وَإِذۡ قَالَ رَبُّكَ لِلۡمَلَٰٓئِكَةِ إِنِّي جَاعِلٞ فِي ٱلۡأَرۡضِ خَلِيفَةٗۖ قَالُوٓاْ أَتَجۡعَلُ فِيهَا مَن يُفۡسِدُ فِيهَا وَيَسۡفِكُ ٱلدِّمَآءَ وَنَحۡنُ نُسَبِّحُ بِحَمۡدِكَ وَنُقَدِّسُ لَكَۖ قَالَ إِنِّيٓ أَعۡلَمُ مَا لَا تَعۡلَمُونَ٣٠
30. Parvardigoringiz farishtalarga: "Men yer yuzida bir xalifa paydo qilmoqchiman", deganini eslang. Shunda farishtalar: "Yerda buzg‘unchilik qiladigan, qon to‘kadiganni xalifa qilasanmi, holbuki biz Senga hamdu sano aytish bilan ulug‘laymiz va Seni pok tutamiz-ku!", deyishdi. Parvardigoringiz: "Men sizlar bilmagan narsani bilaman", dedi.
Taniqli olimlardan Muhammad Sayyid Tantoviy bunday yozadi: "Alloh taoloning bu xitobi farishtalar bilan maslahatlashish yoki kengashish emas, balki O‘zining hikmatli ishini farishtalarga oshkor qilish edi. Yoxud bu Alloh taolo O‘z bandalarini biror ish qilishdan oldin oqil va dono kishilar bilan kengashib olishga chaqirig‘idir. Oyatdagi "Seni ulug‘laymiz" deb tarjima qilingan "nahnu nusabbihu" kalimasi aslida "tasbeh aytamiz" ma’nosida bo‘lib, bu jumla shar’iy istilohda "Alloh taoloni barcha aybu nuqsonlardan poklab ulug‘lash"ni bildiradi. "Pok tutamiz" deb o‘girilgan "nuqaddisu laka"dagi "taqdis" so‘zi "Alloh taoloni ulug‘lash va yuksak sifatlar bilan vasf etish" ma’nosini anglatadi" (Muhammad Sayyid Tantoviy, "Qur’oni karim qissalari", 1-jild, Toshkent, 2005, 23-bet).
Ba’zi Islom olimlari Qur’ondagi Odam butun inson naslini tamsil etadi, deyishadi. Odamning Yer yuziga xalifa qilib yuborilishida ajoyib bir ilohiy hikmat bor: bundan murod, uning butun tabiat quvvatlariga hokim qilish ishorasi mavjud. Alloh taoloning buyuk yaratuvchilik hikmatidan bexabar farishtalar Yerda buzug‘unchilik qiladigan, qon to‘kadiganni xalifa qilasanmi, vaholanki, biz doimo Senga itoat va ibodatda bo‘lib, hamisha zikringni qilib turamiz-ku, deya taajjubga tushishdi. Shunda Alloh taolo hatto farishtalar bilmagan narsalarni ham bilishini anglatdi. Ya’ni, Men bu toifa maxluqotlarni yaratish va ularni Yerda xalifa qilishda qanday manfaatlar borligini bilaman, sizlar esa bilmaysizlar. Men hali ular orasidan payg‘ambarlar tanlab, elchilarimni yuboraman, ular ichidan siddiqlar, shahidlar, solih kishilarni chiqaraman. Oyatdagi farishtalarning: "Yerda buzg‘unchilik qiladigan, qon to‘kadiganni xalifa qilasanmi?" degan so‘zlari kitobxonda "Odam alayhissalomdan oldin ham Yerda insonlar yashagan edimi?" degan savol tug‘ilishiga olib kelishi mumkin. "Ba’zi mufassirlarning aytishlariga qaraganda, Yerda Odamdan oldin ham olti marta inson avlodi yaratilgan va yashagan bo‘lib, yettinchisi Odam alayhissalom avlodlari edi. Ko‘pgina mufassirlar esa, Yerda Odamdan (alayhissalom) ilgari inson qiyofasidagi jinlar yashagan, deyishadi".
