Soxta salafiylar tavhidni uch qismga – “tavhidur rububiyya”, “tavhidul uluhiyya” va “tavhidul asmo vas sifot”ga bo'ladilar. Ularnig izohlashicha,
- “Tavhidur rububiyya” – Alloh taoloning Yaratuvchi, Ijodkor va barcha ishlar tadbirini O'zi qilayotganiga ishonish.
- “Tavhidul uluhiyya” – Ibodatni - bandalikni yolg'iz Allohgagina qilishdir.
- “Tavhidul asmo vas sifot” – Alloh taoloning ismlari va sifatlarida yagonaligi, bular O'zigagina xosligiga iqror bo'lish. Qur'oni karim va sahih hadislarda bayon qilingan Alloh azza va jallaning ism va sifatlariga imon keltirish.
Ularning aytishlaricha “Barcha Payg'ambar alayhimussalomlar insonlarga faqat “tavhidi uluhiyya”ni targ'ib qilish uchun yuborilganlar. “Tavhidi rububiya” borasida esa, nafaqat musulmonlar, balki mushriklar ham unga e'tiqod qiladilar”. Ular o'zlarining gaplariga Alloh taoloning quyidagi oyati karimasini dalil qilib keltiradilar:
وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ فَأَنَّى يُؤْفَكُونَ (العنكبوت/61)
“Qasamki, agar Siz ulardan: “Osmonlar va Yerni yaratgan, Quyosh va Oyni (o'z toatiga) bo'yin sundirgan zot kim?” – deb so'rasangiz, albatta, ular: “Alloh”, – derlar. Bas, (shunday ekan), qayoqqa burilib ketmoqdalar?!” (Ankabut surasi, 61-oyat).
Aslida, tavhidni bunday tarzda uch qismga taqsimlash na Qur'oni karimda, na hadisi shariflarda va avval o'tgan ulamolarimizning so'zlarida uchramaydi. Ushbu taqsitot faqatgina hijriy ettinchi asrda tug'ilgan Taqiyuddin Ahmad ibn Abdulhalim Ibn Taymiyaning ixtiro qilgan dindagi bid'atlaridan biri hisoblanadi. Ayni paytda ushbu taqsimotni asosan salafiy tushunchasidagi kishilar o'z kitoblarida qayd etishadi.
Vaholanki, Payg'ambarimiz alayhissalom bir kishi Islom dinin qabul qilish uchun huzurlariga kelganda “Sen rububiyat tavhidiga e'tiqod qilasan, endi musulmon bo'lishing uchun uluhiyat va ism-sifatlardagi tavhidni qabul qilishing kerak”, demaganlar. Balki “La ilaha illalloh, Muhammadur rasululloh” deb kalima keltirishini talab qilganlar. Mana shu shahodat kalimasi bilan kishi musulmon bo'lishi va Qiyomatda jannatga kirishini ta'kidlab o'tganlar. Abu Muso Ash'ariy raziyallohu anhudan rivoyat qilingan hadisi sharifda Payg'ambarimiz sollallohu alayhi vasallam:
"أَبشِروا ، و بَشِّروا مَن وراءَكم ، أنه مَن شهِد أن لا إلهَ إلا اللهُ صادقًا دخل الجنَّةَ"
“Hursand bo'linglar va o'zlaringizdan keyingilarga bashorat beringlar: Kimki “Allohdan o'zga iloh yo'q” deb chin dildan guvohlik bersa jannatga kiradi”, deganlar (Imom Ahmad rivoyatlari).
Muoz ibn Jabal roziyallohu anhudan rivoyat qilingan boshqa hadisi sharifda Payg'ambarimiz sollallohu alayhi vasallam:
"من كان آخرُ كلامهِ لا إله إلا اللهُ دخل الجنة" (رواه أبو داود والحاكم)
“Kimning oxirgi so'zi "Laa ilaha illalloh" bo'lsa, jannatga kiradi”, dedilar (Imom Abu Dovud va Imom Hokim rivoyati).
