Allohga shukrki, yurtimizdagi ikki mingdan ziyod masjidlarimiz kundan-kunga obod bo‘lmoqda. Yangidan-yangi masjidlar qurilmoqda, ko‘plari ta’mirlanib, chiroyli holatga keltirilmoqda. Namozxonlar bunday jome masjidlarda ibodatlarini xotirjam ado etayotganlaridan mamnunlar.
Toshkent shahri Yakkasaroy tumani “Rakat” jome masjidining eski binosi O‘rta Osiyo va Qozog‘iston musulmonlari diniy boshqarmasi raisi, muftiy Ziyovuddin ibn Eshon Boboxon hazratlari boshchiligida barpo etilgan edi. O‘sha davrlarda “Rakat” mahallasida yashovchi Mirjalil ota o‘ziga tegishli bo‘lgan bog‘idan sakkiz sotix yer ajratib, bu joyga masjid qurish uchun bergan. Shundan so‘ng 1954 yil masjid tiklangan va o‘z faoliyatini shu kunga qadar davom ettirib kelmoqda.
Muxlisaxon Ziyovuddinxon qori qizlari mazkur masjidning eski binosiga birinchi g‘isht qo‘yishni shunday xotirlaydi:
– Qori amakim bir kuni oq ro‘molga o‘ralgan narsa olib keldilar-u, bizlarga bermay to‘g‘ri bobomiz oldilariga kirib ketdilar. Nima olib keldilarkin, deb qiziqib men ham ketlaridan kirib bordim.
Bobomiz Eshon Boboxon hazratlari o‘shanda 98 yoshda edilar. Uyda krovatda, orqalariga 2-3 ta yostiq qo‘yilgan holda, o‘tirardilar. Salomatxon katta oyimiz ularga qarab turardilar. Qori amakim ular bilan salomlashib, xol-ahvol so‘raganlaridan so‘ng: — Otamiz, Toshkentda “Rakat” mahallasida yangi masjid (Sovet davrida) qurilishiga Moskvadan ruxsat olindi. Shunga bir oq fotiha berib, mana shu birinchi g‘ishtiga muborak qo‘lingizni qo‘yib bersangiz, — deb oq ro‘molni ochib, ichidan g‘ishtni olib, bobomiz qo‘llari oldiga olib bordilar.
Bobomiz: — Alhamdulillah, Alhamdalillah, Alhamdulillah— shu kunlarga yetkkazganiga shukur! - deb chuqur nafas oldilar-da, o‘ng qo‘llarini “Bismillahir-rahmonir-rahim — deb g‘isht ustiga qo‘yib, —Bunday muqaddas dargohlar yurtimizda ko‘plab ochilib, musulmonlarga xizmat qilsin! - deb, yuzlariga fotiha tortdilar.
Mana shunday mustajob duolar sabab bugungi kunda diyorimizda masjidlar soni ortib bormoqda, qayta bunyod etilayotganlarining esa sanog‘i yo‘q.
O‘tgan davr mobaynida ushbu masjid binosi eskirib, poydevorlari yaroqsiz holga kelib qolgan edi. Qolaversa, oxirgi paytlarda masjid jamoati sezilarli darajada ortib, xonaqoh torlik qilayotgan edi. Shu sababli mahalla ahli ezgu niyat bilan masjidni qayta qurish taklifini olg‘a surishdi. Ushbu xayrli tashabbus O‘zbekiston musulmonlari idorasi tomonidan qo‘llab-quvvatlangach qayta qurish ishlari boshlab yuborildi.
Shu yilning 14 sentyabr kuni Toshkent shahri Yakkasaroy tumani “Rakat” jome masjidining yangi binosiga birinchi g‘isht qo‘yish tadbiri bo‘lib o‘tdi. Marosimga yig‘ilgan ulamolar va mo‘ysafid otaxonlar masjid ko‘p yillar xizmat qilishini niyat qilib, birinchi g‘ishtni qo‘yib berdilar. Nuroniylar, mutasaddilar va ezgu niyatda yig‘ilgan qalbi pok insonlar ham birin-ketin poydevorga g‘isht qo‘ydilar.
O‘zbekiston musulmonlari idorasi raisi maslahatchisi Abduhakim qori Matqulov marosimda masjid ahlini ushbu Allohning uyi bilan tabrik qilib, jumladan shunday so‘zlarni bildirdilar:
– Alloh taologa hamdu sanolar bo‘lsinki, muhtaram Prezidentimiz rahnamoliklarida yurtimizda masjid-madrasalarni obod etish ishlari juda keng ko‘lamda amalga oshirilmoqda. O‘zbekiston musulmonlari idorasi raisi, muftiy Usmonxon Alimov hazratlari ayni damlarda vodiy viloyatlari safarida bo‘lganliklari bois kelolmadilar, lekin bunday xayrli ishni kechga surmasdan boshlashni, salom-duolarini yetkazishni bizga topshirdilar, qabul qilgaysizlar.
