“Afv” kalimasining lug‘aviy ma’nosi- “kechirmoq”, “tuzatmoq”, “o‘chirmoq”, “davolamoq”, “ozod qilmoq”, “qutqarmoq”, “afv etmoq”- degan ma’nolarni ifodalaydi. Ulamolar nazdida esa, “ uqubat va zarar yetkazishga qodir bo‘laturib, uni tark qilish”, avf deyiladi.
Arab tilida “safah” kalimasi “afv” so‘zning ma’nodoshi bo‘lib, uni ma’nolari- “gunohidan o‘tmoq””, “uzrini qabul qilmoq” va “oliyjanoblik” kabi ma’nolarda keladi. Ikkisini ma’nolari bir-biriga sinonim bo‘lsada, “safah” kalimasi ma’no jihatidan keng qamrovli hisoblanadi.
Afv qilish o‘zaro do‘stlar orasida bo‘lsa, muhabbatni ziyoda qiladi. Arazlashganlar o‘rtasida bo‘lsa, ulfat va bir-birlarini yaqinlashtiradi. Dushman va makrli kishilarga qilinsa, yomonliklaridan omonda bo‘lib, mushkillarni oson, tugun bo‘lib turgan ishlarni yechilishiga sabab bo‘ladi. Bundan boshqa unda yana juda ham ko‘plab foyda va manfaatlar mujassamdir. Inshaalloh.
Afv go‘zal va maqtalgan axloqlardan bo‘lib, Alloh taolo payg‘ambari va mo‘min-musulmon bandalariga shu sifat bilan ziynatlanishlikka amr etgan. Qur’oni karimda shunday marhamat qiladi:
خُذِ الْعَفْوَ وَأْمُرْ بِالْعُرْفِ وَأَعْرِضْ عَنِ الْجَاهِلِينَ
Afvni (qabul qilib) oling, yaxshilikka buyuring, johillardan esa yuz o‘giring! (A’rof surasi, 199 oyat).
Oyatdagi “afv” so‘zining tafsiri – bag‘rikenglik bilan o‘zgalarning uzrini qabul qilish, og‘irlikni o‘ziga olib, boshqalarga yengillik baxsh etish deganlar. Shu oyat nozil bo‘lgach, Muhammad sollallohu alayhi vasallam Jabroil alayhissalomdan uni sharhlab berishni so‘ragan ekanlar. Ul zot jumladan: “Alloh taolo Sizga buyurib aytmoqdaki, Sizga zulm qilgan kishini Siz afv eting, Sizga bermagan kishiga Siz bering, Sizdan uzilib ketgan kishiga Siz yaqinlashing!” – degan ekanlar (Tabariy tafsiridan).
Boshqa oyati karimada:
...وَلَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ فَاعْفُ عَنْهُمْ...
...Agar dag‘al va toshbag‘ir bo‘lganingizda, albatta, (ular) atrofingizdan tarqalib ketgan bo‘lur edilar. Bas, ularni afv eting... (Oli Imron surasi, 159 oyat).
Yana boshqa oyatda esa,
فَاصْفَحْ عَنْهُمْ وَقُلْ سَلَامٌ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ
Bas, (Ey, Muhammad!) Ulardan yuz o‘giring va “Salomatlik bo‘lsin” deng! Bas, ular yaqinda (haqiqatni) bilib olajaklar. (Zuhruf surasi, 89-oyat).
Oysha onamiz to‘g‘risida bo‘hton to‘qiganlarga qo‘shilib ketganlardan biri Abu Bakr roziyallohu anhuning xolavachchasi Mustah ibn Asasa roziyallohu anhu edi. U Badr jangida qatnashgan bo‘lib, o‘zi miskinlikda yashardi. Abu Bakr roziyallohu anhu uning bu ishidan keyin zinhor moddiy yordam bermaslikka qasam ichadi. Shunda kuydagi oyat Abu Bakr roziyallohu anhu xususida nozil bo‘ladi:
وَلَا يَأْتَلِ أُولُو الْفَضْلِ مِنْكُمْ وَالسَّعَةِ أَنْ يُؤْتُوا أُولِي الْقُرْبَى وَالْمَسَاكِينَ وَالْمُهَاجِرِينَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلْيَعْفُوا وَلْيَصْفَحُوا أَلَا تُحِبُّونَ أَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِيمٌ
Sizlardan fazilat va keng mol-mulk egalari qarindoshlarga, miskinlarga va muhojirlarga Alloh yo‘lida ehson qilmaslikka qasam ichmasin, balki ularni afv qilib, kechirsinlar! Alloh sizlarni mag‘firat qilishini istamaysizmi?! Alloh mag‘firatli va rahmlidir (Nur surasi, 22 oyat).
