Bismillahir rohmanir rohim
Islom dini, kishi o'ziga ravo ko'rgan yaxshilikdan o'zgalarni ham bahramand etish lozimligini uqtiradi. Binobarin, o'zini asrash Allohning hifzu himoyasiga doxil bo'lishning sharti sanaladi. Endi ana shu sifatni o'zgalar hayoti, sha'ni va nasabiga nisbatan qo'llash qanchalik savob amal ekanini tasavvur qiling! Bu sifatlar Allohning nazdida nechog'lik ulug' martaba tutishini ko'z oldingizga keltiring! Bir-birovning taqdiriga daxldorlik tuyg'usi ana shu nuqtada tarkib topadi. Zero, bu – abadiyat qonuni. Barmoqlar alohida-alohida holda ojiz, musht bo'lib tugilgan taqdirda qudrat kasb etadi. Bu faqatgina din sohasiga taalluqli gap emas. Tariximizni titkilab qarasak, qachon, qayerdaki tarqoqlik poydor bo'lsa tanazzulga uchraganimizni ilg'aymiz. HIII asrda Horazmshoh kaltabinlik bilan o'zining qudratli qo'shinini mayda-mayda bo'laklarga bo'lib mo'g'ullarga em qilgani yoki HVII asrga kelib ulkan bir saltanatning uchta mustaqil xonlikka bo'linib ketishi, vaqti kelib chor Rossiyasi uchun tayyor luqma bo'lgani yuqoridagi fikrimizning yaqqol isbotidir.
Biz birinchi navbatda ulug'larimimizni ulug'lashni odat qilishimiz kerak. Bir-birovga jonso'zlikni tarkib topdirishimiz lozim. O'tgan sho'rolar tuzumi bizni axloqan nimaga o'rgatdi? Yetmish yillik istibdod yillari O'zbekiston hukumatini Fayzulla Ho'jayev, Akmal Ikromov, Yo'ldosh Oxunboboyev, Usmon Yusupov, Kamolov, Nuriddin Muhiddinov, Sharof Rashidov, Usmonxo'jayev singari insonlar muayyan muddat boshqarib kelishdi. Birortasi ham vafotidan keyin qadr topmadi. Sababi, siyosatning arqog'i avvalboshdan shunday o'rilgan edi. Stalin o'lishi bilan tepkilandi. Hrushev hali tirikligidayoq tavqi la'natga uchradi. Brejnev ham shunday qismatdan qochib qutulmadi. Andropov, Chernenkoni birov eslamaydi ham. Gorbachevni esa ruslarning hali ham otarga o'qi yo'q...
Buning barisi – targ'ibot-tashviqotning samarasi. Mana shu illat qon-qonimizga singib ketdi. Qatag'on yillarining shifqatsizliklari bizni bir-birovga bo'ri bo'lib tashlanishga o'rgatdi: “dedi-dedi”, chaquv kabi illatlarning ildiziga suv quydi, rivojiga ravon yo'l ochib berdi. Maishiy masaladagi oddiy, hayotiy muammolarimizni ham siyosat darajasida hal etishga, yomon ko'rgan odamlarimizdan mosuvo bo'lish uchun imonsizlik darajasidagi “qora texnologiya”lardan tap tortmay foydalanishga moyillik uyg'otdi. Butun musulmon olami e'tirof etgan yakkayu yagona shayximiz muftiy Muhammad Sodiq Muhammad Yusuf hazaratlarining boshilariga ne kunlarni solmadik deysiz. Shunday ilmli kishini g'ov tashlab xalqdan yashirish, ikki o'rtada to'siq qo'yib nimaga erishdik – shu haqda birov birrov o'ylab ko'rganmi?..
