Sayt test holatida ishlamoqda!
28 Dekabr, 2025   |   8 Rajab, 1447

Toshkent shahri
Tong
06:23
Quyosh
07:48
Peshin
12:30
Asr
15:20
Shom
17:05
Xufton
18:24
Bismillah
28 Dekabr, 2025, 8 Rajab, 1447

2. BAQARA (sigir) SURASI. 28-29 OYATLAR

17.07.2020   5379   6 min.
2. BAQARA (sigir) SURASI. 28-29 OYATLAR

كَيۡفَ تَكۡفُرُونَ بِٱللَّهِ وَكُنتُمۡ أَمۡوَٰتٗا فَأَحۡيَٰكُمۡۖ ثُمَّ يُمِيتُكُمۡ ثُمَّ يُحۡيِيكُمۡ ثُمَّ إِلَيۡهِ تُرۡجَعُونَ٢٨

  1. (Ey kofirlar), nega Allohga kufr keltirasizlar? Holbuki bejon edinglar, U jon berdi. Keyin joningizni oladi, yana tiriltiradi, so‘ngra Uning huzuriga qaytarilasizlar.

Ey kofir kimsalar, nega Allohga, Uning yuborgan payg‘ambarlariga, tushirgan kitoblariga ishonmaysizlar, ularni inkor etasizlar? Vaholanki, U sizlarni yaratdi, ona qornida jonsiz bir urug‘ edinglar, sizlarga jon ato qilib, yorug‘ dunyoga keltirdi. Yer yuzida ajratilgan umrni yashab bo‘lganingizdan keyin Parvardigor yana sizlarning joningizni oladi. So‘ngra qiyomat kuni barcha insonlarni xuddi yerdan urug‘ undirganday qaytadan tiriltiradi. Hammaning Alloh azza va jalla huzuriga qaytishi, dunyo hayotidagi amallari va qilmishlaridan hisob berishi albatta haqdir. Insonlarning eng mudhish xatolari ularning oxiratga ishonmasliklaridir. Ular oxirat dunyosiga, o‘lgandan keyin qayta tirilishga imon keltirmaganlari sababli o‘zlarini kufr va shirk changaliga otishadi, gunohlar dengiziga sho‘ng‘ishadi, hech qanday yovuzlik va buzuqlikdan tap tortmaydigan holga tushishadi. Oxiratga ishonmaslik zolim Fir’avnning Muso alayhissalom qavmiga qattiq zulm o‘tkazib, bolalarini o‘ldirtirishga, ayollarini qul qilishga, zolimlikda haddan oshib, oxiri o‘zini hammaning ustidan hukm yurituvchi iloh deb e’lon qilishga olib bordi. Oxiratga ishonmaslik Yusuf alayhissalomning akalarini chalg‘itib, ukalariga hasad qilishga, uni yo‘q qilish maqsadida qul sifatida sotib yuborishga, otalariga yolg‘on gapirishga va oxiri sharmandai sharmisor bo‘lishlariga sabab bo‘ldi. Oxiratga ishonmaslik Qorun uchun Alloh bergan mol-dunyoga quturib, tug‘yonga ketish, oxiri butun boyligiga qo‘shib yer yutib yuborish bilan yakun topdi. Oxiratga ishonmaslik Abu Jahlni o‘zi Payg‘ambar alayhissalomga qarindosh bo‘laturib u zotga imon keltirmay qattiq dushmanlik qilish va oqibatda abadiy do‘zax azobiga giriftor bo‘lish sari undadi.

Agar o‘lgandan keyin qayta tirilish bo‘lmaganida, o‘lim inson uchun eng katta fojia, kulfat, adolatsizlikka aylangan, uni o‘rganib qolgan hayotidan, yaqinlaridan, mol-mulkidan, mavqe-martabasidan bir lahzada uzib qo‘yadigan zolimlikka aylangan bo‘lur edi. Inson bir kuni o‘limdan qo‘rqa-qo‘rqa jon bergan va hayvonlar kabi o‘lib ketib, tuproqda benomu-nishon chirigan bo‘lur edi. Agar o‘lgandan keyin qayta tirilish bo‘lmaganida dunyoni haqsizlik, fitna-fasod, zulm-istibdod, zo‘ravonlik va muttahamlik bosib ketgan bo‘lur edi. Islomdan chekingan yoki uzoqda bo‘lgan jamiyatlarning hozir ham ana shu kulfatlar iskanjasidan chiqa olmayotgani bunga yorqin dalildir. Oxirat bo‘lishiga ishonmaydigan kimsalar ko‘ngillariga kelgan yovuzlikni va gunohni bemalol qilishadi, dindoshlariga dushmanlik qilishadi, sofdil bir musulmonga tuhmat va bo‘hton yog‘dirishadi, zolimlarga zulm pichog‘ini qayrab berishadi, Allohning dinidan, ibodatidan to‘sishadi, shariatini oyoq osti qilishadi. Bundaylar ertaga hisob-kitob borligini tan olmaganlari uchun boshqalarning haqiga tajovuz qilishadi, qarz olib, berishmaydi, sheriklarining mulkini o‘zlashtirishadi, o‘zgalar omonatiga xiyonat qilishadi, buzuqlik ko‘chalarida sarson kezishadi. O‘lgandan keyin tirilishlariga imonlari yo‘qligi sababli shu dunyoning o‘zida mazza qilib yashab qolish payida bo‘lishadi, har qanday razillikdan qaytishmaydi, hayotning mazmunini faqat dunyo lazzatlariga g‘arq bo‘lib ketishda deb tushunishadi.

