Ko‘pchiligimiz ertayu kech duo qilishimizga qaramay, nega Alloh taolo duolarimizni ijobat qilmayapti? Vaholanki, sayyidimiz Yunus alayhissalom hutning qornida turib duo qilganlarida, Alloh taolo u kishining duolarini tezda ijobat qilgan-ku!
Quyida duo ijobat bo‘lishi uchun lozim bo‘lgan shartlarni keltirib o‘tamiz.
Og‘irligi 100 tonnadan og‘irroq bo‘lgan ulkan hut sizni yutib yuborishini va siz zulmat ichida qolishingizni hech o‘ylab ko‘rganmisiz?
Agar shunday vaziyat boshingizga tushsa, nima qilardingiz?
Kimga nido qilardingiz?
Siz nido qilayotganingiz Zot ijobatga qodirligini tasavvur qilasizmi?
Yunus alayhissalomning qissalari haqida o‘ylab ko‘rganimda, uni bugungi kunimizga solishtirganimda ushbu savollar xayolimga keldi.
Muammolarimizni hal etishning eng muhim yo‘li – duodir. Ko‘p duo qilamiz. Lekin tez ijobat bo‘lmaydi. Bunga sabab ixlosning yo‘qolganidir.
Azizlar! Duoning ikkita muhim sharti bor: ixlos, amal.
Ixlos – duo qilayotgan paytimizda butun qalbimiz va aqlimiz bilan Alloh taologa yuzlanishimizdir. Bu martabaga yetishimiz uchun amallarimiz, tasarrufotlarimiz, gaplarimizga qarashimiz kerak. Xo‘sh, ular Alloh buyurganidekmi? Alloh rozi bo‘ladigan tarzdami? Amalimiz bilan Allohning roziligini ko‘zlayapmizmi?
Amalga kelsak, biz Xoliq taoloning nidosiga "labbay" deb ijobat qilamiz. O‘qiymiz, borliq, tabiat va nafs sirlarini o‘rganamiz. Ana shunda ilmiy yo‘l haqida o‘ylaymiz. O‘sha ilmiy yo‘l orqali o‘z nafsimizni rivojlantiramiz, o‘stiramiz. Natijada, amallarimiz Alloh uchun, Alloh buyurgani uchun bo‘ladi. Ana o‘shanda, Alloh xohlasa, duo ijobat bo‘ladi.
Lekin bugungi kundagi muammo shuki, ko‘plab musulmonlar ixlos va amalni yo‘qotdilar. Ularda duo qabul bo‘lishining tashqi shartlari qoldi. Lekin asosiysi qalbdir! Alloh taolo bizning shakllarimizga, suratlarimizga qaramaydi, balki, qalblarimizga nazar soladi.
Qalblarimiz Muhammad sollallohu alayhi vasallamning qalblaridek pokmi?!
Biz ikki olam sarvari sollallohu alayhi vasallamdek tavoze’limizmi?!
Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallamdek faqirlarga, miskinlarga yaqinlashyapmizmi?!
Voqealardan ta’sirlanishimiz qay darajada? Allohning g‘azabi keladigan ishlarga bizning ham g‘azabimiz kelib, Alloh rozi bo‘ladigan ishlardan biz ham rozi bo‘lyapmizmi?!
Iymondosh birodarlarimizning qiynalayotganini ko‘rganda biz ham qiynalamizmi? Yoki bu mashaqqatni his qilmaymizmi?
Allohga qasamki, agar musulmonlar Nabiy sollallohu alayhi vasallamning hadislaridan bittasini hayotlariga tatbiq etganlarida edi, insonlarning eng baxtlisi, eng kuch-quvvatlisi bo‘lardilar.
Rasululloh sollallohu alayhi vasallam “Sizlardan biringiz to o‘zi uchun yaxshi ko‘rgan narsani birodari uchun ham yaxshi ko‘rmaguncha komil mo‘min bo‘lolmaydi” deganlar.
Aytingchi, chindan ham o‘zingizga ravo ko‘rgan narsani birodaringiz uchun ham ravo ko‘rasizmi? Afsuski, unday bo‘lmay qolyapti. Bugungi kunda g‘arb olamidagilar bu qoidaga amal qilishyapti. Ular dunyoviy foydani qo‘lga kiritish ilinjida bir-birlari bilan hamkorlik qiladilar. Biz Alloh taoloning rozili uchun bir-birimiz bilan hamkorlik qila olmaymizmi?!
Yunus alayhissalomning boshlaridan o‘tgan voqeani o‘qiganimda mana shu narsalar mening esimga keladi.
