Qur’oni Karim oyatlariga diqqat bilan nazar solsak, “Siroj” kalimasi Quyoshga, “Muniyr” kalimasi Oyga sifat qilib keltirilganini, shu ikki kalima bir vaqtning o‘zida Muhammad sollallohu alayhi vasallamga ham sifat qilib keltirilganini ko‘ramiz.
“Siroj” (سراج) kalimasi ham, “Muniyr” (منير) kalimasi ham Qur’onda ikkita oyatda kelgan.
Birinchi oyatda bu kalimalar Quyosh va Oyning sifati bo‘lib kelgan. Alloh taolo shunday deb marhamat qiladi:
تَبَارَكَ الَّذِي جَعَلَ فِي السَّمَاء بُرُوجاً وَجَعَلَ فِيهَا سِرَاجاً وَقَمَراً مُّنِيراً
“Osmonda burjlar qilgan va unda chiroq va nur sochguvchi oy qilgan Zot barakotli-buyuk bo‘ldi” (Furqon surasi, 61-oyat).
Ikkinchi oyatda bu kalimalar Nabiy sollallohu alayhi vasallamning sifatlari bo‘lib kelgan. Alloh taolo shunday deb marhamat qiladi:
يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاكَ شَاهِداً وَمُبَشِّراً وَنَذِيراً وَدَاعِياً إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَسِرَاجاً مُّنِيراً
“Ey Nabiy, albatta, Biz seni guvohlik berguvchi, xushxabar eltguvchi va ogohlantirguvchi, O‘z izni ila Allohga da’vat qilguvchi hamda nurli chiroq qilib yubordik”. (Ushbu oyatda Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamning to‘rtta vazifalari va bitta sifatlari zikr qilinmoqda. Ha, Muhammad sollallohu alayhi vasallam johiliyat zulmatlaridagi nurli chiroqdirlar. Turli zulmatlar ichida yo‘lini topa olmay, urinib-surinib yurgan kishilarni Islomning yorug‘ yo‘liga boshlovchi nurli chiroqdirlar) (Ahzob surasi, 45-46-oyatlar).
Aytganimizdek, birinchi oyatda “Muniyr” kalimasi Oyning sifati bo‘lib keldi. Darhaqiqat, Oy o‘zidan nur ishlab chiqarmaydi, balki Quyoshdan kelayotgan nurni qaytaradi. Shuning uchun uni muniyr – nur sochuvchi deyiladi. “Siroj” esa Quyoshning sifti bo‘lib keldi. “Siroj”ning ma’nosi chiroqdir.
Keyingi oyatda “Muniyr” va “Siroj” so‘zlari Nabiy sollallohu alayhi vasallamning sifatlari bo‘lib keldi.
Ha, u zot sollallohu alayhi vasallam Quyosh kabi edilar. Xuddi Quyoshsiz hayot bardavom bo‘lmaganidek, u zotsiz ham hayot davom etmasdi.
Ha, u zot sollallohu alayhi vasallam Oy kabi edilar. Xuddi Oy kechalarni yoritgani kabi u zot ham Robbilaridan qabul qilib olgan haq nuri ila mo‘inlarning hayotini yoritadilar.
Nabiy sollallohu alayhi vasallam hech qachon o‘z nafslaridan bir gap aytib, “Mana shu shariat ko‘rsatmasi” demaganlar. U zot alayhissalomning barcha aytgan gaplari, qilgan ishlari Alloh tarafidan kelgan vahiy asosida bo‘lgan. Oy kabi o‘zlariga kelgan vahiy nurini atroflariga akslantirar, taratar, yetkazar edilar. Shuning uchun Alloh taolo Qur’oni Karim haqida shak qiluvchilarga raddiya qilib shunday degan:
وَإِذَا تُتْلَى عَلَيْهِمْ آيَاتُنَا بَيِّنَاتٍ قَالَ الَّذِينَ لاَ يَرْجُونَ لِقَاءنَا ائْتِ بِقُرْآنٍ غَيْرِ هَـذَا أَوْ بَدِّلْهُ قُلْ مَا يَكُونُ لِي أَنْ أُبَدِّلَهُ مِن تِلْقَاء نَفْسِي إِنْ أَتَّبِعُ إِلاَّ مَا يُوحَى إِلَيَّ إِنِّي أَخَافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذَابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ
«Qachonki, ularga ochiq-oydin oyatlarimiz tilovat qilinganida, Bizga muloqot bo‘lishdan umidi yo‘qlar: «Bundan boshqa Qur’on keltir yoki uni almashtir», dedilar. Sen: «Men o‘zimcha uni almashtira olmayman. Men faqat o‘zimga vahiy qilingan narsaga ergashaman, xolos. Albatta, men Robbimga osiylik qilsam, ulug‘ kunning azobidan qo‘rqaman», deb ayt». (Bu gapni o‘ta ketgan johillargina aytishi mumkin. Ular vahiy nima ekanini bilishni ham xohlamaydilar. Uning kimdan chiqqanini ham, uning insoniyat uchun ahamiyatini ham bilmaydilar. Ya’ni, Qur’onning o‘rniga boshqa narsa keltirib yoki uni almashtirib, Robbimga osiylik qilsam, ulug‘ qiyomat kunining azobiga duchor bo‘lishdan qo‘rqaman. Payg‘ambar bo‘laturib u zot sollallohu alayhi vasallam shunchalik qo‘rqsalar, Qur’on o‘rniga boshqa dastur keltirayotgan va uning oyatlari yoki hukmlarini almashtirayotgan oddiy odamlarni nima desa bo‘lar ekan?!) Yunus surasi, 15-oyat
Abduddoim Kahelning maqolasini
Nozimjon IMINJONOV
tarjima qildi
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Ajoyib bir ramziy qissa bor. Bir kishi xotini bilan tovuq yeb o‘tirgan edi, eshik taqillab qoldi. Xotini borib qarasa, tilanchi ekan. Xotin tilanchiga yeb turgan ovqatidan berishni xohlagan edi, eri jerkib tashlab: «Tilanchini eshik oldidan haydab yubor», dedi. Xotin uni haydab yubordi. Keyinchalik er-xotin orasiga sovuqlik tushib, er xotinini taloq qildi. So‘ngra boshqa bir kishi kelib, sovchi qo‘ydi va o‘sha xotinga uylandi. Kunlarning birida xotin keyingi eri bilan tovuq yeb o‘tirgan edi, eshik taqillab qoldi. Xotin eshikni ochish uchun borsa, tilanchi ekan. Xotin tilanchini ko‘rgach, qiyin ahvolga tushib qoldi. Eri: «Eshikni taqillatgan kim ekan?» desa, xotin: «Avvalgi erim» dedi. Shunda keyingi eri: «Bir necha yil avvalgi eshiging tagiga kelgan tilanchi ham men edim», dedi.
Al-Jabbor sifatiga ega Alloh bandasini O‘zi iroda qilgan narsasiga yo‘llaydi. Bir banda u narsani xohlasa ham, boshqasi bu narsani xohlasa ham, Alloh xohlaganini amalga oshiradi. Shunday bo‘lgach, har bir o‘tayotgan kuningga shukr qil.
Anvar Tursunov