Hato qilish ayb emas, uni vaqtida tuzatmaslik katta gunoh aslida. Jamiyatda changalzor qonunlari amal qilgan davrlarda nimaiki nohaqliklar bo'lgan bo'lsa – bo'ldi, bas! Prezidentimiz bugun yurtga muhabbat, odamlarga munosabat borasida yangi bir siyosatga asos soldilar. Ulug'larimizni ulug'lash ulkan burchimiz ekanini ta'kidlamoqdalar. Ilm egalari, ulamolarga milliy boyligimiz darajasida qarash, ularni asrash, bilim bisotlarini el farzandlariga ulashish ishiga birinchi galdagi vazifamiz sifatida qarash tarkib topib boryapti. Nur bor joyda soya bo'lishi tayin. Ilmli insonlar ilmsizlarning g'ashiga tegishi ham bor gap. Ilmli kishilarning parvozi yuksak, ilmi haminqadar notavonlar ularga tenglashmoq istaydilar. Ammo, qanotlarini qiynashdan ko'ra ilmlilarning qanotini qiymalashni afzal biladilar. Shu yo'l bilan tenglashishini ma'qud ko'rishadi. Hamma balo ana shunda!
Kamina ushbu risolada solih bir inson haqida so'zlash uchun, baayni o'zim guvohi bo'lganim ba'zi bir hayotiy voqealarni qog'ozga tushirish uchun yuqoridagi fikrlar ustida mufassal to'xtaldim. Sababi, men so'zlamoqchi bo'lgan inson – muftiy hazratlari, Usmonxon Alimov ilmi shoyim, e'tiqodi qoyim, ustoz ulamolarimizdan biri. Necha yilki O'zbekiston musulmonlari idorasi raisi, muftiysi lavozimida xizmat qilib kelmoqdalar. Men O'zbekiston teleradiokompaniyasida ishlash barobarida muftiy hazratlarining matbuot kotibi sifatida ham muayyan bir muddat faoliyat ko'rsatdim. Shu jarayonda bir necha bor u kishida, kishining qalbini to'lqinlantiradigan, har qanday uyg'oq yurakda mardlik, qat'iyatlilik fazilatlarini tarbiyalaydigan, har qanday vaziyatda imon doirasini tark etmaslik sifatlarini ko'rib mutaassir bo'lganman. Mana shu xotiralarimni bugun sizga ham ilindim.
Hazrat diniy idora rahbari etib tayinlangan payt men televideniye sohasida ishlardim. Bir kuni idoraning ishlar boshqaruvchisi bo'lib ishlagan akamiz qo'ng'iroq qilib, hazratning tashabbusi bilan tadbir tashkil etilayotgani, agar iloji bo'lsa shuni televideniye orqali yoritishda yordam berishimni so'radi. Hazrat diniy idora tizimida ishlab o'tgan xodimlarning oila a'zolari va faxriylarini bir piyola choy bahonasida yo'qlab, xotirlamoqni maqsad qilgan ekan. Tasvirga olish guruhi bilan borganimizda Baroqxon madrasasi hovlisi bezatilgan, chiroyli dasturxon atrofida ko'plab mehmonlar jamuljam bo'lgan edi. Avvalo o'tganlar haqiga Qur'oni karimdan tilovat qilindi. So'ng hazrat so'z olib, idora tizimida ishlab ketgan muftiylar, olimlar va xodimlarni nomma-nom aytib ularning dinimiz ravnaqiga qo'shgan ulkan xizmatlarini yodga oldilar. Tadbir so'nggida barcha qatnashchilarga sovg'a-salomlar ulashildi. Kamina ayrim ishtirokchilardan interv'yu oldim. Ular buning kabi munosabatdan xursandliklarini ko'z yoshlari bilan ifoda etib, hazratdan minnatdor ekanliklari bildirdilar.