U kishini kechqurun dengizga tashlanganida, bir hut yutib yubordi. U zot bir muddat bir nechta zulmat ichida yashadilar. Bular – kechaning zulmati, dengizning zulmati, hut qornining zulmati. Lekin shunday ahvolda ham Alloh taoloni unutmadilar. U kishi hutning ichida Allohga tasbeh aytar va ixlos bilan nido qilar edilar. Alloh taolo Qur’oni Karimda bu haqida shunday degan:
وَذَا النُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَاضِباً فَظَنَّ أَن لَّن نَّقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادَى فِي الظُّلُمَاتِ أَن لَّا إِلَهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنتُ مِنَ الظَّالِمِينَ
“Zunnunni esla. O‘shanda u g‘azablangan holda chiqib ketgan edi. Bas, u Bizni o‘ziga (yer yuzini) tor etmaydi, deb gumon qildi. Zulmatlarda turib, Sendan o‘zga Iloh yo‘q, Sen poksan, albatta, men zolimlardan bo‘ldim, deb nido qildi”. (Zunnundan murod Yunus alayhissalomdir. «Nun» baliq degani, Zunnun esa, baliq egasi degani. Yunus alayhissalomni dengizda baliq yutib yuborgan, keyin qirg‘oqqa kelib, Allohning amri bilan chiqarib tashlangan. Shuning uchun Zunnun–baliq egasi, laqabini olganlar. U zotning qissalari As-Saffot surasida keladi. Ammo bu surada siyoqqa mos ravishda qisqacha bayon qilinmoqda. Yunus alayhissalom qavmlarining qilmishlaridan g‘azablanib, yurtlarini tashlab chiqib ketdilar. Ulamolarimiz aytishlaricha, aslida u kishi boshqa Payg‘ambarlarga o‘xshab sabr qilishlari, Allohning amrini kutishlari kerak edi. Ammo bunday qilmadilar. Qavmlariga zarda qilib, yurtlaridan chiqib ketdilar. So‘ngra Alloh taolo, u kishini baliqqa yuttirib, sinovga uchratdi. Ana o‘shanda, «zulmatlarda turib», ya’ni kecha zulmati, dengiz osti zulmati va baliq qorni zulmatida turib, Alloh taologa yolborib: «Sendan o‘zga Iloh yo‘q, Sen poksan, men zolimlardan bo‘ldim, deb nido qildi».) (Anbiyo surasi, 87-oyat).
Ushbu oyatda kelgan duo – mashaqqatga uchragan, g‘amga botgan paytda aytiladigan duodir!
Azizlarim! Bugungi kunda barchamiz ushbu duoni ko‘p esga olishimiz, ko‘p aytishimiz kerak. Shoyadki Alloh taolo bizdan turli muammolarni, zararlarni, g‘amlarni aritib, har bir insonga so‘ragan narsasini bersa!
Alloh taolo mazkur duoning ortidanoq uni ijobat qildi va Yunus alayhissalomni g‘amdan qutqardi. Nega? Chunki, u kishi Allohga haqiqiy ma’noda iymon keltirgan, ixlosli mo‘min edilar. Alloh taolo yuqoridigi oyatning davomida shunday degan:
فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَنَجَّيْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَكَذَلِكَ نُنجِي الْمُؤْمِنِينَ
“Bas, Biz uning (duosini) ijobat qildik. Unga g‘amdan najot berdik. Mo‘minlarga shunday najot berurmiz” (Anbiyo surasi, 88-oyat).
Yuqoridagi surat National Geographic saytida e’lon qilingan bo‘lib, unda insonning yonida turgan hutni haqiqiy kattalikda ko‘rishimiz mumkin. Shu o‘rinda yana Yunus alayhissalomning qissalarini eslagim keldi. Bu rasmdagi hutga, uning og‘zi qanchalik kattaligiga qarang. Bu hut yonida turgan insonni osonlik bilan yutib yuborishi mumkin. Lekin sayyidimiz Yunus alayhissalom “Sendan o‘zga Iloh yo‘q, Sen poksan, men zolimlardan bo‘ldim” deb tasbeh aytuvchilardan edilar. Mana shu tasbehlari u kishining g‘amdan qutulishlariga sabab bo‘ldi. Alloh taolo darhol u bandasiga najot berdi va hutning og‘zidan tashqariga chiqardi.
“Bas, Biz uning (duosini) ijobat qildik. Unga g‘amdan najot berdik. Mo‘minlarga shunday najot berurmiz”.
Do‘stlarim! Siz o‘z muammolaringiz va g‘amlaringizni hutning qornidagi Yunus alayhissalomning g‘amlaridan kattaroq deb o‘ylaysizmi?! Albatta, ushbu solih bandasiga duosining barakasi bilan muammodan najot bergan Zot bizga ham har qanday muammodan najot berishga qodirdir! Lekin bir sharti bor:
لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ
“Laa ilaaha illaa anta. Subhaanaka. Inniy kuntu minaz zoolimiyn”
(«Sendan o‘zga Iloh yo‘q, Sen poksan, men zolimlardan bo‘ldim») duosini ko‘p qilishimiz kerak.
