بسم الله الرحمن الرحيم
(“Faol tadbirkorlik, innovatsion g‘oyalar va texnologiyalarni qo‘llab-quvvatlash yili”)
Hurmatli jamoat! Dinimizning o‘ziga xos xususiyatlaridan biri shuki, inson hayotining ham ma’naviy, ham moddiy jihatini bir xilda e’tiborga oladi. Ya’ni, inson hayotda yashar ekan, ruhiyatini yuksaltirishi uchun ibodat qilishga, moddiy ehtiyojlarini qondirish uchun esa, iqtisodiyot bilan mashg‘ul bo‘lishga muhtoj bo‘ladi. Shariatimiz bu tabiiy jarayonga to‘sqinlik qilmaydi, balki tartibga soladi va to‘g‘ri yo‘lni ko‘rsatadi. Alloh taolo shunday marhamat qiladi:
زُيِّنَ لِلنَّاسِ حُبُّ الشَّهَوَاتِ مِنَ النِّسَاءِ وَالْبَنِينَ وَالْقَنَاطِيرِ الْمُقَنْطَرَةِ مِنَ الذَّهَبِ وَالْفِضَّةِ وَالْخَيْلِ الْمُسَوَّمَةِ وَالْأَنْعَامِ وَالْحَرْثِ ذَلِكَ مَتَاعُ الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَاللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَآَبِ (سورة آل عمران الآية-14) .
ya’ni: “Odamlarga ayollar, farzandlar, uyum-uyum oltin-kumushlar, saman otlar, chorva mollari va ekinlarga nisbatan mehr qo‘yish ziynatli qilib qo‘yildi. Bular (aslida) dunyo hayotining (o‘tkinchi) matohidir. Allohning huzurida esa (bundanda) chiroyli joy (jannat) bordir” (Oli Imron surasi, 14-oyat).
“Bu ne’matlarni kim ziynatli qilib qo‘ydi?” – degan tabiiy savolga ko‘pchilik ulamolar: “Allohning O‘zi bandalarini imtihon qilish uchun dunyo matohlarini marg‘ub va jozibali qilib yaratgan”, – deb ta’kidlaydilar.
“Iqtisod” arabcha “qasd” so‘zidan olingan bo‘lib, “zaxira qilish”, “to‘g‘ri va adolatli yo‘l tutish”, “aniq hisob-kitob bilan sarflash” degan ma’nolari bor. “Qasd” – isrof va baxillik o‘rtasidagi yo‘l va barcha ishda o‘rtacha yo‘l tutishdir. Istilohda esa “iqtisod” so‘zining ma’nosi – mol-mulk kasb qilish, uni sarflash va ko‘paytirishning tartib-qoidalari.
Qur’oni karimda bandalarning iqtisodiy aloqalariga tegishli bir qancha oyatlar mavjud. Masalan, savdo-sotiq, ijara, garov, omonat, oriyat, mukotaba bitimlari, o‘ljalarni bo‘lish, meros masalalari, qarz oldi-berdilari va boshqa mavzularda so‘z yuritilgan. Qur’oni karimda shunday deyilgan:
...كَيْ لَا يَكُونَ دُولَةً بَيْنَ الْأَغْنِيَاءِ مِنْكُمْ (سورة الحشر الآية-7).
ya’ni: “...(mol-davlat) sizlardan boy-badavlat kishilar o‘rtasidagina qo‘lma-qo‘l bo‘lib yuraveradigan narsa bo‘lib qolmasligi uchun...” (Hashr surasi, 7-oyat).
Ushbu qoida Islom dinida iqtisodga oid ulkan qoidalardan biridir. Darhaqiqat, mol-davlat jamiyatning hamma a’zolari orasida aylanib turishi kerak. Faqat boylarning orasida aylanadigan bo‘lsa, mol bir guruh odamlar qo‘liga o‘tib, jamiyatning qolgan a’zolari ularga qaram bo‘lib qoladi. Unda boylar nimani xohlasa qilaveradigan, qolganlar esa ularning xohishlariga bo‘ysunishga majbur bo‘ladigan holat yuzaga keladi.
Payg‘ambarimiz salallohu alayhi va sallam iqtisodiy faoliyat bilan shug‘ullanib, o‘zi, ahli ayolidan tashqari beva bechora va yetimlarga moddiy yordam bergan kishilarni Alloh taoloning yo‘lida jon fido qilganlar, kunduzi ro‘zador, kechasi ibodat bilan bedor bo‘lganlarga tenglashtirdilar:
"السَّاعِي عَلَى الْاَرْمَلَةِ وَالْمَسَاكِينِ كَالْمُجَاهِدِ فِي سَبِيلِ اللهِ أَوْ كَالَّذِى يَصُومُ النَّهَارَ وَيَقُومُ اللَّيْلَ" (رَوَاهُ الْاِمَامُ التِّرْمِذِيُّ).
ya’ni: “Beva va miskinlar uchun (yordam berish maqsadida) harakat qiluvchi kishi Alloh yo‘lida jiddu jahd qiluvchi yoki kunduzi ro‘za tutuvchi, kechasi bedor bo‘luvchi kabidir” (Imom Termiziy rivoyati).
