Misrda
Shahar ko‘chalar yaltiroq materiallar, fonuslar va rangli chiroqlar bilan bezaladi. Ramazon uchun maxsus fonusni misrlik ustalar rangli oyna va metalldan yasashadi. Ularning eng kattasining balandligi ikki metrgacha bo‘ladi. Fonusning o‘rtasiga ilgari sham yoki mash’al yoqib qo‘yishgan. Hozir esa asosan elektr chirog‘i aylanib turadigan xitoy fonuslari sotiladi.
Kechqurun, kun botganidan so‘ng ko‘cha yuziga katta chodir o‘rnatiladi va istagan kishilarni bepul ovqatlantiraveradi. Ularni asosan, siyosatchilar, biznesmenlar, aktyorlar va shularga o‘xshagan o‘ziga to‘q kishilar tashkil etadi.
Ramazon oyida Misrda turmush tarzi butkul o‘zgaradi. Ayniqsa, bu Qohira va Aleksandriyada seziladi. Kunduzlari shahar ko‘chalar bo‘m-bo‘sh, kafelar, restoranlar yopiq bo‘ladi. Kun botgandan so‘ng hayot qaynay boshlaydi – hamma iftor qilishga va namozini vaqtida o‘qishga shoshiladi. Hatto eng yirik savdo markazlari ham iftor va namoz vaqtida xodimlari iftor qilib namoz o‘qib olishlari uchun ishni to‘xtatib turadi. Tun davomida esa ko‘chalar odamga to‘la bo‘ladi, har tarafdan musiqa sadolar eshitiladi va meva, shirinlik, turli-tuman pishiriqlar, salatlar sotuvchilarning baqir-chaqiri eshitilib turadi
“Bavab” deganlari sahar chog‘ida odamlarning eshiklariga urib “Ey uxlayotganlar, uyg‘oninglar! Ramazoni karimaning saharlik vaqti kirdi!” deb jar soladi.
Iftorga odamlarni to‘pdan o‘q otib yoki qo‘ng‘iroqlar chalib chaqirishadi. Bu vaqtda hamma restoranlar katta chegirmalar qiladi. Yo‘l bo‘yidagi savdo rastalari kambag‘allarga va muhtojlarga tekin ovqatlar tarqatadi. O‘sha rastalarning yonidan o‘tayotgan istalgan kishi to‘xtab iftor qilib ketishi mumkin. Iftor vaqti radio va televideniye orqali ham e’lon qilinadi. Misrliklarning qiziq an’analardan biri – shom namozidan oldin o‘tib ketayotgan avtomobillar oynasidan iftorga yeyiladigan yeguliklar jamlanmasi tashlab ketiladi.
Turkiyada
Turklarning aksari ramazon ro‘zasini tutadi. Shu boisdan odatdagi turkiya hayotida o‘zgarishlar yuz beradi.
Kun davomida ko‘plab qhavaxona va choyxonalar hatto sayyohlar uchun ham yopiladi. Chuuki ro‘zadorlar iftorga ulgurish uchun qisqa ish grafigiga o‘tadi.
Turkiyada bir necha yildan beri Ramazon oyida “tez ovqatlanish chodirlari” faoliyat ko‘rsatadi. Ramazon boshlangani zahoti Istambul shahri rahbariyati kam ta’minlanganlar hamda biror sabab bilan iftor vaqti uyiga yetib olishga ulgurmaydiganlar uchun issiq iftorliklar tashkil etadi. Ularda aksaran talabalar ishlaydi. “Odamlar toza havoda rohatlanib ovqatlanib. suhbatlashib o‘tirsin, konsertlarni, teatr tomoshalarini ko‘rishsin, yarmarkalarni aylansin”, deydi shahar meri Qodir Tolbash.
Ramazon bayramida shahar munitsipaliteti master-klass, qo‘g‘irchoq spektakli, teatrlashgan sahnalar va boshqa madaniy tadbirlarni ham tashkillashtiradi.
An’anaga ko‘ra, shahar aholisining ba’zilariga uyqu zo‘rlik qilib saharliksiz qolib ketmasin degan maqsadda sahar vaqtida jarchilar baraban chalib ramazonni madh etuvchi qo‘shiqlarni baland ovozda kuylaydi. Iftor vaqti kirayotganda masjidlar minorasida olov yoqiladi va ko‘plab shaharlarda to‘plardan o‘q otiladi. Shuning bilan birga muhtojlarga turmush uchun eng zarur ashyolarga to‘ldirilgan “Ramazon paketi” sovg‘a qilinadi.
Pokistonda
Masjidlar, shahar ko‘chalari, kafelar va hatto daraxtlarga ham rangli chiroqlar, turli gulchambarlar bilan oro beriladi.
