Qiroat va tajvid ilmida shuhrat qozongan bu zotning to‘liq ismi Hofiz muhammad Shamsiddin ibn Muhammad ibn Muhammad ibn Ali ibn Yusuf Jazariy Damashqiy bo‘lib, laqabi Abul Xayrdir.
Olim hijriy 751 (mil. 1350) yili ramazon oyining yigirma beshinchi kuni Damashq shahrida tug‘ilgan.
Hikoya qilinishicha, u kishining otasi qirq yil bola ko‘rmaydi. Ancha keksayib qolgach, 750 hijriy yili muborak haj safariga boradi. Ka’bani tavof qilib, Zamzam suvidan ichib, Alloh taolodan solih, olim farzand ato etishini so‘raydi. Bir yil o‘tmasdanoq o‘g‘il ko‘radi.
Muhammad Jazariy o‘n uch yoshida qur’oni karimni to‘la yod olib, o‘n to‘rt yoshida imomlik qila boshlaydi. O‘n yetti yoshga yetganida esa, Shayx Abul Maoliy ibn Labbon nazorati ostida qiroatlarni jamlab kitob qiladi. Yoshligidanoq zamonasining yetuk ulamolaridan qiroat bilan birga tafsir, hadis, fiqh, usulul fiqh, aqoid, balog‘at, sarf va nahv kabi ilmlardan saboq oladi. Bir necha marta Misrga safar qilib, qiroat imomlaridan saboq oladi, o‘zining qiroatini ham sinovdan o‘tkazadi.
Hijriy 774 yili shayxulislom Abu Fido Ismoil Ibn Kasir, 779 yili Shayx Ziyouddin, 785 yili shayxulislom Bulqiyniy Muhammad Jazariyga fatvo chiqarishga izn berishgan.
Muhammad Jazariy umaviy sultonlar barpo etgan jomeda qorilarga rais bo‘ladi va ko‘pchilikka qiroat ilmini o‘rgatadi. Damashqda “Dorul Qur’onil karim” nomli madrasa bino qiladi.
Hijriy 793 yildan boshlab shom (Suriya)da bir necha yil qozilik qiladi.
Alloma ilm olish va tarqatish niyatida ko‘p yurtlarga safar qiladi. Bir yili, haj ibodatini ado etgach, Hijozga borganida ba’zi kishilar Imom Jazariyga: “Bursa shahrida Qur’oni karimni o‘rganmoqchi bo‘lgan tolibi ilmlar bor, ular sizdan tahsil olishni orzu qilishadi. Lekin yoningizga kelib, ilm o‘rganish uchun yetarli mablag‘lari yo‘q”, deyishadi. Shunda ul zot: “Unday bo‘lsa, ularning oldiga men boraman”, deydi-da, hijriy 798 yili Jiddadan kemaga chiqib, Qohiraga yo‘l oladi. Qohiradan Iskandariyaga, undan O‘rta Yer dengizi orqali Antokiyaga yetib keladi va shu yerlik bir kishining uyida mehmon bo‘ladi. Imom Jazariydan Qur’on ilmlarini o‘rganishni orzu qilgan bursalik ilm tolibi olim Hijozda ekani xabarini olgach, shu tomon otlanib, Bursadan Antokiyaga keladi. Talaba xufton namoziga azon aytilgach, masjidga kiradi. Namoz tugab, odamlar tarqay boshlaydi. Shunda antokiyalik bir kishi uning musofir ekanini sezib, turar joyi bor-yo‘qligini so‘raydi. Talabadan boradigan yeri yo‘qligini eshitgach, uyiga olib borib mehmon qiladi. Kechki ovqat paytida: “Bugun yurtimizga Islomning buyuk ulamolaridan Muhammad ibn Jazariy keldi”, deydi mezbon. Bu gapni eshitgan ilm tolibi o‘rnidan sakrab turadi: “Allohga qasam, u zotni ko‘rmagunimcha uxlamayman!” Mezbon: “Bu kecha dam ol, ertaga ko‘rasan”, desa ham, baribir, ko‘nmay turib oladi. Shunda ikkovlari Imom Jazariy mehmon bo‘lib tushgan uyni so‘rab-surishtirib yo‘lga chiqishadi. Ilm tolibi olim bilan ko‘rishgach, yig‘lab yuboradi, sevinchidan terisiga sig‘maydi. Olim bo‘lgan voqeani eshitgach, mehri tovlanadi. Talaba Qur’oni karimni to‘laligicha yod olgach Antokiyada qoladi. Undan so‘ng Bursaga boradi va Boyazid ibn Usmon (Boyazid Yildirim) bilan uchrashadi. Boyazid ko‘rsatgan hurmat va ehtiromga javoban olim u yerda bir necha yil istiqomat qilib, mahalliy aholiga qiroat va hadis ilmidan ta’lim beradi. O‘sha yerda ikki jildli “An-nashr fi al-qiroatil ashr” nomli asar yozadi.
