Uboya Abu G‘usson rahimahulloh: “Nishopurda ekanimda isitmam ko‘tarilib, bemor bo‘ldim. Shunda:
“Allohim! Har qachon menga ne’mat berganingda, mening shukrim kamaydi.
Har qachon menga biror sinov, balo yuborganingda mening sabrim kamaydi.
Ey, bergan ne’matiga shukrim kamaysa-da, meni tashlab qo‘ymagan Zot!
Ey, imtihoni, balosi oldida sabrim ozaysa-da, meni iqobga tutmagan Zot!
Ey, gunoh, ma’siyatimni ko‘rsa-da, meni sharmanda qilmagan Zot! Menga yetgan zararni, dardimni ketkazgin!” deb duo qildim. So‘ngra: “Shunda dard mendan chekindi”, dedilar”.

Ibn Abi Dunyoning “Mavsu’a”sidan.