Yaxshigina ko'rsatuv bo'lgandi ammo, efirga chiqarishmadi. Nachora, o'sha paytda vaziyat, ba'zilarning ongida o'tmishdan o'troqlashib qolgan mafkura shuni taqozo etdi. Dinni deb dunyosini yo'qotishni istamaydiganlar, bugunini o'ylab oxiratini boy berayotganlar hozir yo'q deysizmi?! Bugun amal-taqal qilib egallagan kursisini jannatda erishishi mumkin bo'lgan o'rnidan afzal biladiganlar-chi, yo'qmi? Bunaqalar hamma zamonda bo'lgan va bo'ladi. Kishilik kechmishi paydo bo'lgandan to hozirga qadar hayot ham, adabiyot ham bir falsafani targ'ib qilib keladi, nimagadir beparvomiz. Butun er yuzini zabt etgan Iskandar Zulqarnayn tobutdan bir qo'lini chiqarib qo'yishlarini vasiyat qildi. Butun dunyoning zebu ziynatlarini qo'lga kiritgani, biroq narigi dunyoga hech nima olib ketmayotganiga ishora edi bu. Ming to'qqiz yuz o'n ikkinchi yili ikki ming nafardan ortiq yo'lovchisi bo'lgan “Titanik” kemasi ulkan ummon ostiga g'arq bo'ldi. Kemadagi yo'lovchilarning sakkiz nafari milliarder kishilar bo'lgan. Ammo, boylik ham bunday chog' ularning joniga oro kirmadi. Yaqindagina katta bir kompaniyaning rahbari koronavirusga chalinib bu olamni tark etdi. O'limi oldidan o'ttizga yaqin shifokorlarni chorlab, agar shu darddan omon chiqsa barcha shifokorlarga bittadan qimmatbaho mashinasini sovg'a qilishini bayon etibdi. Ammo,..
O'tgan sho'rolar tuzumi davrida din yomonotliq qilindi, diniy ulamolar tazyiqqa uchradi. Necha minglab insonlar diniy e'tiqodi tufayli qatl etildi. Ho'sh, shu ishlarga bosh bo'lgan soxta tuzum necha yil umr ko'rdi, bor-yo'g'i etmish yil! Shundan saboq chiqarsak bo'lmaydimi? O'tmishga balchiq chaplagan kishilarning o'zlari hali o'tmishga aylanib-aylanmay, o'zlariga loy chaplanmadimi?! Fikr qilaylik axir. Dinga munosabat, ulamolarga qiladigan mulozamatimiz boyagi-boyagidek bo'ladigan bo'lsa, diniy bag'rikenglik, e'tiqod erkinligi haqida jar solmay qo'yaqolaylik degan xayolga borardim. Foydasi bo'lardimi, o'sha davrlar bu xayolotlarni? Yo'q, mumkin emas edi!
Hullas, dinimiz ravnaqi yo'lida xizmat qilgan kishilarni e'zozlab o'tkazilgan tadbir na televideniye orqali yoritildi va na birorta gazetada axborot tarzida chop etildi. Hazrat kimlarnidir o'rtaga solib, bu haqda ommaviy axborot vositalari orqali bir parcha ma'luot berishga rosa tirishdilar, ammo – bori urinishlari behuda ketdi.
Tan olaylik o'sha yillari televideniye ekrani orqali ham, gazetalarimiz sahifalarida ham unchalik taniqli bo'lmagan, o'zidan o'zmay faqat oylik maoshi evaziga o'z vazifasini bajarib kelayotgan kishilarning faoliyatini badiiy bo'yoqlar bilan bejab, bo'rtirib ko'rsatish avj olgan edi. Vaholanki, hazrat xotirlashni iroda etgan ulug'larning musulmonlarga, xalqqa qilgan xizmati beqiyos va savobli edi. Hazrat, bir tomondan, xalq eshitsa, ko'rsa ular haqqiga tilovatlar qilinar, eslanar va bu bilan arvohlarning ruhi shod bo'lar, degan maqsadni qo'ygan bo'lsa, yana bir jihatdan ulamolaring zikridan Alloh taolo rozi bo'lib yurtga barokotlar ato etar, degan umidda edi. Men esa dinga, ulamolarga e'tibor bo'lmagan va tazyiqlar hukmdor jamiyatda shu uy, fikr va rejalarni amalga oshirishga harakat qilgan hazratning iymoniga qoyil qolgandim.
***
Hazrat ahli ilm va qori ustozlarning hamisha hurmatlarini joyiga qo'yar, biror tadbirlar bo'lib qolsa chaqirtirar, bayramlar arafasida sovg'a-salomlar berdirardi. Mamlakatimizning qaysidir viloyatiga safarga chiqsalar o'sha hududda istiqomat qilayotgan ulug' yoshdagi ahli ilm, qori buvalar va idora tizimida faoliyat olib borgan ustozlarni ziyorat qilar, ularning suhbati va duolarini olib qaytardi. Agarda vaqt nuqtai nazardan ilojini qilolmasalar, imom-xatiblarga ularning ahvolidan xabardor bo'lishlarini tayinlab, topshiriqlar berardi. Ayniqsa, hazrat Shayx Muhammad Sodiq Muhammad Yusufni ustozim deb e'zozlardilar. Dinga manfaati g'oyatda ko'p, xizmatlari benazir bo'lgan alloma deb ulug'lardi. Kezi kelganda maslahat olardi.