Hijriy 805 yili bobokalonimiz Amir Temur u zotni Rumdan Turkistonga boshlab keladi. Olimga Kesh (hozirgi Shahrisabz) shahridan turar-joy hozirlab beriladi. Kesh va samarqandlik ilm toliblari u zotdan tahsil oladi. Amir Temur bu buyuk imomga doimo hurmat-ehtirom ko‘rsatib, ulug‘lagan.
Jazariy Amir Temur vafotidan so‘ng, hijriy 807 yili Movarounnahrni tark etib, hirotga ketadi. U yerda ham qiroatdan dars beradi. So‘ng bu ishni Yazdin va Isfahonda davom ettiradi. Hijriy 808 yili ramazon oyida Sheroz shahriga yetib keladi. Yurt sultoni Pir Muhammad olimni huzurida olib qolish maqsadida unga qozilik vazifasini topshiradi. Shu sababli Jazariy u yerda ham bir oz muddat turadi, so‘ng haj ibodatini ado etish niyatida Basra orqali yo‘lga chiqadi. Ikki dovon oshib, Unayza shahriga yetgach, Bani Lom sahroyilari u zotni tutib, bor narsalarini tortib olishadi. Unayzaga qaytib, u yerda qiroatga doir “Ad-Durra” nomli nazmiy asarini yozadi. Haj ibodatini ado etgach, bir muddat Makkada yashaydi. Madina, Qohira va Yamanga bir necha marta safar qiladi.
Imom Jazariy tafsir, hadis, fiqh, tarix va arab tili grammatikasi kabi turli fanlarga doir yetmishdan ortiq ilmiy asar tasnif etgan. Ular orasida “usulul qiroat”, “Al-bidoya fi ulumir rivoya”, “At-takrim fi al-umrat minat tan’im”, “muxtasaru tarix al-Islom”, “Minhojul vusul ila ilmal usul”, “Matnul Jazariyya” kabi asarlari ancha mashhur.
Qiroat ilmi olimi Muhammad Jazariy umrining oxirini Sherozda o‘tkazdi. U zot hijriy 833 yili rabiul avval oyining beshinchi kuni, juma tongida 82 yoshda dunyodan o‘tadi va o‘zi qurdirgan madrasa hovlisiga dafn etiladi. Alloh taolo u zotdan rozi bo‘lib, rahmatiga olsin va yotgan joylarini yorug‘ qilsin!
Tolibjon QODIROV
tayyorladi.
O‘MI Matbuot xizmati
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Arab o‘lkalarida jismoniy jihatdan muammoli shaxslarga nisbatan invalid yoki nogiron so‘zlari ishlatilmaydi. Shuningdek, aqliy rivojlanishdan ortda qolgan, autizmdan azob chekayotgan yoxud nutq yoki eshitish muammosiga ega bo‘lgan kishilar, Daun sindromiga chalingan va hokazolarga nisbatan ularni ranjitishi mumkin bo‘lgan so‘zlar qo‘llanmaydi. Balki, ular (jismoniy va aqliy nuqsoni borlar) "أصحاب الهمم" «himmatlilar» ,«irodali shaxslar» deb ataladi.
Ushbu istilohni ilk bora Dubay amiri shayx Muhammad bin Roshid Oli Maktum 2016 yili taklif qilgan va shundan beri barcha arab davlatlarida keng ko‘lamda qo‘llanib kelmoqda.