Ibn Abbos roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: Uyayna ibn Hisr degan kishi Umar ibn Xattob roziyallohu anhu huzurlariga kirib: “Ey, Xattobning o‘g‘li! Alloh nomi ila qasam ichib aytamanki, bundan ko‘proq bermaysanmi, sen bizning o‘rtamizda adolat bilan hukm chiqarmayapsan”-dedi. Shunda, Umarning g‘azabi chiqdi, hatto endi bir kor-xol bo‘ladi, deb atrofdagilar qayg‘uga tushib qolishdi. Shu payt bir kishi: Ey, amiral mo‘minin! Alloh taolo o‘z payg‘ambariga
خُذِ الْعَفْوَ وَأْمُرْ بِالْعُرْفِ وَأَعْرِضْ عَنِ الْجَاهِلِينَ
Afvni (qabul qilib) oling, yaxshilikka buyuring, johillardan esa yuz o‘giring! (A’rof surasi, 199 oyat) –deb buyurmaganmidi, bu o‘sha johil odamlardan ekan” -dedi. Umar roziyallohu anhu Qur’on oyati tilovatini eshitishi bilanoq, g‘azab otidan tushdi, hamda Allohning kitobiga muvofiq ish tutdi (Buxoriy rivoyati).
Abu Umoma Bohiliy roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: Rasululloh sollallohu alayhi vasallam:”O‘ch olishga haqli bo‘laturib, kechirib yuborgan kishi uchun, Men jannatning o‘rtasidan bir qasr berilishiga kafilman”-deganlar (Abu Dovud rivoyati).
فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِيلَ...
Bas, (shunday ekan, johillarning aziyatlariga sabr qiling va ularni) chiroyli yuz o‘girish bilan tark eting! (Hijr surasi, 85-oyat).
Bu ulug‘ oliyjanoblik sifatiga ega bo‘lgan kishi bu dunyoda insonlarning mehr-muhabbatiga, olqishiga, maqtoviga sabab bo‘lsa, o‘ziga ulardan kelishi mumkin bo‘lgan yomonliklaridan salomat bo‘ladi, oxiratda jannat deya sifatlangan ulug‘ ne’matga ega bo‘lish va butun olamlar Rabbisi bo‘lgan Buyuk Allohning roziligiga erishadi.
Kuni kecha O‘zbekiston Respublikasi Konstitutsiyasi qabul qilinganligining yigirma to‘rt yilligi munosabati bilan amnistiya to‘g‘risida O‘zbekiston Respublikasi Prezidenti vazifasini bajaruvchisining taqdimnomasiga muvofiq insonparvarlik tamoyiliga amal qilib, O‘zbekiston Respublikasi Oliy Majlisi Senatining Qarori e’lon qilinishi yuqorida zikr qilingan ulug‘ oliyjanoblik, insonparvarlik ishlardan biri sifatida xalqimiz juda xursandchilik va mamnuniyat ila qarshi oldi.
Alloh taolodan alohida ta’kidlab, duo qilib so‘raladigan fazilatlardan biri ham afvdir. Oysha roziyallohu anho onamiz janobimiz Muhammad mustafo sollallohu alayhi vasallamdan: Ey, Allohning Rosuli! Agar men ramazon oyining qadr kechasini topsam, Allohdan nimani so‘ray?-dedilar. On hazrat: “Allohumma innaka Afvvun Karimun tuhibbul afva fafuanniy” (ya’ni, Parvardigoro, Sen Afv (shafqatli, rahmli, kechirimli), Karim (iltifotli, oliyjanob, marhamatli) Zotsan. Kechirishni yaxshi ko‘rasan. Meni gunohlarimni kechirgin)-deb duo qilgin dedilar (Buxoriy rivoyati).
Xulosa o‘rnida shuni ta’kidlash lozimki, muqaddas dinimiz ta’limotlari, asrlar osha sayqallangan milliy an’analarimizdan biri bo‘lgan afv fazilati aynan Yaratganning kalomi bo‘lmish Qur’oni karim va Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam hadislarida alohida qayd etilgan va ulug‘langan. Alloh taolo hayotimizga avf qilish fazilati va odobini tadbiq qilishga muvaffaq qilsin!