Musulmon kishining kasbi, daromad manbai halol bo‘lishi – shariatimiz talabidir. Bu haqda Rasululloh sollallohu alayhi vasallam shunday deyiladi:
إِنَّ أَطْيَبّ مَا أَكَلْتُمْ مِنْ كَسْبِكُمْ وَإِنَّ أَوْلَادَكُمْ مِنْ كَسْبِكُمْ (رَوَاهُ الْاِمَامُ التِّرْمِذِيُّ عَنْ عَائِشَةَ).
ya’ni: “Siz yeydigan narsalarning eng pokizasi – kasbingizdan bo‘lganidir. Farzandlaringiz ham kasbingizdandir” (Imom Termiziy rivoyati).
Hadisning davomidagi “Farzandlaringiz ham – kasbingizdandir” jumlasi ularning moli sizga mubohdir, undan yeyishingiz mumkin degan ma’noda kelgan.
Barcha musulmonlar, jumladan tadbirkorlar ham, harom luqmadan, shariatimiz harom hisoblagan faoliyat turlari (aldov, firibgarlik, qimor, sudxo‘rlik)dan saqlanishi lozim. Payg‘ambarimiz sallallohu alayhi va sallam marhamat qilganlar:
"لَا يَدْخُلُ الْجَنَّةَ جَسَدٌ غُذِّيَ بِحَرَامٍ" (رَوَاهُ الْاِمَامُ اَبُو يَعْلَى عَنْ أَبِي بَكْرٍ الصِّدِّيقِ).
ya’ni: “Harom bilan oziqlantirilgan jasad jannatga kirmaydi” (Imom Abu Ya’lo rivoyati).
E’tiborga molik jihati shuki, shariatimiz iqtisodiy masalalar va o‘zaro shartnomalarda aniqlik, shaffoflik va omonatdorlikni birinchi o‘ringa qo‘yadi. Janjalga olib boruvchi, mubhamlik mavjud bo‘lgan shartnoma va savdo turlarini haqiqiy, deb hisoblamaydi. Abu Sa’id al-Xudriy raziyallohu anhudan rivoyat qilinadi:
أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ نَهَى عَنْ شِرَاءِ مَا فِي بُطُونِ الْأَنْعَامِ حَتَّى تَضَعَ وَعَنْ بَيْعِ مَا فِي ضَرْعِهَا
(رَوَاهُ الْاِمَامُ ابْنُ مَاجَهْ).
ya’ni: “Nabiy sollallohu alayhi vasallam hayvonlarning qornidagi narsa (homila)ni )toki tug‘magunicha( va yelindagi sutni (sog‘ilmaguncha) sotib olishdan qaytardilar” (Imom Ibn Moja rivoyati).
Muhtaram jamoat! Odatda, turli yo‘nalishlarda tadbirkorlik bilan shug‘ullanadigan musulmonlar sherikchilik qiladilar. Bu ishda ham asosiy qoida – omonatdorlik va sheriklarning bir-biriga xiyonat qilmasligidir. Payg‘ambarimiz sallallohu alayhi vasallam qudsiy hadislarida Alloh taolodan rivoyat qilib aytadilar:
"يَقُولُ اللهُ تَعَالَى أَنَا ثَالِثُ الشَّرِيكَيْنِ مَا لَمْ يَخُنْ أَحَدُهُمَا صَاحِبَهُ فَإِذَا خَانَهُ خَرَجْتُ مِن بَيْنِهِمَا"
(رَوَاهُ الْاِمَامُ أَبُو دَاوُدَ، وَالْاِمَامُ الْحَاكِمُ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ).
ya’ni: “Alloh taolo aytadi: “Men bir-biriga xiyonat qilmaydigan ikki sherikning uchinchisiman. Agar biri ikkinchisiga xiyonat qilsa, ularning o‘rtasidan chiqaman” (Imom Abu Dovud va Imom Hokim rivoyati).