وَعَلَّمَ ءَادَمَ ٱلۡأَسۡمَآءَ كُلَّهَا ثُمَّ عَرَضَهُمۡ عَلَى ٱلۡمَلَٰٓئِكَةِ فَقَالَ أَنۢبُِٔونِي بِأَسۡمَآءِ هَٰٓؤُلَآءِ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ٣١
31. Va Alloh Odamga hamma narsaning nomini o‘rgatdi, so‘ngra ularni farishtalarga ro‘para qildi va: "Agar rost gapirgan bo‘lsanglar, Menga bularning nomini aytib beringlar", dedi.
Alloh taolo Odam alayhissalomga jannatda O‘zi yaratgan narsalarning nomini bildirishni ilhom qildi va bu nomlarni farishtalarga ham ko‘ndalang qildi: "Agar so‘zlaringiz rost bo‘lsa, mana bu narsalarning nomini Menga aytib beringlar-chi!" Ushbu oyati karimada insonga berilgan ilmning cheksiz-chegarasiz ekaniga ishora bor. Ushbu oyati karimada insonning bilim darajasi hatto farishtalarnikidan ham ustun ekani, Odam alayhissalomning fazlini zohir qilish va inson ne sababdan yaratilganini bayon etish bor. Anas ibn Molik roziyallohu anhu rivoyat qiladi: "Rasululloh alayhissalom shunday dedilar: "Mo‘minlar qiyomat kuni to‘planib: "Agar Parvardigorimizdan shafoat tilasak, (U bizni turgan yerimizdan boshqa yaxshiroq joyga ko‘chirmasmikan?)" deya Odam alayhissalom qoshlariga borishadi-da, u kishiga: "Siz barcha odamlarning otasisiz, Alloh taolo sizni O‘z yadi (qo‘li) bilan yaratgan, sizga farishtalarini sajda qildirgan, sizga har bir narsaning nomini o‘rgatgan. Parvardigoringizdan bizga shafoat so‘rang, to U bizni turgan yerimizdan boshqa yaxshiroq joyga ko‘chirsin", deyishadi. Odam alayhissalom "Sizlarga foydam tegmaydi" deb, qilgan gunohlarini eslaydilar va uyalib ketadilar. So‘ng ularga: "Nuh alayhissalom oldilariga boringlar, u kishi Alloh taolo Yer ahliga yuborgan payg‘ambarlarning eng birinchisidir", deydilar. Ular Nuh alayhissalom qoshlariga borishgach, u kishi ham: "Sizlarga foydam tegmaydi" deya aqllari yetmagan narsa xususida Parvardigorlariga savol berganlarini eslab uyalib ketadilar va "Rahmon do‘stining qoshiga boringlar!" deydilar. Ular Ibrohim alayhissalomning oldilariga borishadi. U kishi ham: "Sizlarga foydam tegmaydi, Alloh taolo so‘zlashgan, Tavrot ato etgan banda Muso qoshiga boringlar!" deydilar. Ular Muso alayhissalom oldilariga borishadi. U kishi ham: "Mening sizlarga foydam tegmaydi" deya qilgan gunohlarini eslaydilar va Parvardigorlaridan uyalib ketadilar. So‘ng ularga: "Alloh taoloning bandasi va payg‘ambari, Alloh taoloning kalimasi va ruhi bo‘lmish Isoning qoshiga boringlar", deydilar. Iso alayhissalom ham: "Sizlarga foydam tegmaydi, yaxshisi Alloh taolo avvalgiyu oxirgi gunohlarini mag‘firat qilgan banda Muhammadning (alayhissalom) qoshlariga boringlar", deydilar. Ular mening huzurimga kelishadi, so‘ng Robbimning huzuriga borib izn so‘rayman, menga ijozat beriladi. Parvardigorimni ko‘rishim bilan sajdaga boraman, U meni o‘zi istaganicha muhlatga sajdada qoldiradi. So‘ng menga: "Boshingni ko‘tar va so‘ra – U so‘raganingni ato etadi, so‘zla – so‘zlaringni eshitadi, shafoat tila – shafoat etadi", deyiladi. Men boshimni sajdadan ko‘tarib, O‘zi bizga o‘rgatgan hamdu sanolar bilan Uni madh qilaman, keyin Undan shafoat tilayman. U menga muayyan kishilarni jannatga olib kirishimga ijozat beradi, ularni jannatga olib kiraman. So‘ng Uning huzuriga qaytib borib, Uni ko‘rishim bilan oldingiday sajdaga boraman. Keyin Undan shafoat tilayman, U menga bu gal ham muayyan odamlarni jannatga olib kirishimga izn beradi, ularni jannatga olib kiraman. Keyin Uning huzuriga uchinchi va to‘rtinchi marta qaytib borib: "Do‘zaxda Qur’on bandi qilib, unda abadiy qolishi lozim bo‘lganlargina qoldi", deyman" (Buxoriy rivoyati).