"مَنْ كَانَ آخِرُ كَلاَمِهِ لاَ إلَهَ إلَّا اللهُ دَخَلَ الجَنَّةَ" (رواه أبو داود)
"Kim Allohdan boshqa iloh yo'qligini bilib vafot etsa, jannatga kiradi", dedilar (Imom Muslim rivoyati).
Shu bilan birga, tavhidni uchga bo'lishning xavfi – mushriklarni tavhid ahli sifatida zikr qilish barobarida, musulmonlarni kofir deb e'lon qilishga zamin yaratishida namoyon bo'ladi. Soxta salafiylar mazkur taqsimotga ko'ra anbiyolar, avliyolarni vasila qilib duo qiladigan mo'min-musulmonlarni kofir deb e'lon qiladilar. Salafiylarning da'volariga ko'ra, duoda vasila qilgan kishi – tavhidul uluhiyyaga zid ish qilgan bo'ladi va Alloh taolodan o'zgaga duo qilgan, ibodat qilgan sanaladi.
Salafiylarga ko'ra, duolarida payg'ambarlar va avliyolarni vasila qiladigan musulmonlar go'yoki Alloh taoloni qo'yib payg'ambarlarga ibodat qilgan va bu bilan imondan ajragan bo'ladilar. Chunki ular “uluhiyat tavhidi”ni tark qilgan sanaladilar. Mana shu asossiz vajlar bilan salafiylar musulmonlarni kufrga chiqaradilar. Hatto Muhammad ibn Abdulvahhob haddidan oshib:
"إن كفرهم أشنع من كفر عباد الأوثان"
“U (vasila qiladigan)larning kufri but-sanamlarga sig'inadiganlarning kufridan ko'ra jirkanchroqdir!” degan.
Vaholanki, duoda vasila qilish joizligiga Islom ulamolari joiz ekanini ta'kidlashgan. Bu haqda alohida to'xtalib o'tamiz.
Qolaversa, soxta salafiylar “Tavhid asmo vas sifot”ni kengroq sharhlashda “Tavhid asmo vas sifot”ga shu ism va sifatlarga to'g'ri ma'no bergan holda ta'vil va tafviz qilmagan holda iymon keltirishdir” deya izohlaydilar. Bu bilan moturidiy va ash'ariylar kabi mutashobih oyat va hadislarni ta'vil yoki tafviz qiladigan musulmonlarni go'yoki ism va sifatlar bobida tavhiddan tashqarida deb izohlaydilar.
Qur'oni karim va hadisi shariflarda “rububiyat” va “uluhiyat” salafiylar da'vo qilgandek alohida ma'nolarda emas, balki bir-birini o'zaro to'ldirib kelgan. Quyida bunga ayrim misollarni keltirib o'tamiz.
وَلَا يَأْمُرَكُمْ أَنْ تَتَّخِذُوا الْمَلَائِكَةَ وَالنَّبِيِّينَ أَرْبَابًا أَيَأْمُرُكُمْ بِالْكُفْرِ بَعْدَ إِذْ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ
“(O'sha payg'ambar) sizlarga farishtalar va payg'ambarlarni Rob qilib olishingizni ham buyurmaydi. Axir, musulmon bo'lganingizdan keyin sizlarni kufrga (qaytishlikka) buyurarmidi?!” (80-oyat).
Mufassirlar shayxi deya tanilgan olim Ibn Jarir Tobariy rahimahulloh ushbu oyati karimaning tafsirida shunday deydilar: “Oyatning mazmuni shuki, ey insonlar, Payg'ambar Sizlarga maloikalar va payg'ambarlarni Rob qilib olishingizni buyurmaydi. “Robb” kalimasidan Allohni qo'yib unga ibodat qilinadigan ilohlar nazarda tutilgan” (“Jomi'ul bayon” tafsiri).
