maslahat so‘ragan haligi yigit bilan nikohlandi va u hozir baxtsiz yashayapti.

Ota darg‘azab bo‘lib dedi:

– Sizlarga bu yigitning obro‘si, xulqi yomonligi va bu to‘yga noroziligim haqida yozgan xatimni o‘qimadingizmi?

O‘g‘il dedi:

– Yo‘q! Biz xatlaringizni bir chiroyli qutida saqladik. Doim uni ziynatladik, peshonamizga surtdik, lekin o‘qimadik.

 

Bu oilaning ahvoli, uning birligi qanday tarqalib ketgani, otaning maktubini o‘qimay, undan manfaat olmay, balki uni muqaddaslab, unda yozilganlarga amal qilmay, hayotlarini qiyinlashtirganliklari haqida tafakkur qildim. So‘ng stol ustidagi chiroyli qutiga solib qo‘yilgan Qur’oni Karimga nazar soldim... Sho‘rim qurisin!

Albatta, men Allohning Maktubiga anavi bolalar otalarining xatlariga muomala qilganlari kabi munosabatda bo‘lyapman. Men Mus'hafni stolim ustiga qo‘yganman-u, lekin uni o‘qimayman, undagi narsalardan foydalanmayman ham. Axir, u butun hayotimning dasturi-ku!

Robbimga istig‘for aytdim. Mus'hafni ochdim va hech qachon uni tark etmaslikka qaror qildim. 

Arab tilidan Ziyoda Mirahmatova tarjimasi
Ibratli hikoyalar