Sheriklarning ishi yurishib ketsa, hammasi joyida bo‘ladi. Ish yurishmaganda esa, turli kelishmovchiliklar kelib chiqadi. Bunday nizolar kelib chiqmasligi uchun, ishning boshidanoq niyatni to‘g‘ri qilish lozim bo‘ladi. Aks holda ishlar orqaga ketadi. Rasululloh sallallohu alayhi va sallam shunday deganlar:
"مَنْ أَخَذَ أَمْوَالَ اَلنَّاسِ يُرِيدُ أَدَاءَهَا أَدَّى اَللَّهُ عَنْهُ وَمَنْ أَخَذَهَا يُرِيدُ إِتْلَافَهَا أَتْلَفَهُ اَللَّهُّ"
(رَوَاهُ الْاِمَامُ اَلْبُخَارِيُّ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ).
ya’ni: “Kim odamlarning molini ado qilish (qaytarish) niyatida olsa, Alloh undan ado qiladi (molni qaytarishiga yordam beradi), kim odamlarning molini talofatga uchratish uchun olsa, Alloh uni talofatga uchratadi” (Imom Buxoriy rivoyat qilgan).
O‘ziga yarasha qiyinchiliklar bilan topilgan mol-mulkni o‘z o‘rniga sarflamasdan, noo‘rin joylarga ishlatib, isrof qilish, ba’zida hatto harom ishlarga sarflash achinarli holatdir. Alloh taolo molni sarflashda o‘rta yo‘lni tutganlarni maqtab shunday deydi:
وَالَّذِينَ إِذَا أَنْفَقُوا لَمْ يُسْرِفُوا وَلَمْ يَقْتُرُوا وَكَانَ بَيْنَ ذَلِكَ قَوَامًا (سورة الفرقان الاية-67).
ya’ni: “Ular ehson qilganlarida isrof ham, xasislik ham qilmaslar, (tutgan yo‘llari) buning o‘rtasida – mo‘tadildir” (Furqon surasi, 67-oyat).
Dinimizda maqtalgan saxiylik aynan isrof va baxillik o‘rtasida turadi. Yuqoridagi oyatlar bizni hamma ishlarda – to‘y, aza, yeb-ichish, kiyinish, ulov, maskan va boshqalarda, holimizga qarab, o‘rta yo‘lni tutishimizni talab qiladi.
Payg‘ambarimiz sallallohu alayhi vasallam dangasalik, boqimandalik va tilanchilik kabi, insonning sharafini yo‘qotadigan ishlarni qoralaganlar. Jumladan shunday marhamat qilganlar:
لَأَنْ يَحْتَطِبَ أَحَدُكُمْ حُزْمَةً عَلَى ظَهْرِهِ خَيْرٌ مِنْ أَنْ يَسْأَلَ أَحَدًا فَيُعْطِيَهُ أَوْ يَمْنَعَهُ (رَوَاهُ الْاِمَامُ الْبُخَارِيُّ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ).
ya’ni: “Sizlardan biringiz (tirikchilik uchun) bir bog‘ o‘tin terib, yelkasiga ortib yurishi, birovdan tilanchilik qilib, u berib yoki bermaganidan yaxshiroqdir” (Imom Buxoriy rivoyati).
Demak, inson mehnati izidan kun ko‘rishi, tirikchilik uchun hatto o‘tin terib sotishi tilanchilik, ta’magirlik qilishidan ko‘ra yaxshiroqdir.
Hadisi shariflarda iqtisod qilgan kambag‘al bo‘lmasligi haqida ma’lumotlar kelgan. Jumladan, Rasululloh sallallohu alayhi va sallam shunday deganlar:
"مَا عَالَ مُقْتَصِدٌ قَطُّ"(رَوَاهُ الْاِمَامُ الطَّبَرَانِيُّ وَالْاِمَامُ الدَّرَاقُطْنِيُّ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ).
ya’ni: “(Nafaqada) o‘rtacha bo‘lgan kishi hech ham kambag‘al bo‘lmaydi” (Imom Tabaroniy va Imom Doraqutniy rivoyati).
Insonning kasbu kor qilishi va tadbirkorlik bilan shug‘ullanishidan asosiy maqsadi faqat mol-dunyo to‘plash bo‘lmasligi kerak, balki kasbu kor qilish orqali xalqi va diniga foyda yetkazish, odamlarning og‘irini yengil qilish, ishsizlarni ish bilan ta’minlash bo‘lsa, ayni muddao bo‘ladi. Bugungi kunda mana shunday faol va halol tadbirkorlarni Prezidentimiz boshchiligida davlatimiz hukumati ham qo‘llab-quvvatlab turibdi.
Alloh taolo barchamizni rushdu hidoyatda sobitqadam qilib, hamma sohada iqtisod bilan ish tutishga muvaffaq aylasin. Parvardigor Vatanimizni ham ma’naviy, ham iqtisodiy jihatdan farovon aylasin! Omin!