Ulug‘lar shunday deyishgan: “Dunyo uchun g‘am yema. Uning boshi yig‘i, o‘rtasi mashaqqat, oxiri yo‘qlikdir! Sen oxirating uchun amal qilib qol! Uning boshi uchrashuv, o‘rtasi hadya, oxiri esa abadiyatdir”. Ammo odamlar g‘ofilliklari sababli oxirat uchun emas, ko‘proq dunyo uchun g‘am chekadilar. Holbuki, dunyo hayotining g‘am-tashvishlari juda ko‘p, ularni hal etish, yechishga inson butun umrini sarf qilib yuboradi. Agar u dunyo g‘amlarini oxirat g‘ami ustiga yuklab qo‘yganida bugungi kundagiday muammolar girdobidan qolib, dod-faryod qilmasdi. Umar ibn Abdulaziz: «Oxiratingizni isloh qiling, shunda dunyoingiz ham isloh bo‘ladi», deganlar. Dunyodagi hovlimiz vaqtinchalikdir, abadiy yashaydigan hovlimiz haqida qayg‘urish foydalidir. So‘zimizni Aliy karramallohu vajhahuning ushbu so‘zlari bilan tugallasak: “Dunyo ortini o‘girib ketmoqda. Oxirat bag‘rini ochib peshvoz chiqmoqda. Ikkovining ham farzandlari bor. Oxirat farzandlari bo‘ling, dunyo farzandlari emas! Bugun amal bor, hisob yo‘q! Ertaga amal yo‘q, hisob bordir!”

Sizlar ana shu buyuk haqiqatni, hayot va o‘lim haqiqatini tan olmay, insonlar o‘lganidan keyin Allohning ularni qayta tiriltirishiga kufr keltirganingiz uchun oxiratda sizlarga qattiq azob-qiynoqlar, dahshatli do‘zax qiynoqlari tayyorlab qo‘yilgan. Ogoh bo‘linglar, chunki Alloh taoloning va’dasi haqdir: "Biz zolimlarga alangasi ularni o‘rab oladigan o‘t-olovni tayyorlab qo‘yganmiz" (Kahf, 29).

هُوَ ٱلَّذِي خَلَقَ لَكُم مَّا فِي ٱلۡأَرۡضِ جَمِيعٗا ثُمَّ ٱسۡتَوَىٰٓ إِلَى ٱلسَّمَآءِ فَسَوَّىٰهُنَّ سَبۡعَ سَمَٰوَٰتٖۚ وَهُوَ بِكُلِّ شَيۡءٍ عَلِيمٞ٢٩

  1. (Ey insonlar), Alloh Yer yuzidagi hamma narsani sizlar uchun yaratgan. Keyin osmon tarafga yuzlanib, uni yetti osmon qilib rostladi. U hamma narsani biluvchidir.

Ey insonlar, Alloh taoloning sizlarga bergan fazli-rahmati, ato etgan ne’matlari evaziga Unga bandalik qilinglar! U sizlar uchun yashashga qulay Yer yuzini, yulduzlar ila bezangan yetti qavat osmonni, Yerni muvozanatda tutib turuvchi purviqor tog‘larni, turfa ekin va chorva hayvonlarini, ularni sug‘orish uchun zilol suvlarni, turli-tuman meva-sabzavotlarni, qo‘ying-chi, insonning Yer yuzida farovon va baxtli hayot kechirishi uchun hamma narsani yaratib qo‘ygan. Aqlini salgina ishlatgan, Alloh bergan ne’matlar haqida ozgina fikr yuritgan har bir inson bular bejizga berilmaganini anglab yetadi. Buning uchun Allohga imon keltirish va Uning payg‘ambarlariga ergashish, dunyo hayotida Parvardigorni rozi qiladigan chiroyli amallar, toat-ibodat qilib o‘tish talab etiladi. Ana shu ilohiy amrga bo‘ysunganlar oxiratda ko‘rkam jannat bog‘larida rohat-farog‘at ichra bo‘lishsa, buni inkor qilib, unga kufr keltirganlarni alamli azoblar, dahshatli qiynoqlar kutib turibdi.