Pokistonda shariatga qattiq amal qilingani bois restoran, kafe va shunga o‘xshash narsalar yorug‘ vaqtda qat’iyan ishlamaydi. Temir yo‘l vokzallari va aeroportlarda faqat yo‘lovchilarga xizmat ko‘rsatadigan kafelar bundan mustasno. Ko‘chada yeyish va ichish taqiqlangan – qoidabuzar oyning oxiriga qadar qamoqda o‘tiradi.
Saharlik va iftorlik vaqti minoralardan chaqirib e’lon qilinadi. Demak, ularning vaqtini o‘tkazib qo‘yish hollari bo‘lmaydi.
Ramazon oyida kam ta’minlangan kishilar asosiy oziq-ovqatlarini arzon narxlarda olsin uchun maxsus “Ramazon bozori” tashkil etiladi. Oyning oxirida esa hammasi tekin tarqatiladi.
Ramazonning birinchi jumasida marhumlarning yotgan joylari ziyorat qilinadi. Bu tadbirda faqat erkaklar ishtirok etadi. Pokistonda ayollarning qabristonga borishi mumkin emas.
Ramazon bu – katta chegirmalar oyi. Narxlar xuddi Yevropa va Shimoliy Amerikada rojdestovo bayrami oldidan chegirilgani kabi chegiriladi. Shuning bilan birga, an’anaga ko‘ra, Iyd ul-Fitr bayrami oldidan yangi kiyim xarid qilinadi, qarindoshlariga va yaqinlariga sovg‘alar beriladi. Shunday qilib, Ramazon tunlarida bozorlar va savdo markazlari xaridorlar bilan juda ham gavjum bo‘ladi.
Oyning oxirgi o‘n kunligida shahar ko‘chalarida va qishloqlarda qoplab tekinga un tarqatiladi. Undan istagan kishi olishi mumkin. Bu tadbirni davlat tashkil qiladi va birinchi o‘rinda muhtojlarga tarqatishga e’tibor qaratiladi. Ammo unni oluvchilardan hech kim hech qanday hujjat so‘ramaydi. Uni odamlar o‘zaro ishonch asosida oladilar.
Marokkoda
Ramazon kirishidan bir necha kun oldin ayollar idish-tovoqlarini, oshxona anjomlarini va shkaflarini qayta yuvib oladilar, keyin esa uyni bezashadi.
Marokkoda muborak Ramazon havosi taxminan ikki hafta oldindan sezila boshlaydi. Ko‘chalarda xilma xil sotadigan sotuvchilar paydo bo‘ladi. Do‘konlar turli xil chiroqlar va qog‘ozdan yasalgan yulduzchalar bilan bezaladi. Masjidlarning eshiklariga Qur’oni karim oyatlari va hadisi shariflar bitilgan matolar ilinadi. Ramazon oyida ish vaqti xiyla qisqaradi.
Muborak oyning kirgani sirena chalib e’lon qilinadi. Sirena ovozini eshitgan odamlar bir-birini ulug‘ bayram kirgani bilan qutlaydilar. Bolalar xursandchilik bilan shahar ko‘chalari bo‘ylab yuguradi va Ramazon haqida qo‘shiqlar kuylaydi. Bolalar qo‘shig‘i tonggacha jaranglab turadi.
Sahar vaqtida jarchilar minoralarga ko‘tariladi va odamlarni saharlik qilishga uyg‘otadi.
Marokkoliklarning qiziq odatlaridan biri, ular o‘tganlarining ziyorati uchun qabristonga Ramazonning 27 kuni boradi. Odamlar qabristonga yetib borgunga qadar qashshoqlarga mehribonlik qilib yeguliklar tarqatib boradi. Ana shu kunda qabristonni tozalab, o‘simliklarni parvarish qilish mumkin.
Suriyada
Necha asrlardirki, ro‘zaning vaqti kirgani va tugagani Suriyada to‘pdan o‘q otib xabar qilinadi.
Saharlik kirgani va iftorlik bo‘lganini e’lon qilaytgan elektiron nashrlar va bosma ommaviy axborot vositalari hali ham ana shu eski an’anani o‘tmishning qa’riga uloqtirib yubora olgani yo‘q. Damashq ahli hali ham har oqshomda necha asrlar burungidek, to‘pning o‘q otgan ovozini sabrsizlik bilan kutib o‘tiradi.
Ramazonda yolg‘iz ovqatlanish mumkin emas. Kimdir agar biror sabab bilan ovqat tayyorlay olmay qolsa, oqshom vaqti hisobsiz restoranlar ochiladi va faqat Ramazonda beriladigan ovqatlar tarqatiladi.
Bu vaqtda yulduzlar va yangi oyning o‘tkir o‘rog‘i tasviri tushirilgan maxsus yoritgich bilan bezalgan restoran va kafelar shved stoli uslubidan foydalanadi.