Aytish joizki, o'sha paytlari Shayx hazratlari uchun matbuotga chiqish, davlat tadbirlarida ishtirok etish rasman taqiqlangandi. Ularning har bir qadami nazorat ostida edi. Nazoratchilarning ayrimlari shayxga xayrixoh bo'lsa, aksari ashaddiy qarshi yoki qarshi tomondan o'ta qo'rqadiganlar edi. Ular xohlagan vaqtda Shayx hazratlari bilan aloqada bo'lgan yoki xayrixohlik qilgan hukumat odamlari yoki boshqa insonlarga maxsus ayblovlar taqashi, salbiy ta'sir ko'rsatishi mumkin edi . Muftiy hazratlari ham bundan mustasno emasdi. Shu holatda ham u kishi Shayx hazratlariga bo'lgan shogirdlik maqomidan voz kechmagan. Idoraning yangi binoga ko'chishi munosabati bilan tashkillashtirilgan tadbirga muftiy Usmonxon Alimov Shayx hazratlarini taklif etdi. Shu tadbirda kamina ham xos odamlardan bo'lib qatnashganim uchun, ba'zi holatlarning guvohi bo'lganman.
Muftiy hazratlari belgilangan muddatdan o'n daqiqa avval hovliga chiqib Shayx hazratni kutib turdilar. U zot kelganlarida quchoq ochib ko'rishdilar. Hazratning tashrifidan nihoyatda xursand ekanliklarini yuzu ko'zlarida balqib turgan shodlik ifodasi aniq-taniq bildirib turardi. Diniy idoraning xonalarida turib, derazasidan mo'ralab Muftiy hazratning hatti-harakatlarini xufyona kuzatib, g'ashlanganlar va hodisa haqida o'zlarining katta-kichik “akaxon"lariga daqiqama-daqiqa ma'lumot etkazib turganlar ham anchagina edi. Hazrat esa beparvolik bilan ulug' ustoz, dunyo allomasining tashrifidan bag'oyat xursand bo'lganini hech kimdan yashirgan emasdi.
Taklif va zaruriyat taqozosi va muftiy hazratning tashabbusi bilan mo'min-musulmonlardan kelgan savollarga javob tariqasida "So'ragan edingiz" risolasini chiqarishni boshlaganimizda, muftiy hazratlari: “Dilmurod, kitobni avvalo Shayx hazratlariga oboring. Men gaplashib qo'ydim. Ko'rib, o'z fikrlari, maslahatlarini beradilar”, dedilar. Kelishilgan vaqtda bordim. Shayx hazratlari kitobni ko'rib, tanishganlaridan keyin, bu loyihaning mo'min-musulmonlar uchun bag'oyat foydali manba bo'lishini aytib duo qildilar va muvaffaqiyat tiladilar. O'sha payt ba'zi amaldorlarga bu ish ma'qul bo'lmay, “diniy idoraning o'z olimlari yo'qmi, o'zlaring eplolmaysanlarmi” qabilida iddao va do'q-pupisalar qilganlaridan ham boxabarman. Ammo muftiy hazratlari mana shu kabi do'q-po'pisalarga parvo qilmay Shayx hazratlari bilan munsabatlarini musbat tarzda davom ettirgan edi.
(davomi bor)
Dilmurod Qo'shoqov
azon.uz
Qur’oni karimni jamlanish tarixida kitobat – yozib qoldirish o‘ziga xos o‘rin tutgan. Oyatlarni yozib olish Rasululloh sollallohu alayhi vasallam davrlaridanoq boshlangan, kotib sahobalar har bir oyatni nozil bo‘ilishi bilan kechiktirmay yozib olishga katta e’tibor berishar edi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallam ham Qur’onga bandalar so‘zi aralashib qolmasligi uchun Qur’ondan boshqa narsani yozib olmaslikni buyurganlar.