Muhtaram jamoat! Tinchlik qaror topgan yurtda xotirjamlik hukm suradi, farzandlar emin-erkin kamolga erishadi, oqibatda, jamiyatda har tomonlama yuksalish va rivojlanish ro‘y beradi. Demak, dunyoda hayotning bir maromda davom etishi, xalqning Haq taolo buyurgan ishlarini xotirjam ado etishlari uchun tinchlik va osoyishtalik lozim. Azizlar, bunday tinch va osuda hayotning qadriga yetaylik.
Ma’lumki, ekstremistik kuchlarning asosiy maqsadi insoniyatni qo‘rqitish, dinni niqob qilib o‘z qabih maqsadiga erishishdan iborat. Aslida, terrorizm va ekstremizmning biron dinga aloqasi yo‘q. Shu sababli ekstremistlar, terroristlar biron dinni “himoya” qilmaydi va biror din homiysi ham emas. Ular bor-yo‘g‘i jahon ahli va jamoatchiligiga xavf solayotgan buzg‘unchi va qotillar to‘dasidir. Shu tufayli ularga qarshi xalqaro maydonda keskin kurash olib borish hozirgi davrning dolzarb vazifalari, desak xato bo‘lmaydi. Ekstremistik oqimlarning yagona xususiyati, ularning dinda g‘uluv ketishlaridir. Dinda g‘uluvga ketish esa, zalolatga ketishning asosidir.
Alloh taolo ogohlantirib bunday deydi:
لَا تَغْلُوا فِي دِينِكُمْ غَيْرَ الْحَقِّ وَلَا تَتَّبِعُوا أَهْوَاءَ قَوْمٍ قَدْ ضَلُّوا مِنْ قَبْلُ وَأَضَلُّوا كَثِيرًا وَضَلُّوا عَنْ سَوَاءِ السَّبِيلِ
ya’ni: “Diningizda haddan oshmangiz” va oldindan adashgan va ko‘plarni adashtirgan hamda to‘g‘ri yo‘ldan chalg‘iganlarning havoyi nafslariga ergashmangiz!” (Moida surasi, 77-oyat).
Dindagi g‘uluvga ketishning eng yomon turi - yetarli ilmi bo‘lmasa ham Qur’onni o‘zicha tushunishdir. Bundan tashqari, Sunnatga o‘zicha amal qilish va to‘rt mazhabdan birortasiga qat’iy ergashmaslikdir. O‘rni kelganda aytib o‘tish lozimki, dindagi g‘uluv ko‘p hollarda dinni yaxshi tushinib yetmaslikdan bo‘ladi.
Dinda chuqur ketmaslik va qattiqlik qilmaslik haqida Rasululloh alayhissalom shunday dedilar:
هَلَكَ المُتَنَطِّعُونَ، هَلَكَ المُتَنَطِّعُونَ، هَلَكَ المُتَنَطِّعُونَ
ya’ni: "Alloh taolo shariatida haddan tashqari chuqur ketuvchilar halok bo‘ldilar" deb uch marta aytdilar.
Payg‘ambarimiz sallallohu alayhi va sallam vidolashuv hajida bunday nasihat qilganlar:
إياَّكم وَالغُلوَّ في الدينِ، َ فإنها أَهْلَكَ مَنْ كان قَبلَكم الغلوُّ في الدين
ya’ni: “Dinda g‘uluvga ketishdan saqlaninglar. Chunki sizdan oldingilar dinda g‘uluvga ketishi sababli halokatga uchradi” (Imom Nasaiy rivoyati).
Hurmatli jamoa, so‘ngi vaqtlarda hukumatimiz rahbariyati tomonidan diniy sohaga katta e’tibor qaratilib kelinmoqda. Ammo, yaratilayotgan shart-sharoitlarga shukronalik keltirish o‘rniga ayrim dinni niqob qilib olgan ekstremistik va xalqaro terroristik tashkilotlar a’zolari, yurtimizda islom diniga e’tiqod qiluvchilarga erkinlik yo‘q, deb o‘zlarining yolg‘on iddaolarini keng aholiga targ‘ib qilishga urinishmoqda. Mazkur kayfiyatdagi adashgan oqimlarga hozirda islom olamida keng tarqalib kelayotgan mutaassib ko‘rinishdagi “Salafiylar”, “Hizbut tahrir” kabi diniy ekstremistik oqim tarafdorlarini misol qilib keltirish mumkin.
Hozirgi kunda bunday ekstremistik oqim tarafdorlari o‘z g‘oyalarini “Odnoklassniki”, “Facebook”, “Vkontakte”, “Twitter”, “Telegram” kabi ijtimoiy tarmoqlar orqali targ‘ib qilishga urinib kelmoqdalar. Binobarin, ular dinga oid biror muammoning yechimini ko‘rsatishda faqat oyat yoki xadisni uzuk-yuluq holda keltirib, unga zohiran yondashib, go‘yo, muammoga javob topib beradilar. Shu yo‘l bilan ular o‘z tarafdorlari sonini ko‘paytirishga urinadilar.