"يَا صَاحِبَيِ السِّجْنِ أَأَرْبَابٌ مُتَفَرِّقُونَ خَيْرٌ أَمِ اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ" (سورة يوسف/39)
“Ey, ikki hamzindonlarim! Turli-tuman “Robblar” yaxshimi yoki yagona va g'olib Allohmi?” (Yusuf surasi, 39-oyat).
Mazkur oyati karimani Alloma Ibn Jarir Tobariy rahimahulloh “Yusuf alayhissalom ushbu gapni zindonga o'zlari bilan birga kirgan ikki yigitga aytganlar. Chunki ulardan biri mushrik edi, shuning uchun uni bu gap bilan Islomga chaqirdilar va ilohlar va butlarga sig'inishni tark etishga da'vat qildilar. Yusuf alayhissalom aytdilarki:“Har xil tarqoq xudolarga, foyda va zarar keltirmaydigan ilohlarga sig'inish yaxshimi yoki qudrati va hukm yuritishida tengi bo'lmagan, hamma narsani bo'ysundirgan, Ungagina ixtiyoriy ravishda yoki beixtiyor tarzda itoat qilingan yagona ilohga sig'inish yaxshiroqmi?!” (“Jomi'ul bayon” kitobi, 16-juz, 104-bet).
E'tibor qilsak, ushbu oyati karimada mushriklar ham bir nechta “Robblar”ga e'tiqod qilgani, bu “tavhidur rububiyya” tushunchasiga zid ekani ma'lum bo'ladi. Aks holda Yusuf alayhissalomning “Turli-tuman “Robblar” yaxshimi” deyishlarida ma'no qolmas edi.
"فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَى" (النازعات/24)
“«Men sizlarning oliy Robbingizdirman», – dedi”, (Naziat surasi, 24-oyat).
Ushbu oyatda ta'kidlanganidek, Fir'avn rububiyatni da'vo qilmoqda. Boshqa bir oyatda esa, aynan o'sha Fir'avnni so'zini quyidagi naql qilingan:
"وَقَالَ فِرْعَوْنُ يَا أَيُّهَا الْمَلَأُ مَا عَلِمْتُ لَكُمْ مِنْ إِلَهٍ غَيْرِي" (القصص/38).
“Fir'avn: “Ey, odamlar! Men sizlar uchun o'zimdan boshqa (biror) ilohni bilmasman. Bas, ey, Homon! Loyni pishirib, (g'isht quyib) men uchun bir baland burj (minora) bino qil! Shoyadki, men (uning ustiga chiqib) Musoning ilohini ko'rsam. Men uni yolg'onchilardan deb o'ylamoqdaman”, – dedi” (Qasas surasi, 38-oyat).
Bu oyati karimada esa, Fir'avn uluhiyatni da'vo qilmoqda. Demak, bu bilan “rububiyat” va “uluhiyat” o'rtasida farq yo'q ekani yana bir bor ma'lum bo'lmoqda.
Oyati karimalardan bu kabi dalillarni ko'plab keltirish mumkin. Quyida hadisi shariflardan ayrim dalillarni keltirib o'tamiz.
"ذَاقَ طَعْمَ الْإِيمَانِ مَنْ رَضِيَ بِاللهِ رَبًّا، وَبِالْإِسْلَامِ دِينًا، وَبِمُحَمَّدٍ رَسُولًا" (رواه الامام مسلم)
“Allohni “Rob” deb, Islomni din deb, Muhammad (alayhissalom)ni Rosul deb rozi bo'lgan kimsa iymon ta'mini tatibdi” (Imom Muslim rivoyat qilganlar).
Agar Ibn Taymiyya iddao qilganidek, mushriklar Allohning rububiyatiga e'tiqod qilishida edi, Payg'ambarimiz alayhissalom “Allohni “Rob” deb ... rozi bo'lgan kishi imonning ta'mini tatibdi” demagan bo'lardilar. Chunki u bilan mushrikning o'rtasida farq qolmagan bo'lardi.