Hazrati Abu Bakr roziyallohu anhu davrlarida esa tarqoq sahifalardagi oyatlar bir butun holga – Mus'haf shaklida yozib qoldirilgan. Bu jamlashda bosh kotiblik vazifasida bo‘lgan Zayd ibn Sobit roziyallohu anhu faqat og‘zaki tilovat bilan kifoyanmadilar, balki, eshitgan har bir oyatlarni mavjud bitiklarga solishtirib, og‘zaki tilovat yozuvdagi bilan mos kelib, tasdig‘ini topsa, Mus'hafga qo‘shardilar. Bu holat ham Mus'haf tarixida yozishni nechog‘li yuqori ahamiyat kasb etishini ko‘rsatadi.
Hazrati Usmon roziyallohu anhuning davrlarida yozib, katta shaharlara tarqatilgan Mus'haflar esa, keyingi avlod xattotlari uchun Mus'haflar ko‘chirib tarqatishlariga asosiy manbaa bo‘lib xizmat qildi. O‘sha zamonlarda Mus'haflar qo‘l mehnati bilan ko‘chirilgan
Hazrati Aliy karramallohu vajhahuning nabiralari Aliy Zaynulobidin aytadilar: “Mus'haflar varag‘i ketma-ket (bir-biriga bog‘langan, ulangan) bo‘lmas edi, kimda Mus'haf bo‘lsa masjid minbarini oldiga kelib, “Kim xohlasa mendan ko‘chirib olsin” der edi. Xohlovchilar kelib undan bir sahifa, bir sahifa qilib Mus'hafni oxirigacha ko‘chirib olishar edi”[1].
Abu Hakima al-Abidiy aytadilar: “Men Kufa shahrida xattotlar bilan birgalikda Mus'hafni ko‘chirar edim. Kunlardan birida Aliy roziyallohu anhu biz ko‘chirgan nusxalardan birini ko‘rdilar va bizning yozgani xatimiz u zotni juda ajablantirdi, shunda “Alloh nurlantirgan narsani (Mus'hafni) mana shunday nurlataveringlar”, boshqa bir rivoyatda “Alloh taolo bunga (Mus'hafga) nur bergani kabi sizlar ham nurlantiringlar” dedilar[2]”.
Islomning dastlabki asrlaridagi holat shunday bo‘lgan. O‘sha zamonlarda nashr qilish imkoniyati bo‘lmagani uchun kimga Mus'haf kerak bo‘lsa, xat savodi borlar o‘zi ko‘chirib olardi, xat savodi bo‘lmaganlar xattotlarga iltimos qilib, ba’zan haq to‘lash evaziga ko‘chirtirib olar edi. Xattotlar imon-e’tiqodining mustahkamligi, Qur’oni karimga bo‘lgan hurmat-ehtiromi va asosiysi, Alloh taoloning oldidagi mas’uliyatini his qilib, omonatdorlik bilan o‘z kasbiga yondashuvi natijasida Mus'haflar bexato ko‘chirilar, kamdan-kam hollarda yo‘l quyilgan kamchiliklar Qur’onni yod olgan hofizlar tarafidan o‘z vaqtida to‘g‘rilanardi ham. Ayrim mohir xattotlar umri davomida yuzlab nusxalar ko‘chirib, extiyojiga yarashasini sotar, qolganlarini ilm davralariga, masjid va tolibi ilmlarga vaqf qilib tarqatar edi.