Bu kuchlar taassubga berilgan shaxslarni dunyoning notinchlik hukm surayotgan va o‘zlari qo‘nim topgan mintaqalariga jamlash va shu orqali rejalashtirilgan geosiyosiy maqsadlarni amalga oshirishga intilishmoqda. Xususan, ular ilm va ma’rifatdan yiroq johil yoshlarni Islom diyori bo‘lgan, azon aytiladigan, juma va hayit namozlari o‘qiladigan, xullas, Islomning besh arkoni emin-erkin ado etiladigan, musulmonlar tinchlik-xotirjamlikda hayot kechirayotgan Vatanni tark etishga targ‘ib qilmoqdalar.
Shu boisdan yuqorida qayd qilingan oqim tarafdorlarining yolg‘on iddaolari va qarashlariga aldanib qolmaslik maqsadida hushyorlikni oshirishimiz darkor. Mazkur toifadagi adashganlar ta’siriga birinchi navbatda unib-o‘sib kelayotgan avlodimiz tushib qolishini inobatga olib, farzandlarimizning yurish-turishiga, bildirayotgan fikr va qarashlariga beparvo bo‘lmasdan, ularni mo‘tadil islom ruhida tarbiyalashimiz, ota-bobolarimiz asrlar davomida ergashib kelgan, diyorimizda amalda bo‘lgan Hanafiy mazhabining ushlashga targ‘ib etmog‘imiz lozim.
Bugungi kunda har bir inson dunyoda bo‘layotgan voqea va hodisalardan ogoh bo‘lishi, ona-Vatanimizdagi tinch, osoyishta va farovon hayotning qadriga yetishi, shu farovon, osuda hayotni yanada mustahkamlash uchun o‘z hissasini qo‘shmog‘i darkor. Ayniqsa, bu ta’limotni yoshlarimiz, farzandu nabiralarimizning qalbiga mustahkam joylash barchamizning ham qonuniy, ham shar’iy vazifamizdir.
Alloh taolo barchamizning imonimizni salomat aylab, turli fitna, g‘alamislik va ixtiloflardan uzoq qilib, O‘zining rushdu hidoyatidan aslo ayirmasin. Omin!
Bismillahir Rohmanir Rohiym
- 61وَذُو الإِيْمَانِ لَا يَبْقَى مُقِيمًا بِسُوءِ الذَّنْبِ فِي دَارِ اشْتِعَالِ
Ma’nolar tarjimasi: Mo‘min banda gunoh zarari tufayli alangalanib yonish diyorida muqim holatda boqiy qolmaydi.
Nazmiy bayoni:
Osiy mo‘min doimo qolmas abad hech,
Alangali diyordan chiqar erta kech.
Lug‘atlar izohi:
وَذُو الاِيْمَانِ – mubtado.
لَا – nafiy harfi.
يَبْقَى – muzori’ fe’li. Foili yashirin هُوَ zamir bo‘lib, ذُو الاِيْمَانِ ga qaytadi.
مُقِيمًا – muqim deganda biror makonda doimiy qoluvchi kishi tushuniladi.
بِ – “sababiya” ma’nosida kelgan jor harfi.
سُوءِ الذَّنْبِ – sifat mavsufga izofa qilingan, bu jumla, aslida, بِسَبَبِ الذَنْبِ السَّيِّءِ bo‘lgan.
فِي – “zarfiyat” ma’nosida kelgan jor harfi.
دَارِ اشْتِعَالِ – bu kalimadan do‘zax nazarda tutilgan. Chunki u abadiy alangalanib yonib turadi. Jor va majrur يَبْقَى fe’liga mutaalliq.
Matn sharhi:
Ahli sunna val-jamoa mazhabiga ko‘ra gunohi kabiralar qilgan mo‘min kishi tavba qilishga ulgurmasdan vafot etib ketgan bo‘lsa-da, do‘zaxda abadiy qolmaydi. Bunday kishilar qilgan osiyliklariga yarasha jazolanib, so‘ngra qalblarida iymon borligi e’tiboridan do‘zaxdan chiqariladilar. Ular haqida hadisi sharifda shunday xabar berilgan:
حَدَّثَنَا عِمْرَانُ بْنُ حُصَيْنٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا عَنْ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ يَخْرُجُ قَوْمٌ مِنْ النَّارِ بِشَفَاعَةِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَيَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ يُسَمَّوْنَ الْجَهَنَّمِيِّينَ. رَوَاهُ الْبُخَارِىُّ
Bizlarga Imron ibn Husayn roziyallohu anhumo Nabiy sollallohu alayhi vasallamdan eshitganini gapirib berdi: “Bir qavm Muhammad sollallohu alayhi vasallamning shafoatlari sababli do‘zaxdan chiqib, jannatga kiradilar, “jahannamiylar” deb nomlanadilar”. Imom Buxoriy rivoyat qilgan.