Taomlangandan keyin, suriyaliklar aytganidek, “tun kunga aylanadi” va minglab odamlar ko‘chaga chiqadi va hamma joyda bayram kayfiyati hukmronlik qiladi.
Sahar vaqti yaqinlashganda barabanlar chalinib odamlar saharlikka uyg‘otiladi. Barabanchilar butun shaharni aylanib chiqadi.
Ramazon kunlarida davlat tashkilotlari, universitetlar va maktablarning ish tartib o‘zgaradi.
Ramazonda gazeta-jurnallarda maxsus “Ro‘za tuta olasizmi?” degan test-o‘yinlar e’lon qilinadi. Televideniyeda esa odamlarni ochlikdan chalg‘itadigan turli teleseriallar namoyish etiladi. Har yili Ramazondan oldin yigirmaga yaqin yangi serial yaratiladi.
Damin JUMAQUL tayyorladi.
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Uch toifadan bo‘lishga intiling
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam Qiyomat kuni jahannamni ko‘rmaydigan, Alloh taolo jahannam azobidan qutqaradigan ko‘zlar haqida shunday deganlar: «Uch toifa inson borki, ularning ko‘zi jahannamni ko‘rmaydi: Alloh yo‘lida soqchilik qilgan ko‘z; Allohdan qo‘rqib yosh to‘kkan ko‘z; Alloh harom qilgan narsalardan tiyilgan ko‘z».
Reklamalarni tomosha qilish va ularning ta’siri
Bir qiz aytadi:
«Bir kuni ovqatlanib o‘tirsak, televizorda «Do‘mboq jo‘ja» degan taomning reklamasi bo‘lib qoldi. Hozirgina onam bergan ovqatni yemay, xarxasha qilayotgan kichkintoy ukam reklamani ko‘rib, «Oyi, qornim ochdi...» deb qoldi. Ana shunda reklamalar bizni qanchalar o‘yinchoq qilib, o‘ziga tobe qilib olayotganini tushunib qoldim. Ovqat yegisi kelmayotgan bola birgina reklamani ko‘rib, bir zumda qovurilgan jo‘ja yeyman deb janjal qila boshladi-ya! Bu kabi reklamalarning salbiy ta’sirlaridan biri – insonni o‘z hayotidan nolib, undan norozi bo‘lib yashaydigan qilib qo‘yar ekan. Natijada inson qanoatning halovatini yo‘qotib, Alloh bergan ne’matlarni ko‘ra olmaydigan bo‘lib qolar ekan».
Endi shu savolga javob bering:
«Siz ham reklamaning his-tuyg‘ularingizga, o‘y-xayollaringizga, xotirjamligingizga, butun hayotingizga qanday ta’sir qilishini sezganmisiz?»
Qizlarning reklama borasidagi tajribalari
Juda ko‘p qizlardan «Reklama bo‘yicha biror tajribangiz bormi?» deb so‘rab, ajoyib javoblar eshitganmiz. Keling, ulardan ba’zilarini o‘qib ko‘ring.
Bir qiz aytadi: «Qizlarga xos narsalarning reklamasi meni jinni qilishiga sal qoldi. Oldiniga kiyim-kechak (ayniqsa ichki kiyim), keyin sochni, terini parvarishlaydigan vositalar, so‘ngra parfyumeriya mahsulotlari, atir-upalar... Ming afsuslar bo‘lsinki, men shunday reklamalarning asirasiga aylanib qolibman. O‘smirlik paytimda yana ham chiroyli bo‘lish uchun reklamani bitta ham qoldirmay ko‘rardim. Ko‘rganimga, eshitganimga ishonaverardim. Kim nima tavsiya qilsa, o‘shani sotib olib, sinab ko‘rardim. Lekin natija qanday bo‘lsa ham, hech biridan ko‘nglim to‘lmas edi, shuning uchun reklama qilingan boshqa narsalarni sotib olib, sinab ko‘rishga harakat qilardim. Shunday qilib, yillar davomida undan bunga sakrab yuraverdim. Maqsadim – reklamadagidek chiroyli bo‘lish, go‘zal qizga aylanish edi. Yillar davomida tanani yoshartiruvchi, sochni baquvvat, jozibali qiluvchi, yuzni oqartirib, terimni tekis, mayin qiluvchi kremlarni sinab ko‘raverib, o‘zimni o‘zim tajriba quyonchasi qilib qo‘yibman. Lekin afsuski, reklamada ko‘rsatilgan qizlardek go‘zallikka erisha olmadim.