Nashr qilish dastgohi ixtiro qilingach, kitob nashr qilish jabhasida misli ko‘rilmagan yutukqqa erishildi. Dastlab nashr dastgohlari Germaniyada 1431 melodiy sanada ishlab chiqildi. Yillar davomida bu uskunlarning salohiyati va imkoniyatlari kengaydi, dastlab Italiya, so‘ngra Fransiya davlatlarida ishlatiladigan bo‘ldi. Keyinchalik dunyoning boshqa ilg‘or musulmon mamlakatlariga ham tarqaldi. Jumladan, Halab shahrida 1698 yilda, Livanda 1733 yilda suryon tilida, keyinchalik arab tiliga ixtisoslashgan, Bayrutda 1753 yilda “Qudays” nomli nashriyot faoliyati joriy qilindi. Misrga Fransiyalik harbiy qo‘mondon Bonapart 1798 yilda o‘zi bilan nashr dastgohini olib kirishi natijasida Qohiradagi “Ahliyya” matbaasiga asos solingan. Keyinchalik bu matbaa “Buloq” nomida faoliyat olib borib, Islom olamiga juda mashhur bo‘lgan. Turkiyaga Sulton Ahmad III davrida kirib kelgan. Biroq bu dastohlarda diniy adabiyotlarni nashr qilish o‘sha zamon Turk ulamolari tarafidan ruxsat berilmagan. 1141 yildan keyin asta-sekin arab adabiyoti, tarixi va lug‘atiga oid kitoblar nashr qilingan.
Nashr etish dastgohida chop etilishi bilan tarixda qolgan Mus'haf 1694 yilda Germaniyaning Gamburg shahrida Abraxam Xinkelman (Abrahmi Hinckelmanni) ismli sharqshunos olimning sa’y-harakati bilan 560 sahifada nashr qilingan[3]. Har bir sahifa 16 satrdan iborat bo‘lib, oyatlar boshlanishi tartib raqm bilan belgilangan.
Bundan avval Italiyadagi “Bunduqiya” nashriyotida ham 1530 yilda nashr qilingan, biroq, o‘sha zamon hukmron boshqaruv tabaqa vakillari tomonidan nashr o‘rnida yo‘qotib tashlangan[4].
Shunga ko‘ra hozirgacha saqlanib qolgan Mus'haflar orasida eng qadimiysi Germaniyaning Gamburg shahrida chop qilingani hisoblanadi. Mus'hafning mazkur nusxasi bizgacha saqlanib qolganlari orasida ilk nashr qilingani bilan ahamiyatli bo‘lsada, ko‘plab xato va kamchiliklardan xoli emas edi. Unda uchraydigan xatolar asosan arab tili qoidalariga mos kelmasligi hamda nashr dastgohidagi texnik kamchiliklarga borib taqalardi. Masalan, yonma-yon kalimalarni o‘rin almashib qolishi, nuqtalarning oz yoki ko‘payib qolishi, orasi ajratib yozilishi kerak bo‘lgan ikki kalimaning orasi bog‘lanib qolish kabi kamchiliklarni keltirish mumkin.
Ana shundan keyin Mus'haflar ketma-ket nashr qilina boshlandi.
Dastlabki nashr qilingan Mus'haflar sifatida Rossiyaning Sankt-Peterburg shahrida 1787 yilda Mavlo Usmon boshchiligida nashr etilgan Mus'hafni, Eronda nashr qilingan ikkita toshbosma nusxa: biri 1828 yili Tehronda, ikkinchisi 1833 yili Tabrizda nashr qilingan nusxani, Qozon shahrida 1877 yilda bosilgan Mus'hafni, huddi shu yili Turkiyada xattot Hofiz Usmon qalamiga mansub nashr qilingan Mus'haflarni keltirish mumkin. Qozon shahrida bosilgan nusxa avvalgi Gamburg shahrida nashr qilingan Mus'hafga deyarli o‘xshab ketsada, unda yo‘l quyilgan kamchiliklar oldi olingan, kalima va harflarda uchragan texnik xatolar tuzatilan edi. Biroq harflar ustiga qo‘yiladigan harakatlarda kamchiliklar bor bo‘lib, Mus'haf so‘ngidagi maxsus jadvalda yo‘l qo‘yilgan xatolar ko‘rsatib o‘tilgan[5]. Keyinchalik, Mus'hafning ko‘plab nashriyotlarda chop qilish ommalashib ketdi. Misrda 1890 yilda Rizvon ibn Muhammad Muxallalotiy boshchiligida, 1923 yilda xattot Muhammad Aliy Husayniy boshchiligida nashr qilingan.
Sanab o‘tilgan Mus'haflarning barchasida harflar Usmoniy Mus'haf asosida, harakatlar esa Xalil ibn Ahmad va imom Sibavayhlar asos solgan yo‘nalishda bo‘lgan.