"وَإِنَّهُ لَيَسْمَعُ خَفْقَ نِعَالِهِمْ إِذَا وَلَّوْا مُدْبِرِينَ حِينَ يُقَالُ لَهُ: يَا هَذَا، مَنْ رَبُّكَ وَمَا دِينُكَ وَمَنْ نَبِيُّكَ؟"
(رواه الامام أبو داود)
“Ahli (uni ko'mib bo'lib) ortlariga qaytib ketayotganlarida oyoq tovushlarini eshitadi. Shu paytda unga “Ey Sen, Robbing kim? Dining nima? Payg'ambaring kim?” deyiladi” (Imom Abu Dovud rivoyati).
Ushbu hadisga ko'ra, qabrdagi odamga farishtalar tomonidan “Robbing kim?” deb savol berishadi. Agar haqiqatda mushriklar ham Alloh taoloni Robb deb e'tiqod qilganlarida, mo'min bilan mushrikni ajratish uchun bu savolni berishdan ma'no qolmasdi. Shuning uchun ham “Robb” va “Iloh” so'zlarini ajratish, mushriklar “Rububiyat”da tavhidda edilar deyish ulkan xatodir.
Ibn Taymiya va uning tarafdorlari hujjat qilib keltirgan “...Agar Siz ulardan: “Osmonlar va Yerni yaratgan, Quyosh va Oyni (o'z toatiga) bo'yin sundirgan zot kim?” – deb so'rasangiz, albatta, ular: “Alloh”, – derlar...” oyati karimaga kelsak, unga jumhur ulamolar shunday javob berishgan: Mushriklar Alloh taoloning borligiga, ularni hamda osmonlaru erni yaratishga qudrati etishiga ishonardilar. Lekin Alloh taolo ularni qayta tiriltirishiga ham qodir ekanini inkor qilishardi. Shuningdek, ular Alloh taolo qudrati etadigan barcha ishda but-sanamlarni ham sherik tutardilar. Shu sababli ham soxta salafiylar da'vo qilganlaridek, na uluhiyatda va na rububiyatda muvahhid sanalmaydilar. Umuman olganda Alloh taologa imon keltirishda uluhiyat va rububyatga ajratishning o'zi shariatda joriy bo'lgan emas.
Hulosa qilib aytganda, tavhidni uch qismga taqsimlash – bid'at tushuncha bo'lib, na Qur'oni karim va na sahih sunnatga va salafi solihlarning so'zlariga muvofiq keladi. Aksincha, Qur'on va sunnatda “rububiyat” va “uluhiyat” tushunchalari o'zaro bir-birini to'ldirib keladi.
O'zbekiston musulmonlari idorasi huzuridagi
Fatvo markazi bosh mutaxassisi
Abdulatif Tursunov
Bismillahir Rohmanir Rohiym.
Alloh taologa bitmas-tuganmas hamdu sanolar bo‘lsin.
Payg‘ambarimizga mukammal va batamom salavotu durudlar bo‘lsin.
Bilim har bir inson uchun birdek zarurdir. Biroq u to‘g‘ri va tartibli olinmasa, ko‘zlangan natijaga erishib bo‘lmaydi. Keyingi vaqtda har kim o‘ziga kerakli ma’lumotlarni internet va ijtimoiy tarmoqlardan olgan holda o‘zi bilganicha ilm o‘rganish, tasdiqlanmagan xulosalarga rioya qilish holatlari ko‘payib ketdi. Bu illatlar esa o‘z navbatida haqiqiy bilimlar qadr-qiymatiga putur yetkazib qo‘ymoqda. Quyida ilmni ustozdan olish haqiqatiga oid ba’zi dalillarni keltirib o‘tdik.
Qur’oniy dalillar
1. Alloh taolo Qur’oni Karimda bilmaydiganlarga biladiganlardan so‘rashni buyurdi: «Agar bilmaydigan bo‘lsangiz, zikr ahllaridan so‘ranglar» (Anbiyo surasi, 7-oyat).