Alloh taologa barcha musulmonlarni g‘amdan qutqarishini so‘rab duo qilamiz. Albatta, U barcha narsaga qodirdir!
Abduddoim Kahelning maqolasini
Nozimjon Iminjonov tarjima qildi
Inson qalbi goh u tarafga, goh bu tarafga o‘zgarib turadi: savobli ish qilganida, qalbi yayraydi, dili cheksiz quvonchga to‘ladi. Gunoh-ma’siyat kirlari esa dil oynasini xiralashtiradi. Oqibatda qalb qorayadi, ko‘ngli xijil bo‘ladi.
Abdulloh ibn Umar roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam: "Temirga suv tegsa zanglaydi. Xuddi shunga o‘xshab qalblarni ham zang bosadi", dedilar. Shunda: "Yo Rasululloh, uning jilosi nima?" deb so‘raldi. U zot: "O‘limni ko‘p eslash, Qur’on o‘qish", dedilar.
Qalb xuddi temir kabi zanglaydi. Temirga suv tegsa, sirtini zang bosadi. Gunohlar yig‘ilib yig‘ilib qalbni zanglatadi, dilni qoraytiradi, ko‘ngilni g‘ash qiladi. Qalb qorayishi oqibatida inson shuuri o‘tmaslashadi, mehr-oqibat tuyg‘usi kishi bilmas tarzda ko‘tarilib boradi.
Mazkur hadisda aytilishicha, o‘limni eslagan, Qur’on o‘qigan odamning qalbi zanglardan tozalanadi. Qanday qilib, deysizmi? Gap shundaki, o‘limni eslagan kishining o‘tkinchi dunyoga xohishi so‘nadi. O‘limni eslagan, oxiratni o‘ylagan inson gunohlardan tiyiladi, nafasi kirib-chiqib turganida Parvardigoriga tezroq tavba qilishga shoshiladi, o‘zini isloh qiladi. Inson o‘limni eslaganda lazzatlar parchalanadi, hakalab otib turgan nafs xohishlari sal bo‘lsayam jilovlanadi. Bir kunmas-bir kun dunyoni tark etishini bilgan kishi oqibatli bo‘ladi, bir ish qilishdan oldin oxirini o‘ylaydi, mulohaza yuritadi.
Yuqoridagi hadisda aytilishicha, Qur’on tilovati qalbdagi zanglarni ketkazadi. Haqiqatan, Qur’on o‘qish bilan qalb yayraydi, ko‘ngil taskin topadi. Mo‘min banda qiroatdan bir dunyo ma’naviy ozuqa oladi. Shu yo‘sin qalbni qoplagan zang qurumlari asta-sekin tozalanib boradi. Bejizga "Qur’on qalbga malham, dilni tozalaydigan ilohiy davo", deyilmagan.
Ma’lumki, temirga doim ishlov berib turilmasa, ko‘p o‘tmay zanglaydi. Xuddi shunga o‘xshab, Qur’on o‘qilmasa, dilni zang bosadi. Hamisha Qur’on o‘qiydigan inson qalbiga gard yuqmaydi. Tilovat bilan jilolangan qalbi oynadek yarqirab turadi.
Hozirgi "zamonaviy" odamlarning ko‘pi dunyoga hirs qo‘yish dardi bilan og‘rigan. Kishilar orasida o‘zaro ishonch, sadoqat, vafo, mehr-oqibat kamayib ketayotgandek. Bizningcha, buning sababi bitta: o‘limni unutish, Qur’on o‘qimaslik.
Ayrim odamlarga o‘limni eslatsangiz, oxiratdan gap ochsangiz: "Qo‘ying, yaxshi mavzuda gaplashaylik!" deya so‘zingizni bo‘ladi. O‘limni eslash yomonmi?! Har kimning boshida bor-ku bu savdo! O‘limdan qochib-qutulib bo‘lmaydi. Shuning uchun o‘limga tayyorgarlik ko‘rish kerak. Qanday qilib, deysizmi? O‘limga hozirlik solih amallar bilan bo‘ladi, qorong‘i go‘rni yorituvchi Qur’on tilovati bilan bo‘ladi. Quruq kafanlik olib yoki qabristondan o‘zi uchun alohida joy ajratib qo‘ygan odamni oxirat safariga rostmana shay deb bo‘lmaydi.
Tolibjon domla Xursanmurodov,
Hadis ilmi maktabi o‘qituvchisi.
Ali ibn Husomiddin Muttaqiy Hindiy. "Kanzul ummol fi sunanil aqvoli val af’ol". – Bayrut.: Muassasatur risolat, 1989. - B. 210.