Keyingi paytlarda tijoriy nashriyotlarning ko‘payishi, unda ish olib boradigan xodimlarning mas’uliyatsizligi, bee’tiborlik bilan nashr qilingan bir qancha Mus'haflarda texnik xatolar ko‘payib ketish oqibatida, ayrim nashriyotlar Mus'hafni ko‘paytirib, tarqatish emas, balki turli nashrlarda uchraydigan xato va kamchiliklardan tozalashni o‘z oldiga maqsad qilib qo‘ydi. Hozirda bunday ezgu maqsad sari faoliyat olib borayotgan nashriyotlar orasida eng ko‘zga kuringani bu – Madinai munavvaradagi “Malik Fahd” nashriyotidir. 1404 hijriy sana 20 rabiussoniy oyida Saudiya Arabistoni podshohligi muassisligida Mus'haf va unga aloqador ilm ahllari, mutaxassislardan iborat o‘n besh kishilik qo‘mita tashkil qilingan. Qo‘mita hay’at a’zolari Qur’oni karimni har bir kalima, harf va hatto harakatlari, to‘xtash belgi va ko‘rsatmalari ustida bosh qotirib, chuqur tadqiq qilishgan, yillar davomida Mus'hafga kirib qolgan qushimchalar olib tashlanib, xatolar tuzatilgan, kamchiligi to‘ldirilgan, bunday mashaqqatli vazifani uddalash maqasadida hay’at azolari Mus'hafni ikki yuz martadan oshiqroq o‘qib chishlariga to‘g‘ri kelgan.[6] Nashr uchun tayyor holiga kelgan Mus'hafning ko‘rinishi, hajmi va xat turi borasida ham muammolar bor edi. Islom olamiga mashhur xattotlarning Mus'haf ustida olib borgan izlanish va mahoratlari ilmiy o‘rganib chiqildi va ber necha qo‘lyozma Mus'haflar orasidan Damashqlik xattot Usmon Tohoning yozuv uslubi tanlab olindi. Usmon Toho chiroyli yozish va yozuv qoidalariga rioya qilish bilan bir qatorda, tanzim ya’ni tartibga, tabvib ya’ni juzlarga ajratishni ham yo‘lga qo‘ygan edi. Qur’oni karimni 30 juzga bo‘lib, har bir juzga 20 sahifa ajratgan, Fotiha va Baqara surasining birinchi sahifasiga chiroyli shakl berish uchun ikki bet, oxirgi juzda “Bismilloh” bilan suralarning ajratilishi ko‘p bo‘lgani uchun yana ikki bet qo‘shilib, jami 604 sahifaga joylagan edi. Bundan tashqari, har bir sahifani oyat bilan boshlab, oyat bilan yakunlashga erisha olgani eng katta afzalligi bo‘lgan[7]. Sanab o‘tilgan jihatlari bilan boshqa qo‘lyozma nusxalardan tubdan ajralib turgan Mus'hafni yangi nashr qilinmoqchi bo‘lgan “Madina Mus'hafi” nusxasiga asos qilib olindi va hozirda dunyoga tarqalgan Mus'haflar orasida eng mukammal shaklga ega bo‘ldi.
Saudiya Arabistoni podshohligi homiyligida 1405-1425-hijriy yillar oralig‘ida “Madina Mus'hafi” 193 million tirajda bosib chiqishga erishildi[8] va bu dunyodagi eng ko‘p tiraj qilingan bosma deb baholanmoqda.
Hozirda yiliga 30 milion tirajda har xil hajm va ko‘rinishda nashr qilib, tarqatib kelinmoqda.
Keyingi yillirda yurtimizda ham har sohada bo‘lgani kabi diniy sohani rivojlantirish maqsadida keng qamrovli islohotlar olib borilmoqda. Bunday islohotlar Mus'hafi sharifni nashr qilish va aholimiz mo‘min-musulmonlarining Qur’oni karimga bo‘lgan extiyojini qoplash jihatini ham qamrab oldi.