2. Qur’oni Karim Alloh taolo tomonidan ummatning hidoyati va ilmi uchun nozil qilingan. Ammo Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning tushuntirishlarisiz Qur’on ma’nolarini to‘liq va bexato anglab bo‘lmas edi. Alloh taolo Qur’oni Karimda Rasululloh sollallohu alayhi vasallamga bunday marhamat qiladi: «(Biz payg‘ambarlarni) hujjatlar va kitoblar bilan (yuborganmiz). Sizga esa odamlarga nozil qilingan (ma’lumotlar)ni bayon (tafsir) qilib berishingiz uchun va tafakkur qilsinlar, deb bu zikrni (Qur’onni) nozil qildik» (Nahl surasi, 44-oyat).
Hadisiy dalillar
3. Muoviya roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi. Nabiy sollallohu alayhi vasallam: «Alloh kimga yaxshilikni iroda qilsa, uni dinda faqih qilib qo‘yadi. Albatta, men taqsimlovchiman, xolos, Alloh beradi. Albatta, bu ummat Allohning ishi (qiyomat) kelguncha Allohning amrida qoim bo‘ladi. Ularga xilof qilganlar zarar yetkaza olmaydi», dedilar (Buxoriy, Muslim, Abu Dovud va Termiziy rivoyati).
«Sahihu Buxoriy»ga sharh yozgan mashhur muhaddis Hofiz ibn Hajar Asqaloniy rahimahulloh mazkur hadisni bunday izohlaydi: «Demak, ishonchli ilm faqat payg‘ambarlar (anbiyo) va ularning vorislaridan (ulamolardan) olingan ilmdir». Alloma Ayniy rahimahulloh ham ushbu hadisni shunday sharhlagan.
4. Alloma Shotibiy rahimahulloh bu fikrga urg‘u berib yozadi: «Buning dalili yana bir hadisdir: «Abdulloh ibn Amr ibn Os roziyallohu anhumo aytadi: «Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning: «Albatta, Alloh taolo bandalaridan ilmni birdaniga sug‘urib olmaydi. Balki ilmni ulamolarning jonini olish bilan tortib oladi. Nihoyat, birorta olim qolmagach, odamlar johillarni boshliq qilib olishadi. Keyin ular so‘ralganlarida, johillarga xos ravishda fatvo berishadi. Natijada ular adashadilar va adashtiradilar», deganlarini eshitdim» (Buxoriy rivoyati).
Yana bunday yozadi: «Shunday ekan, ilm kaliti – uning ko‘tarib yuruvchilari ekaniga shubha yo‘q» («Adab al-ixtilaf», 174-bet).
5. Hofiz Ibn Hajar rahimahulloh ushbu hadisning sharhida Imom Ahmadning «Musnadi»dan bir parcha keltiradi, unda bunday deyiladi: «Albatta, ilm ahlining tark etishi – aynan ilmning ketishidir» («Fathul-boriy»).
Payg‘ambarlar alayhimussalomdan misolar
6. Aytilishicha, Dovud alayhissalom payg‘ambar bo‘lgunlariga qadar Luqmon Hakimdan ko‘p ilmlar o‘rganganlar («Tafsir al-Qurtubiy»).
7. Luqmon Hakim o‘g‘liga bunday nasihat bergan: «O‘g‘lim, olimlarga yaqin va doimo ular bilan birga bo‘l. Albatta, Alloh taolo yerni yomg‘ir bilan tiriltirganidek, qalblarni hikmat bilan tiriltiradi» («Jomi’u bayonil ilm»; «Ma’olim irshodiya», 164-bet).
8. Muso alayhissalomning Hizr alayhissalomdan ilm olganlari ma’lum.
9. Yusha’ ibn Nun alayhissalom payg‘ambarlik kelishidan oldin uzoq vaqt Muso alayhissalomning yordamchisi vazifasini bajarganlar, ularning xizmatida bo‘lganlar.
Salafi solihlarning so‘zlari
10. Shuningdek, tobeinlar davrida kim biror ilmi borligini da’vo qilsa, undan bu ilmni kimdan olgani so‘ralgan (Muslimning «Sahih» asari kirish qismi).