Sharh: Imom Buxoriy rivoyat qilgan ushbu hadisi sharifga ko‘plab sharhlar yozilgan. Munoviyning “Taysir bi sharhi jomi’is sog‘ir” kitobida quyidagicha sharhlangan: “Bu yerda ushbu ism ishlatiladigan darajada ularning jahannamda uzoq azoblanishlariga va hatto undan chiqishlariga umid ham uzilishiga ishora bor. Shundan so‘ng ular Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning shafoatlari bilan undan chiqariladilar”[1].
Muborakfuriyning “Tuhfatul Ahvaziy” kitobida quyidagicha sharhlangan: “Ushbu nom ularga atoqli ot bo‘lib, (jannatga kirganda ham) o‘zgarmagan bo‘ladi”.
Hofiz “Fath”da quyidagilarni keltirgan, “Nasaiy Amr ibn Amrning Anas roziyallohu anhudan qilgan rivoyatida: “Jannat ahli “anavilar jahannamiylar” deyishganida, Alloh taolo: “Ular Allohning ozod qilgan bandalaridir”, deb aytadi”, – deyilgan.
Muslim ushbu hadisni boshqa yo‘ldan Abu Sa’iddan rivoyat qilgan. O‘sha rivoyatda: “Ular (ya’ni jahannamiylar deb nom olganlar) Allohga duo qiladilar, Alloh ulardan ushbu ismni ketkazadi”, lafzlari ziyoda qilingan”[2].
Jazo soqit qilinishiga sabab qilib qo‘yilgan ishlar
Dunyoda ba’zi bir ishlar borki, Alloh taolo bu ishlarni gunohkor bandalardan do‘zax azobini soqit qilishga sabab qilib qo‘ygan. Bular:
1. Tavba. Qilgan gunohlariga astoydil tavba qilgan va iymonga kelib solih ishlarni qilgan insonlarga jannat va’dasi berilgan. Zero, tavba qilish deganda ma’siyatlarni tark qilib taoatga qaytish tushuniladi.
“Illo, iymon keltirib, ezgu ishlarni qilgan zotlargina (bundan mustasnodir). Bas, ular jannatga kirurlar va ularga biror narsada nohaqlik qilinmas”[3].
2. Istig‘for. Alloh taolo istig‘for aytgan bandalarni azoblamasligini xabar bergan:
“Ular istig‘for aytib (kechirim so‘rab) turgan hollarida ham Alloh ularni azoblovchi emas”[4].
“Mag‘firat so‘rash, ya’ni gunohlarning zararidan saqlashni va ularni bekitishni so‘rab yolvorish – istig‘for deyiladi”[5].
Quyidagi kalimalar Rasululloh sollallohu alayhi vasallam ta’lim bergan eng mashhur istig‘forlardan biri hisoblanadi:
أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْحَيَّ الْقَيُّومَ وَأَتُوبُ إِلَيْهِ
“Allohdan mag‘firat so‘rayman, Undan o‘zga iloh yo‘qdir, U abadiy barhayot va butun borliqni tutib turguvchidir, Unga tavba qilaman”.
3. Yaxshi ishlar. Alloh taolo yaxshi ishlar yomonliklarni ketkazishini aytgan:
“Kunduzning ikki tarafida va kechaning bir bo‘lagida namozni to‘kis ado qil! Albatta, yaxshiliklar yomonliklarni ketkazadi. Bu esa, eslovchilarga eslatmadir”[6].
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam yomon ish sodir bo‘lib qolsa, darhol uni o‘chiradigan yaxshi ishni qilishga buyurganlar:
عَنْ أَبِي ذَرٍّ الْغِفَارِيِّ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ اتَّقِ اللَّهَ حَيْثُمَا كُنْتَ وَأَتْبِعِ السَّيِّئَةَ الْحَسَنَةَ تَمْحُهَا وَخَالِقِ النَّاسَ بِخُلُقٍ حَسَنٍ. رَوَاهُ التِّرْمِذِيُّ
Abu Zar G‘iforiy roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Qayerda bo‘lsang ham Allohga taqvo qil, yomon ishga uni o‘chiradigan yaxshi ishni ergashtirgin, insonlarga go‘zal xulqlar bilan muomala qilgin”, – dedilar”. Imom Termiziy rivoyat qilgan.
4. Dunyoviy musibatlar. Dunyoda mo‘min kishi biror musibatga uchrasa, shu musibatlari sababli Alloh taolo uning oldin qilgan xatolarini yuvib yuboradi.
عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ وَأَبِي سَعِيدٍ الْخُدْرِيِّ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَالَ مَا يُصِيبُ الْمُؤْمِنَ مِنْ وَصَبٍ وَلاَ نَصَبٍ وَلاَ هَمٍّ وَلاَ حَزَنٍ وَلاَ أَذًى وَلاَ غَمٍّ حَتَّى الشَّوْكَة يُشَاكُهَا إِلاَّ كَفَّرَ اللَّهُ مِنْ خَطَايَاهُ. رَوَاهُ اَحْمَدُ
Abu Hurayra va Abu Said Xudriy roziyallohu anhumolardan rivoyat qilinadi: “Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: “Mo‘minga biror kasallikmi, kulfatmi, g‘ammi, tashvishmi, xafalikmi yetsa, hatto tikan kirib og‘ritsa ham, albatta, Alloh xatolariga kafforot qiladi”, – dedilar”. Imom Ahmad rivoyat qilgan.
5. Mo‘minlarning tirikligida va vafotidan keyin orqasidan istig‘for aytishlari:
“Ulardan keyin (dunyoga) kelganlar: “Ey Robbimiz, bizni va bizdan avval iymon bilan o‘tgan birodarlarimizni mag‘firat qilgin, iymon keltirganlarga (nisbatan) qalblarimizda nafrat (paydo) qilmagin. Ey Robbimiz, albatta, Sen shafqatli va mehribonsan”, – derlar”[7].
6. O‘limidan keyin uning nomidan sadaqa yo haj qilish kabi ishlar:
Inson vafotidan so‘ng uning ortidan u uchun qilingan sadaqaning savobi tegishiga ushbu hadis dalildir:
أَخْبَرَنَا ابْنُ جُرَيْجٍ قَالَ أَخْبَرَنِي يَعْلَى أَنَّهُ سَمِعَ عِكْرِمَةَ يَقُولُ أَنْبَأَنَا ابْنُ عَبَّاسٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا أَنَّ سَعْدَ بْنَ عُبَادَةَ تُوُفِّيَتْ أُمُّهُ وَهُوَ غَائِبٌ عَنْهَا فَقَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنَّ أُمِّي تُوُفِّيَتْ وَأَنَا غَائِبٌ عَنْهَا أَيَنْفَعُهَا شَيْءٌ إِنْ تَصَدَّقْتُ بِهِ عَنْهَا قَالَ نَعَمْ قَالَ فَإِنِّي أُشْهِدُكَ أَنَّ حَائِطِيَ الْمِخْرَافَ صَدَقَةٌ عَلَيْهَا. رَوَاهُ الْبُخَارِيُّ
Bizlarga Ibn Jurayj xabar berdi u Ikrimaning shunday deyayotganini eshitgan ekan: “Bizga Ibn Abbos roziyallohu anhumo xabar berdi: “Sa’d ibn Uboda roziyallohu anhuning onasi vafot etdi. O‘sha payt u onasining yonida emas edi. Shunda u: “Ey Allohning Rasuli, onam vafot etdi, men uning yonida yo‘q edim, agar men uning nomidan biror narsa sadaqa qilsam unga naf beradimi?” – dedi. U zot: “Ha”, – dedilar. Shunda u: “Men sizni guvoh qilamanki, mevali bog‘im uning nomidan sadaqadir”, – dedi”. Imom Buxoriy rivoyat qilgan.
Inson vafotidan so‘ng uning ortidan u uchun qilingan hajning savobi tegishiga ushbu hadis dalildir.
عَنْ ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمَا أَنَّ امْرَأَةً مِنْ جُهَيْنَةَ جَاءَتْ إِلَى النَّبِيِّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَتْ إِنَّ أُمِّي نَذَرَتْ أَنْ تَحُجَّ فَلَمْ تَحُجَّ حَتَّى مَاتَتْ أَفَأَحُجُّ عَنْهَا قَالَ نَعَمْ حُجِّي عَنْهَا أَرَأَيْتِ لَوْ كَانَ عَلَى أُمِّكِ دَيْنٌ أَكُنْتِ قَاضِيَةً اقْضُوا اللَّهَ فَاللَّهُ أَحَقُّ بِالْوَفَاءِ. رَوَاهُ الْبُخَارِيُّ
Ibn Abbos roziyallohu anhumodan rivoyat qilinadi: “Juhayna qabilasida bir ayol Nabiy sollallohu alayhi vasallamning yonlariga keldi va: “Onam haj qilishni nazr qilgan edi, haj qilishga ulgurmasdan vafot etdi. Uning nomidan haj qilsam bo‘ladimi?”, – dedi. U zot: “Ha, uning nomidan haj qil, aytginchi, onangning zimmasida qarz bo‘lganida ado qilarmiding?! Allohning qarzini ado etinglar, Alloh vafoga eng haqlidir”, – dedilar”. Imom Buxoriy rivoyat qilgan.