Tafsiri irfon
Boshqa maqolalar
Maqolalar

Ilmga tikilgan sarmoya va uning mevasi

27.12.2025   3897   3 min.
Ilmga tikilgan sarmoya va uning mevasi

Fazilatli shayx Muhammad Avvoma hafizahulloh aytadilar:
"Hindistonlik ulamo Shayx Abdulhay Laknaviy rohimahulloh haqida eshitgansizlar. Shayx Abdulhay Laknaviy rohimahulloh hind ulamolari orasida nihoyatda mashhur olim bo‘lgan. U zot rohimahulloh qirq yoshga yetmasdan, ya’ni o‘ttiz to‘qqiz yarim yoshda vafot etgan, qirqqa kirib ulgurmagan. Shunga qaramay, u juda ulkan ilmiy meros qoldirgan: uning yozgan asarlari 115 dan ortiq! Ularning ichida kichik risolalar ham, katta kitoblar ham bor. Ammo o‘sha kichik risolalarning o‘zi ham katta bir kitobning o‘rnini bosa oladigan darajada edi, chunki ularning har birida ma’lum bir ilmiy masala nihoyatda puxta va mukammal tarzda yoritib berilgan.

 Buning sababi quyidagicha: Bir kuni o‘sha paytdagi Laknav amiri shayxning ilm bilan mashg‘ul bo‘lib, unga chuqur sho‘ng‘ib ketgani va aqlbovar qilmas iste’dodi haqida xabar topadi va uni o‘z huzuriga chaqirtiradi. Shayx amirning oldiga borgach, amir u zotga shunday deydi…
 Uning shayxga nima deganini aytishdan avval ushbu voqeani hikoya qilib bergan hind ulamosi menga aytgan yana bir gapni zikr qilib o‘tay: "Biz olti kishidan iborat oila edik: ota-onam va to‘rt nafar farzand - jami olti kishi. Oyiga to‘rt rupiy bizga kifoya qilar edi". Mazkur ulamo Shayx Abdulhay Laknaviy vafotidan o‘ttiz yil o‘tib tug‘ilgan. Ya’ni, o‘sha davrda to‘rt rupiy hozirgidan ancha katta xarid quvvatiga ega bo‘lib, avvallari bu pulga bugungi kundan ko‘ra ko‘proq narsa sotib olish mumkin edi. Shunga qaramay, bu kishi: "Bizning oilamizga oyiga to‘rt rupiy yetardi", deyapti...
  
Endi avvalgi gapimizga qaytsak: Shunday qilib Laknav amiri Shayx Abdulhayni huzuriga chaqirtirib, u zotga: "Men sizga o‘z hisobimdan oyiga to‘rt yuz rupiy maosh tayinlayman. Siz ilm bilan mashg‘ul bo‘lib, o‘zingizni ilmga bag‘ishlang!" deydi.

Shayx bu voqeadan keyin ilmga butkul berildi va ana shunday buyuk natijaga erishdi! Ey yoshlar, e’tibor bering, aytilgan raqamlarni mulohaza qiling! To‘rt yuz rupiy shayx uchun naqadar katta mablag‘ bo‘lgan. Nega? Ayni mana shu narsa uchun - men sizlarga aytmoqchi bo‘lgan narsa shu: Tolibi ilmni o‘z kafilligiga olish, ya’ni ilm talab qiluvchini moddiy jihatdan ta’minlash!

Bu uning ilmga bo‘lgan ta’siridir. Tarix bizga buni real voqelik misolida ko‘rsatib bermoqda. Shu bois ushbu ishni barcha musulmonlar orasida, jumladan, boy-zodagonlar va ulamolar o‘rtasida yana qayta tiriltirishimiz kerakki, ular o‘zaro hamkorlik asosida shar’iy ilmlar uchun vaqf qo‘llab-quvvatlovini qayta tiklasinlar".

Muhaddis Muhammad Avvoma suhbatlaridan

HIM talabasi
Nazirxonov Hasanxo‘ja tarjimasi

MAQOLA