11. Mashhur muhaddis Xatib Bag‘dodiy rahimahulloh «Taqyidul ilm» asarida bunday yozadi: «Ko‘plab olimlar vafot etishlaridan oldin o‘zlarining ayrim kitoblarini yo‘q qilishdi va boshqalarga ham shunday qilishni buyurishdi. Ular bu kitoblar hukmlarni tushunmaydigan va kitobdan faqat tashqi ma’nolarni oladigan johillar qo‘liga tushib qolishidan qo‘rqib shunday qildilar».
Keyin bu ishni Imom Obid Salmoniy, Imom Sho‘ba ibn Hajjoj, Imom Abu Qiloba va Imom Iso ibn Yunus rahimahulloh kabilar qilganini aytib o‘tdi (61–62 betlar).
12. Imom Abu Hanifa rahimahullohga masjidda ilm majlisida o‘tirib, fiqhiy masalalar haqida bahslashayotgan bir guruh odamlar haqida xabar berilganida, u kishi: «Ularning ustozi bormi?» degan savollariga «yo‘q» degan javob bo‘lganda: «Bu odamlar hech qachon fiqhni egallamaydilar» deganlar (Shayx Muhammad Avvoma. «Adab al-ixtilaf», 164-bet va «Ma’olim irshodiya», 163-bet; «Al-Faqih val Mutafaqqih», 2-jild, 83-bet).
13. Bir kuni Imom Molik rahimahullohdan «Kishi ilm olishda olimlar bilan suhbatlashmasdan, faqat kitob o‘qib qanoatlansa ilm oladi-mi?» deb so‘rashdi. Imom Molik rad javob berdi va bunday dedi: «Ilm faqat uni yod olgan, olimlarga hamroh bo‘lgan, o‘z ilmiga amal qilgan va to‘g‘riso‘z halol kishidangina olinadi» («Adab al-ixtilaf», 165-bet; «Ma’olim Irshodiya», 163-bet).
14. Ibn Rushd rahimahulloh yozadi: «Qadim zamonlarda bilim odamlarning qalbida bo‘lgan. Keyin u kitoblarga o‘tkazildi, ammo kalitlar hali hamon odamlarning qalbida qolmoqda. Shu sababli, talaba, albatta, unga munozaralar va tushunish yo‘llarini ochadigan murabbiyga muhtoj» («Adab al-ixtilof», 174-bet; «Ma’olim irshodiya», 174-bet).
15. Xatib Bag‘dodiy rahimahulloh yozadi: «Har bir talabaning qiyin savollarga javob olish uchun murojaat qilishi mumkin bo‘lgan ustozi bo‘lishi kerak» («Al-Faqih val-mutafakkih», 2-jild, 83-bet; «An-Nasiha yoki Ahlil-Hadis», 259-bet).
16. Imom Shotibiy rahimahulloh aytadilar: «Agar o‘quvchiga ilm sirlarini ochib (tushuntirib) beradigan olim bo‘lmasa, kitoblarning o‘zi hech qanday foyda keltirmaydi. Bu hammaga ma’lum haqiqat» («Adab al-ixtilaf», 178-bet).
Salafi solihlarning tutgan yo‘li
17. Imom Molik rahimahulloh aytadilar: «Ba’zi shogirdlar o‘ttiz yil davomida o‘qituvchilarining darslarida qatnashgan» («Adab al-ixtilaf», 171-bet).
18. Shunchaki bir necha darslarga qatnashish (bugungi kunda odatiy holga aylangan) «mulozama» – qat’iyatlilik hisoblanmaydi («Maolim irshodiya»dagi izohlar, 177-bet).
19. Hanafiy faqihi Ibn Nujaym rahimahulloh bayon qiladi: «Ilmga muntazam murojaat qilmasdan, doimiy izlanish va ustozsiz erishib bo‘lmaydi» («Adab al-ixtilaf», 172-bet).