7. Shafoat qiluvchilarning shafoati:
Shafoat qiluvchilarning shafoatlariga sazovor bo‘lish sababidan ham Alloh taolo bandadan do‘zax azobini soqit qiladi. Shafoat va shafoat qiluvchilar haqida 28-baytning sharhida batafsil bayon qilindi.
8. Shafoatsiz ham, eng mehribon Zot Alloh taoloning avf etishi:
عَنْ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِنِّي لَأَعْلَمُ آخِرَ أَهْلِ النَّارِ خُرُوجًا مِنْهَا وَآخِرَ أَهْلِ الْجَنَّةِ دُخُولًا رَجُلٌ يَخْرُجُ مِنْ النَّارِ كَبْوًا فَيَقُولُ اللَّهُ اذْهَبْ فَادْخُلِ الْجَنَّةَ فَيَأْتِيهَا فَيُخَيَّلُ إِلَيْهِ أَنَّهَا مَلْأَى فَيَرْجِعُ فَيَقُولُ يَا رَبِّ وَجَدْتُهَا مَلْأَى فَيَقُولُ اذْهَبْ فَادْخُلِ الْجَنَّةَ فَيَأْتِيهَا فَيُخَيَّلُ إِلَيْهِ أَنَّهَا مَلْأَى فَيَرْجِعُ فَيَقُولُ يَا رَبِّ وَجَدْتُهَا مَلْأَى فَيَقُولُ اذْهَبْ فَادْخُلِ الْجَنَّةَ فَإِنَّ لَكَ مِثْلَ الدُّنْيَا وَعَشَرَةَ أَمْثَالِهَا أَوْ إِنَّ لَكَ مِثْلَ عَشَرَةِ أَمْثَالِ الدُّنْيَا فَيَقُولُ تَسْخَرُ مِنِّي أَوْ تَضْحَكُ مِنِّي وَأَنْتَ الْمَلِكُ فَلَقَدْ رَأَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ضَحِكَ حَتَّى بَدَتْ نَوَاجِذُهُ وَكَانَ يَقُولُ ذَاكَ أَدْنَى أَهْلِ الْجَنَّةِ مَنْزِلَةً. رَوَاهُ الْبُخَارِيُّ
Abdulloh roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: “Nabiy sollallohu alayhi vasallam dedilar: “Men do‘zaxdan eng oxiri chiqadigan va jannatga eng oxiri kiradigan kishini aniq bilaman, u do‘zaxdan ranglari o‘chib chiqib keladi. Alloh taolo unga bor: “Jannatga kir”, – deydi. U jannatning yoniga keladi, unga jannat to‘lib ketgandek tuyuladi. U qaytadi va: “Ey Robbim, u liq to‘la”, – deydi. U zot: “Bor, jannatga kir”, – deydi. U yana jannatning yoniga keladi, unga jannat to‘lib ketgandek tuyuladi. U qaytadi va: “Ey Robbim, u liq to‘la”, – deydi. U zot: “Bor, jannatga kir, (u yerda) senga dunyocha keladigan va yana uning o‘n baravaricha keladigan, yoki senga dunyoning o‘n baravaricha keladigan joy bor”, – deydi. U: “Sen podshoh bo‘la turib meni masxara qilyapsan, yo mening ustimdan kulyapsan”, – deydi. Shunda men Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning oziq tishlari ko‘rinadigan darajada kulganlarini ko‘rganman. U zot sollallohu alayhi vasallam: “O‘sha kishi jannatdan eng kam joy olgan kishidir”, – dedilar”. Imom Buxoriy rivoyat qilgan.
Shulardan ko‘rinib turibdiki, qalbida iymoni bor odam do‘zaxda abadiy qolmaydi, albatta, bir kuni undan chiqib, jannatga kiradi.
O‘shiy rahmatullohi alayh shu yergacha Ahli sunna val-jamoaning asosiy e’tiqodiy qarashlarini bayon qilgan va endi so‘zlarini yakunlashga kirishgan.
Keyingi mavzu:
Go‘zal nazmiy bayon.
[1] Munoviy. Taysir bi sharhi jlmi’is-sog‘ir. “Maktabatush shomila”. – B. 618.
[2] Muborakfuriy. Tuhfatul Ahfaziy. “Matabatush shomila”. – B. 318.
[3] Maryam surasi, 60-oyat.
[4] Anfol surasi, 33-oyat.
[5] Doktor Ahmad Farid. Bahrur-roiq. – Iskandariya: “Dorul Majd”, 2009. – B. 100.
[6] Hud surasi, 114-oyat.
[7] Hashr surasi, 10-oyat.