Bir kuni ertalab uyg‘onib, oynaga qaradim-da, o‘zimga o‘zim «Qachondir men ham chiroyli bo‘larmikinman?» deb savol berdim. So‘ng «Hech qachon…» deb, yig‘lab yubordim. Shu kundan boshlab chiroyli, betakror bo‘lishdan umidimni uzdim. Tushkunlikka, umidsizlikka tushib qolgan bo‘lsam ham, go‘zallikka bu kabi narsalar bilan erishib bo‘lmasligini tushunib yetdim. Shundagina o‘sha reklamalarni ko‘rmaslikka qaror qildim, hatto oynaga ham qaramay qo‘ydim.
Oradan bir necha oy o‘tdi: qizlarga xos reklamalarni ko‘rmadim, oynaga ham qaramay qo‘ydim. Bir kuni bir dugonam «Yuzing rosa tiniqlashib, chiroyli bo‘lib ketibdi-ya. Qanaqa krem ishlatyapsan?» deb so‘rab qoldi.
Men bo‘lsa jahl bilan «Meni masxara qilyapsanmi?» dedim.
«Voy o‘lay, nega masxara qilaman?! Rostdan aytyapman, sen rosa chiroyli bo‘lib ketibsan! Oynaga qaragin!» dedi u.
Bir necha oydan beri birinchi marta oynaga qaradim. Dugonam to‘g‘ri aytgan ekan, yuzim tiniqlashib, chiroyli bo‘lib qolibdi.
Dugonam: «To‘g‘ri aytibmanmi? Endi menga qanaqa krem surtganingni ayt!» dedi.
Men shunday dedim: «Bir necha oydan beri umuman hech qanaqangi kosmetikaning reklamasini ko‘rmayapman. Kremlarni ham, boshqa narsalarni ham, hammasini yig‘ishtirdim. Umuman, chiroyli bo‘lishdan umidimni uzib, oynaga ham qaramay qo‘ydim. Hozir esa shunday xulosaga keldim: reklama ko‘rishni to‘xtatganimda beri xotirjam bo‘lib, yuzimdan nur yog‘ila boshlabdi. Demak, haqiqiy go‘zallikni reklamadan qidirmaslik kerak ekan!».
Yana bir qiz aytadi:
«Reklama desa, mazam qochadi, chunki shuni deb boshimga juda yomon kunlar tushgan. Bu narsa o‘n uch yoshimdan boshlab bugungi kungacha davom etyapti. Hammasi yuzga surtiladigan krem bilan tish pastasining reklamasidan boshlangan. Reklamadagi qizlarning hammasi yuzi oppoq qizlar edi, bitta ham bug‘doy ranglisi yo‘q. Shuning uchun yuzimga qarab, o‘zimni o‘zim yomon ko‘rib ketganman. Bir necha oy oynaga qaramadim. Har safar reklamani, ularda rol o‘ynagan qizlarni ko‘rganimda o‘zimni battar yomon ko‘rib ketardim. Bir kuni aynan menga kerak bo‘lgan, yuzni oqartiradigan kremni reklama qilib qolishdi. Ertasi kuniyoq o‘sha kremni sotib olib, yuzimga surdim. Har kuni o‘n martalab oynaga qarab, yuzimga tikilaman. Har soatda oynaga qarayverib, charchab ham ketdim. Kremim tugashi bilan yangisini olardim. Bir necha oydan keyin dahshatli fojia yuz berdi. Kremni haddan tashqari ko‘p ishlatib yuborganimdan, yuzimning terisi qorayib, toshmalar toshib ketdi. Teri shifokoriga borsam, «Yuzingni nima qilding? Terisi butunlay zaharlanib ketibdi-ku! Ishqilib, saraton orttirib olmagan bo‘lsang bo‘ldi», deb rosa urishdi.
Uning so‘zlari har qancha achchiq bo‘lsa ham, meni g‘aflat uyqusidan uyg‘otdi. Qilgan axmoqligim uchun rosa yig‘ladim. Men aqlimni axlat qutisi qilib olgan ekanman, reklamachilar esa unga xohlagan narsasini tashlab yuravergan ekan. Aqlimni reklamaga sotibman, lekin evaziga hech narsaga ega bo‘lmabman. Faqatgina pulimni, tinchimni va sog‘lom terimni yo‘qotganim qolibdi. Uzoq muolajalardan keyin yuzim biroz o‘ziga keldi. Lekin reklama va’da qilganidek, yuzim oqarmadi. Qanchalik aldanganimni tushunishim uchun uch yil kerak bo‘ldi. Shu uch yilda o‘qishni ham tashlab qo‘ydim, hayotdan rozilik degan narsani unutdim. Bir necha bor o‘z jonimga qasd qilishni ham o‘yladim, lekin Alloh saqladi».
Abdulloh Abdulmu’tiy, Huda Sa’id Bahlulning
“Qulog‘im senda qizim” kitobidan G‘iyosiddin Habibulloh,
Abdulhamid Umaraliyev tarjimasi.