رَبَّنَا لَا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِن لَّدُنكَ رَحْمَةً إِنَّكَ أَنتَ الْوَهَّابُ

“Robbanaa laa tuzig‘ qulubanaa ba’da iz' ha-daytanaa vahab lanaa milladunka rohmatan innaka antal vahhaab”.

“Yo Rabbimiz, bizni hidoyat yo‘liga solganingdan keyin dillarimizni (to‘g‘ri yo‘ldan) og‘dirma va bizga huzuringdan rahmat ato et! Albatta, Sen Vahhob (barcha ne’matlarni tekin ato etuvchi) dirsan” (Oli Imron surasi, 8-oyat).

Bu duoda inson hidoyat topganidan keyin ham kufrga og‘ib ketishi mumkinligidan ogohlantirilgan.

Payg‘ambarimiz Muhammad sollallohu alayhi vasallam ko‘p duo qilar edilar: “Ey qalblarni ag‘daruvchi Zot! Qalbimni O‘z diningda sobit qilib qo‘y!" va yana: “Ey qalblarni yurituvchi Zot! Qalbimizni O‘z itoating sari yo‘naltir!”.

Taqvodor mo‘minlar Allohning rahmatini “hadya” sifatida so‘raydi: “Rahmat faqat Sening inoyating, biz bunga haqli emasmiz”.

Ya’ni, qalbda iymon va ma’rifat nurini yoqadigan, oxiratda jannatga yetaklaydigan rahmatingdan benasib qoldirma!.

Barcha yaxshiliklarning haqiqiy manbai ham, ixlos beruvchi Zot ham Sensan.

Bandaning qalbi to‘g‘rilikda sobit qolishi, Allohning rahmatini so‘rashi va Uning hidoyati da bardavom bo‘lishi juda ahamiyatlidir. Bu duo mo‘minning Allohga bo‘lgan muhtojligi, muhab bati va umidini aks ettiradi. Duo bilan yashash esa qalbni pok, iymonni mustahkam qiladi.

Qur’oniy duolar qisqa, lekin ma’nolari juda keng qamrovlidir.

Ilyosxon AHMЕDOV
tayyorladi