Unga qadar ham jismoniy, aqliy, hissiy, nutqiy, ijtimoiy, ta’limiy qobiliyatlarida to‘liq yoki juz’iy nuqsonga ega bo‘lgan shaxslarga nisbatan umumiy tarzda "ذوو الاحتياجات الخاصة" «maxsus ehtiyoj sohiblari» degan chiroyli atama qo‘llangan.
2016 dan beri esa bunday shaxslar umumiy tarzda «irodalilar», «himmatlilar» deb atalmoqda.
Ular autizmni ham «tavahhud», ya’ni «yolg‘izlanish» so‘zi bilan ifoda qiladilar, autizmga chalinganlarni esa «mutavahhid» deydilar.
Arablar qadimdan evfemizmga murojaat qilib keladilar, qo‘pol yoxud ruhiy jihatdan «yuki og‘ir» bo‘lgan so‘zlarni go‘zalrog‘iga almashtiradilar. Masalan, tilanchiga rad qilmoqchi bo‘lsalar "الله يفتح عليك" «Alloh sizga baraka eshiklarini ochsin!» degan duodan iborat go‘zal so‘z ishlatadilar, «bor, yo‘qol, ket!» demaydilar.
Qadimda biror kimsaning majnun va devona bo‘lib qolgani haqida gapirmoqchi bo‘lsalar "به لطف الله" ya’ni, «Alloh lutf qilgan odam» deganlar.
Nabiy sollallohu alayhi vasallam ham yaxshi so‘zdan xushlanar, salbiy ma’noga ega bo‘lgan nomlarni ijobiysiga o‘zgartirar edilar. «Yasrib»ni «Toba»ga, o‘zgartirganlari, ba’zi kimsalarning salbiy ma’no tashigan ismini yaxshirog‘iga o‘zgartirishlari va boshqa shu kabi ko‘plab holatlar so‘zimizga dalildir. Siyratda bunga misollar ko‘p.
Qur’oni Karimda ham bunga misollar juda ko‘p. Masalan, jinsiy aloqa, jimo’, qo‘shilish kabi so‘zlarning o‘zi ham aslida evfemizm hisoblanadi. Lekin, Qur’oni Karim bu so‘zlardan ham qochib, mazkur tushunchani "الملامسة", "المباشرة" (tegmoq, teginmoq), "قرب" (yaqinlashmoq), "اتيان" (kelmoq) kabi so‘zlar bilan ifoda qiladi.
Sahobalar ham so‘zni go‘zal qilish va so‘zda odobga rioya qilganlar. Agar kimningdir kasalligi haqida xabar berilsa, xasta yoki kasal emas, solim ya’ni sog‘lom so‘zi ishlatilgan. Masalan, falonchi qanday deb so‘ralganda «solim (sog‘lom)» deb javob berilsa, bu uning xastaligini anglatgan.
Bir kuni hazrat Umar roziyallohu anhu huzurlarida bir inson boshqasiga falon narsa qo‘ltig‘ing tagida turibdi, deganda (ehtimol, chalqancha yotgan yoxud qo‘lini uzatib yotgan bo‘lib, mazkur a’zosi ostida nimadir bo‘lgan bo‘lishi mumkin), hazrati Umar roziyallohu anhu «so‘zlaringizni go‘zallashtiring «qo‘ltig‘ing tagida emas, qo‘ling tagida» deng!», deya so‘zlarni chiroyliroqlariga almashtirib, xunuklaridan kinoya qilishga buyurganlar.
Xulosa shuki, musulmon kishi imkon qadar qo‘pol so‘zlardan qochishi, kalomini go‘zallashtirishi matlub va bu islom odobi hamdir.
Ba’zilar, tilda borku deya o‘ta xunuk va qo‘pol so‘zlarni bemalol ishlatishlariga guvoh bo‘lamiz va buni xato deb bilamiz. Musulmon kishi imkon qadar xunuk va qo‘pol, fohish so‘zlarni ochiq gapirmasdan yengilrog‘i, chiroylirog‘i bilan o‘zgartirib, unga neytral so‘zlar vositasida ishora qilishi maqsadga muvofiq.
Alisher Sultonxodjayev