Alloh taoloning muborak kalomi — Musxafi sharif O‘zbekistonda nashrdan chiqishi qalblarni sururga to‘ldirgan sharafli voqealardan biri bo‘ldi. Yurtimizning ko‘zga kuringan nashriyotlaridan biri «Hilol nashr» matbaa-nashriyoti tomonidan chop etilgan Mus'hafi sharif kitobxonlar ommasiga taqdim etildi.
Nashriyotning ko‘p yillik samarali faoliyati davomida Qur’oni Karimni qadimiy an’analarga, o‘ziga xos tartib-qoidalari va odoblariga rioya qilgan holda, ilg‘or texnologiyalar yordamida sifatli va go‘zal shaklda chop etish uchun barcha shart-sharoit va imkoniyatlar yaratildi.
«Hilol nashr» matbaa-nashriyoti Mus'hafi sharifni nashr qilish loyihasi bo‘yicha dunyoda Mus'haf nashri bo‘yicha yetakchi matbaalardan hisoblangan — Misr Arab Respublikasidagi «Dorus-salom» nashriyoti bilan hamkorlik shartnomasi tuzdi. Tuzilgan shartnomaga ko‘ra, «Dorus-salom» nashriyoti «Hilol-nashr»ga Mus'hafni chop etish uchun maxsus ijozat berdi va Qur’oni Karim nusxasi andozasini taqdim qildi. Shundan so‘ng O‘zbekiston Respublikasi Vazirlar Mahkamasi huzuridagi Din ishlari bo‘yicha qo‘mita hamda O‘zbekiston musulmonlari idorasi ko‘magida ushbu tabarruk loyihani bajarishga kirishildi.
Nashriyot imkoniyatidan kelib chiqib birinchi bosqichda mazkur Mus'hafning adadi 50 000 dona deb belgilandi, dastlab shu adaddan 10 000 nusxa savdoga chiqarildi va 31000 so‘mdan sotildi. Bundan buyon har ikki-uch oyda ana shunday adadda Mus'hafi shariflarni xalqimizga taqdim qilib borish ko‘zda tutilmoqda. Zero, Qur’oni Karim kirib borgan, o‘qiladigan har bir xonadonga Alloh taoloning fayz-barakoti yog‘ilib turadi. Binobarin, Alloh taoloning kalomi — Qur’oni Karimning ko‘p ming nusxada bosmadan chiqarilishi va uning samarasi o‘laroq, har bir mo‘min-musulmonning xonadonida mus'haflar ko‘z qorachig‘idek saqlanishi jonajon Vatanimiz uchun mislsiz xayr-barakadir. Qur’oni bor xonadonda tarbiyalangan farzandlar diniga, el-yurtiga, millatiga sodiq, vatanparvar, chinakam avlod sifatida kamol topadi.
Qalbi Qur’onga oshno xalqimiz ham yangi nashr etilgan Mus'hafi sharifni shod-xurramlik, xursandchilik va sevinch ko‘z yoshlari bilan kutib oldi. Bu yorqin hodisa mamlakatning deyarli barcha ommaviy axborot vositalarida keng yoritildi.
Abdulboqiy Tursunov
[1] Muhammad Tohir Kurdiy “Tariyxul xattil arabiy” kitobi, 182 sahifa.
[2] Kanzul ummol 10/536 sahifa.
[3] Tarixul Qur’on: Hafaniy Nosif 112 sahifa, Tarixul Qur’on: Muhammad Tohir Kurdiy 16, 186-sahfalar. Hozirda Misrning “Dorul kutub al-Misriya” kutubxonasida (176 raqam ostida) va “Qohira” unversiteti kutubxonasida bir nusxa saqlanadi.
[4] Mabohis fiy ulumil Qur’on: Subhiy Solih, 99-sahifa.
[5] Muhammad Tohir Kurdiy “Tariyxul xattil arabiy” kitobi, 339 sahifa, Mabohis fiy ulumil Qur’on: Subhiy Solih, 99-sahifa.
[6] Dirosot fiy ulumil Qur’on. 505-sahifa.
[7] Hoshimov Nuriddin “Qur’oni karim yozuvchisi – Xattot Usmon Toho” maqolasidan qisqartirib olindi.
[8] Dirosot fiy ulumil Qur’on. 506-sahifa.