20. Imom Shotibiy rahimahulloh aytadilar: «O‘z davrida mashhur bo‘lgan va omma tomonidan qabul qilingan har bir taniqli olimning o‘z davrida murojaat qiladigan ustozlari bo‘lgan» («Adab al-ixtilaf», 176-bet).
21. Ilm yo‘lidagi safarlar.
Bu yerda muhokama qilinadigan asosiy jihat, salaflarning ilm yo‘lida sarson-sargardonlikda o‘tkazgan uzoq muddatlaridir:
1). Imom Boqiy ibn Mahlad rahimahulloh ilm izlab ikki marta safarga chiqdilar. Ularning birinchisi 14 yil, ikkinchisi esa 20 yil davom etdi («Safohat min sabril ulama», 60-bet).
2). Imom Ibn Manda rahimahulloh 45 yilni uylaridan uzoqda o‘tkazdilar («Safohat min sabril ulama», 65-bet).
3). Imom Ya’qub ibn Sufyon Fasavi rahimahulloh: «Men 35 yildan beri safardaman», deganlar («Safohat», 61-bet).
22. Dunyo kezib ilm izlagan olimlar
Tolibi ilmlar safarlari chog‘ida birorta olim bo‘lgan hech bir shahar, qishloq yoki shaharchani e’tibordan chetda qoldirishmagan.
1). Ibn Javziy rahimahulloh Imom Ahmad rahimahulloh haqida bunday yozadilar: «Musnad»ini tuzishdan oldin butun (Islom) dunyosini uch marta kezgan («Said al-Kasir»; «Safahat min sabril ulama», 54-bet) .
2). Ibn Muqriy rahimahulloh aytdilar: «Sharqdan g‘arbga to‘rt marta safar qildim va o‘n marta Baytul Maqdisni ziyorat qildim» («Safohat min sabril ulama», 64-bet).
23. Faqat bitta ustoz emas!
Salaflar hech qachon bir-ikki ustoz bilan cheklanishmagan. Ularning muallimlari ba’zan minglab adadni tashkil qilgan.
1). Imom Buxoriy rahimahulloh: «Men 1080 ustozdan hadis yozdim», deganlar («Hadyu as-sariy», 670-bet).
2). Imom Ibn Hibbon rahimahulloh dedilar: «Taxminan 2 mingdan ortiq ustozdan hadis yozib oldim» («Tazkiratul-xuffoz», 3-jild, 921-bet).
3). Ibn Manda rahimahullohning 1700 nafar ustozi bor edi («Tazkiratul-xuffoz», 3-jild, 1032-bet).
4). Abdulloh ibn Muborak rahimahulloh 4 ming ustozdan ilm olgan («Tazkiratul-huffoz», 1-jild, 276-bet).
5). Imom Abu Hanifa rahimahullohning birgina tobe’inlardan 4 ming nafar ustozi borligi xabarlarda kelgan (Ibn Hajar Haysamiy «Al-Xayratul-hison»; «Asorul-hadis», 176-bet).
6). Hofiz Iroqiy rahimahulloh Imom Qosim ibn Dovud Bag‘dodiy rahimahulloh haqida yozadi: «U zot: «6 ming shayxdan hadis yozdim», dedilar («Safohat»ga izoh, 64-bet).
24. Zamonamizning beqiyos muhaddisi Shayx Muhammad Avvoma hafizahulloh «Adabul ixtilof» kitobida alohida ta’kidlab bunday yozadi: «Ular (ulamolar) ustozi bo‘lmagan kishiga hech qachon e’tibor bermaganlar va bunday kishini hatto u bilan gaplashishga ham loyiq ko‘rmaganlar, chunki u xato qilishga moyil edi».
25. Abu Ja’far Dovudiy o‘z davrining nufuzli ulamolarining fikriga e’tiroz bildirganda, ular bunday javob berdilar: «Ovozingizni o‘chiring! Sizing ustozing yo‘q!» («Adab al-ixtilaf», 164-bet).