Davlatimiz rahbari qaysi hududga tashrif buyurmasinlar masjid-madrasalar, ziyoratgohlarni obod etishga juda katta e’tibor qaratmoqdalar. U kishining rahbarlik davrlarida 26 ta yangi jome masjid ochildi, 116 ta masjid qaytadan barpo etildi va 200 tasida joriy ta’mirlash ishlari amalga oshirildi. Ushbu masjidni ham mo‘min-musulmonlarga muborak aylashini Haq taboraka va taolodan so‘raymiz.
Onlayn (Facebook): https://www.facebook.com/tojiyev.umidjon/videos/929585607387934/?t=141
Onlayn (youtube): https://youtu.be/9yP6NoRRefE
Fotojamlanma: http://muslim.uz/index.php/media-17/fotolavhalar-2/item/16669
Tadbirda ulamolar, mahalla faollari, mo‘ysafid otaxonlar va keng jamoatchilik vakillari ishtirok etdi.
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Assalomu alaykum va rahmatullohi va barakatuhu
Bugun siz azizlarga so‘zlab beradigan hikoyam Makka shahrida bundan bir necha yuz yillar oldin sodir bo‘lgan hayotiy voqea haqidadir. Bu voqea bilan Saudiyada nashr etiladigan gazetalardan birida tanishganman.
Umra ibodatini ado etish uchun Makka shahriga borganimda gazetadagi “Nima uchun nuringni ortingda qoldirding?” degan maqolaga ko‘zim tushdi. Bu qiziqarli sarlavha meni o‘ziga jalb qildi. Bu nima degani ekan deb qiziqdim. Hikoyani o‘qib, uning mazmunini angladim.
Qadim zamonda o‘ta badavlat odam yashagan ekan. U paytlar qullik davri edi. Bu boyning ham barcha shaxsiy ishlarida unga xizmat qiladigan quli bor edi.
Bomdod namoziga azon aytilganda, xizmatkor tahorat uchun suv tayyorlar va xo‘jayinini uyg‘otardi. Tahoratga yordamlashib bo‘lgach, miltillab yonadigan fonusi bilan yo‘lini yoritib masjidga olib borardi. Bu davrlarda hali elektr tok, chiroqlar yo‘q, yo‘llar zimiston, chang, ko‘chalarda tosh va chuqurlar ko‘p edi.
Shu zaylda qul 20 yildan ortiq xo‘jayiniga xizmat qildi. Kunlarning birida odatdagidek bomdod namoziga ketishayotganida boy yurishdan to‘xtab, joyida biroz jim turib qoldi-da, keyin: “Gaplarimni eshit ey Said”, dedi. Qulning ismi Said edi.
Boy: “Ey Said, men vasiyatnomamda vafot etganimdan keyin merosxo‘rlarim seni ozod qilishlarini yozdim. Bu senga 20 yildan beri menga qilgan sodiq xizmatlaring uchun mukofot bo‘ladi”, deb aytdi.
Lekin bu gapdan Said xursand bo‘lmadi, xo‘jayiniga tashakkur ham izhor etmadi, hatto bir og‘iz so‘z ham aytmadi.
Ertasi kuni yana odatdagidek masjid tomon fonusni yoqib yo‘lga tushishdi. Ammo bu safar har gal xo‘jayinning yo‘llarini yoritib ketadigan xizmatchi orqa tomonga o‘tib olgandi. Xo‘jayin nega bunday qilayotganini tushunmay: “Nega orqamdan ketayapsan? Said senga nima bo‘ldi? Nega oldinda yo‘lni yoritib ketmayapsan?” deb so‘radi.
Bu gaplarni eshitib boy odam qattiq ta’sirlandi. Unga: “Ey Said shu daqiqadan e’tiboran sen ozodsan”, dedi. Said uning bu taklifini rad etib: “Men sizning itoatkor xizmatkoringizman”, dedi.
Ushbu qissadan qanday ibrat olinadi. Ko‘pchilik o‘z nurini oldida emas, balki ortida qoldiradi. Bu nima degani? Ayrimlar: “Boy bo‘lsam falon-falon ishlarni qilaman”, “Vafot etsam kambag‘allarga to‘plagan boyliklarimni tarqatishadi”, “10 yildan keyin falon ishlarni qilaman” deyishadi. Nega o‘sha ishlarni hayotlik vaqtingizda, imkoningiz borida qilmaysiz? Nega nuringizni ortingizda qoldirasiz, oldingizda emas. Nega yaxshiliklar qilishni uzoq yillarga suramiz. Imkon borida darhol yaxshilik qilish haqida o‘ylamaymiz? Biror yaxshilik qilishni imkoningiz bormi, uni hozir qiling, shunda nuringiz oldinda bo‘ladi. Nuringizni aslo orqada qoldirmang!
Davron NURMUHAMMAD