JALOLIDDIN Hamroqulov
TII “Tahfizul Qur’on” kafedrasi mudiri,
“Novza” jome masjidi imom xatibi
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Imom Bayhaqiy, Abu Ubayd va Ibn Asokirlar Suvayd ibn G‘afla roziyallohu anhudan rivoyat qiladilar:
«Umar roziyallohu anhu Shomga kelganida ahli kitoblardan biri: «Ey mo‘minlarning amiri! Mo‘minlardan biri meni o‘zing ko‘rib turgan holga soldi», dedi. U kaltaklangan, boshi yorilgan holda edi. Umar roziyallohu anhu qattiq g‘azablandi va Suhayb roziyallohu anhuga:
«Bor, qara-chi, buning sohibi kim ekan?» dedi.
Suhayb roziyallohu anhu borib qarasa, u Avf ibn Molik roziyallohu anhu ekan.
Suhayb unga: «Mo‘minlarning amiri sendan qattiq g‘azablandi. Muoz ibn Jabal roziyallohu anhuning oldiga bor, u zot bilan gaplashsin. Umar shoshilib, seni bir narsa qilib qo‘yadimi, degan xavfdaman», dedi.
Umar roziyallohu anhu namozni o‘qib bo‘lib:
«Suhayb qani?! U odamni keltirdingmi?!» dedi.
«Ha», dedi Suhayb.
Avf Muozning oldiga borib, bo‘lgan voqeani aytib bergan edi, bas, Muoz o‘rnidan turib:
«Ey mo‘minlarning amiri! U Avf ibn Molik ekan. Uning gapini eshitib ko‘ring. Shoshilib, uni bir narsa qilib qo‘ymang», dedi. Umar unga:
«Sening bu bilan nima ishing bor?!» dedi.
«Ey mo‘minlarning amiri, qarasam, bu bir muslima ayolning eshagini yetaklab ketayotgan ekan. Eshak sakrab, ayolni yiqitib yuboray debdi. Lekin ayol yiqilmabdi. Manavi bo‘lsa, uni turtib yiqitib, o‘zini ayolning ustiga otdi», dedi Avf.
Umar unga: «Menga ayolni olib kel, aytganingni tasdiqlasin», dedi.
Avf ayolning oldiga bordi. Ayolning otasi bilan eri: «Nima qilib qo‘yding?! Bizning sohibamizni sharmanda qilding-ku!» dedilar.
Biroq ayol: «Allohga qasamki, u bilan boraman!» dedi.
Otasi bilan eri: «Biz borib, sening nomingdan gapiramiz», dedilar va Umar roziyallohu anhuning huzuriga kelib, Avf aytgan gaplarga o‘xshash gap aytdilar.
Bas, Umar amr qildi. Yahudiy osildi.
So‘ngra Umar: «Biz sizlar bilan bunga sulh qilganimiz yo‘q. Ey odamlar! Muhammadning zimmasi haqida Allohdan qo‘rqinglar! Ulardan kim bu ishni qilsa, unga zimma yo‘q!» dedi.
Suvayd: «O‘sha men ko‘rgan yahudiy Islomda birinchi osilgan odam edi», dedi».
Bu hodisada Umar ibn Xattob roziyallohu anhuning siyosat yoki tashviqot uchun emas, balki adolat uchun ish olib borishlari yaqqol namoyon bo‘lmoqda. Mazkur yahudiy qilar ishni qilib qo‘yib, makkorligini ishga solgan edi. U: «Musulmonlarning xalifasi kelib turibdi, hozir siyosat nozik paytda unga arz qilsam, siyosat uchun mening tarafimni oladi», deb o‘ylagan edi.
Darhaqiqat, ish avvaliga, sirtdan qaraganda yahudiy o‘ylaganicha boshlandi. Umar ibn Xattob roziyallohu anhu katta sahobiy Avf ibn Molik roziyallohu anhuning obro‘siga e’tibor qilmay, ishning haqiqatini surishtira boshladilar. U kishidan boshqa odam bo‘lganida bir yahudiyni deb, o‘zimizning obro‘li odamni xijolat qilmaylik, degan mulohazaga borishi mumkin edi. Ammo hazrati Umar roziyallohu anhuning tabiatlarida va u kishi ko‘rgan tarbiyada bunday mulohaza bo‘lishi mumkin emas edi.
U kishidan boshqa odam bo‘lganida siyosat uchun, nohaqdan bo‘lsa ham ularning yonini olishi mumkin edi. Ammo hazrati Umar roziyallohu anhu bunday qilishlari mumkin emas edi. U kishi aybdor kim bo‘lishidan qat’i nazar, uning aybiga yarasha jazosini berish tarbiyasini olganlar. Va shunday qildilar ham.
«Hadis va hayot» kitobining 23-juzidan olindi