26. Shayx Avvoma rahimahulloh aytadilar: «Har bir insonning nasl-nasabi bor. Talaba o‘z bilimi uchun o‘qituvchilaridan olinadigan nasl-nasabga ham muhtoj. O‘qituvchisi bo‘lmagan kishi, kimligi betayin va nasl-nasabi noma’lum odam kabidir. Uning hech qanday qadri ham, vazni ham yo‘q» («Oltin qo‘llanma», Angliya, 8-bet; «Ma’olim irshodiya», 160-bet va «Adab al-ixtilaf», 164-bet).
Xatolarning kelib chiqish sababi
27. Muhammad ibn Sirin, Hakam ibn Atiyya va Voqiy ibn al-Jarroh rahimahulloh singari imomlar Bani Isroilning adashib ketishlariga asosiy sabab ota-bobolaridan qolgan kitoblardir, deganlar («Taqyid al-ilm», 61-bet).
28. Darhaqiqat, ilmlarning jamlanishi ham odamlarning ulamolar darslariga kam qatnasha boshlagani sabab bo‘lgani uchun Imom Avzoiy rahimahulloh aytdilar: «Ilm ilmli kishilarning og‘zidan chiqqanida ulug‘ edi. Lekin u kitoblarga ko‘chganida nuri (ilohiy nuri) yo‘qoldi» («Taqyid ul-ilm», 64-bet).
Boshqa rivoyatda bunday deyiladi: «...kitoblarga kirganida, unga huquqi bo‘lmaganlar unga yo‘l olishdi!» («Sunani Dorimiy», 467-hadis).
Eslatma! Yuqorida kelitirilgan ikki iqtibosdan maqsad kitoblarni o‘zboshimcha o‘rganish noto‘g‘ri ekanini isbotlash va kitoblarni bilimdon ustoz hamrohligida o‘rganish kerakligini tushuntirishdir.
29. Shayx Muhammad Avvoma aytadi: «Olimlardan ilm olmagan, ularning huzurida uzoq vaqt bo‘lmagan, odatlarini o‘zlashtira olmaydigan odamdan qanday hurmat kutish mumkin? Bunday odam olimlarning qadrini qanday tan oladi? Shuning uchun, bunday odamlarning olimlarni tanqid qilishi ajablanarli holat emas! Kimki ulamolar majlislariga qatnashsa, haqiqatdan ham ularni hurmat qila boshlashi kafolatlanadi» («Adab al-ixtilof», 172-bet; «Ma’olim irshodiya», 172-bet).
30. Alloma Ibn Hajar al-Haytamiy rahimahulloh aytadilar: «Kimki ilmni faqat kitobdan olgan bo‘lsa, o‘zgalarni yo‘ldan ozdiruvchilardan bo‘libdi» («Fatvo Hadisiya»; «Adab al-ixtilaf», 165-bet).
31. Imom ash-Shotibiy rahimahulloh yozadi: «Sunnatga qarshi bo‘lgan aksariyat buzuq toifa va guruhlarning hech qachon tayinli ustozi bo‘lmagan («Adab al-ixtilaf», 176-bet).
32. Imom Shofe’iy rahimahulloh aytadilar: «Ey birodarim! Ushbu oltita asossiz hargiz bilimga ega bo‘lmaysiz: Sabab, istak, qashshoqlik, sargardonlik, muallim va uzoq muddat ustoz nazorati ostida o‘tkazilgan mashg‘ulotlar» («Adab al-ixtilof», 162-bet; «Ma’olim Irshodiya», 174-bet).
Xulosa
33. Bugungi kunda ayrim odamlarning diniy ilmlarni mustaqil ravishda o‘rganishi urf bo‘lmoqda. Eng yomoni, ba’zilar hech qanday ustoz yoki sohadagi malakali mutaxassisning nazoratisiz «fatvo» yoki «maqola»larini o‘qib olib, o‘zicha ilm tarqatmoqda.
Alloh taolo muhtaram ustozlarimizning umrini ziyoda qilsin, ularning ilmidan foydalanishimizga tavfiq ato etsin.
Davron Nurmuhammad
«Hilol» jurnali 5 (62) son