قَالُواْ سُبۡحَٰنَكَ لَا عِلۡمَ لَنَآ إِلَّا مَا عَلَّمۡتَنَآۖ إِنَّكَ أَنتَ ٱلۡعَلِيمُ ٱلۡحَكِيمُ٣٢
32. Farishtalar: "Ey pok Parvardigor, bizda bildirganingdan boshqa ilm yo‘q. Sen albatta buyuk ilm va hikmat egasisan", deyishdi.
Farishtalar Parvardigorlarining yuqoridagi xitobiga javoban o‘zlarining ojizliklarini bildirishdi va: "Ey sha’ni ulug‘, barcha aybu nuqsonlardan pok Parvardigor, biz O‘zing o‘rgatgan narsalar nomidan boshqasini bilmaymiz. O‘zing barcha narsalarni mutlaq biluvchi, mutlaq Alim, mutlaq Hakim zotsan, bandalaringdan xohlaganingga ilm berasan, xohlagan bandangdan ilmni to‘sib qo‘yasan", deyishdi.
Alloh taolo Aliym va Hakim Zot bo‘lgani uchun borliqdagi har bir narsani, uning sifatiyu mohiyatini yaxshi biladi. Ularni O‘z hikmati bilan yaratadi, har bir narsani o‘z joyiga qo‘yadi va o‘rniga tushiradi. Alloh taoloning hikmatiga ta’na yetkazib, biror og‘iz so‘z aytilishi ham mumkin emas. Chunki u eshituvchi, ko‘ruvchi, biluvchi, xabardor, so‘zlovchi va tadbir qiluvchi hamda bundan boshqa ism-sifatlarga egadir.
قَالَ يَٰٓـَٔادَمُ أَنۢبِئۡهُم بِأَسۡمَآئِهِمۡۖ فَلَمَّآ أَنۢبَأَهُم بِأَسۡمَآئِهِمۡ قَالَ أَلَمۡ أَقُل لَّكُمۡ إِنِّيٓ أَعۡلَمُ غَيۡبَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَأَعۡلَمُ مَا تُبۡدُونَ وَمَا كُنتُمۡ تَكۡتُمُونَ٣٣
33. U dedi: "Ey Odam, bularga u narsalarning nomini aytib ber". Odam ularga o‘sha narsalarning nomini bayon qildi. (Alloh taolo) aytdi: "Men sizlarga osmonlaru Yerdagi maxfiy narsalarni, sizlarning yashirin va oshkora qilgan amallaringizni bilaman, demadimmi?".
Farishtalar bu borada o‘z bilimsizliklarini izhor etishganidan so‘ng Alloh taolo Odam alayhissalomga farishtalar javob berishdan ojiz qolgan nomlarni birma-bir aytib berishni buyurdi. Odam (alayhissalom) Parvardigor amriga ko‘ra bu nomlarning hammasini aytib berdi. Shunda Alloh taolo O‘zining osmonlardagi va Yerdagi, ular orasidagi hamma maxfiy va oshkora narsalarni ham, bandalarining pinhona va oshkora qilgan barcha ishlarini, zamin va koinotdagi barcha jonli va jonsiz mavjudotning har bir harakatini yaxshi bilishini yana bir bor ta’kidladi. Oyatning yana bir muhim jihati shuki, Odam alayhissalomning ilmi bevosita Alloh taoloning ilmiga suyanadi, bu ilm nazar va fikr yo‘li bilan hosib bo‘lgan, unda biror xatolik yoki yanglishish yo‘q, chunki bu ilmni odamizod bevosita Allohning O‘zidan olgan. Binobarin, Odam alayhissalom Yer yuzida xalifa (o‘rinbosar) bo‘lishi uchun tayyorlandi. Buni shundan ham bilish mumkinki, ilohiy hukmlar Yer yuzida keyin paydo bo‘lgan har qanday qonunlardan ko‘ra, to‘g‘ri, mukammal va adolatlidir.
Bismillahir Rohmanir Rohiym
Alloh taolo O‘zining azaliy irodasi va qudrati bilan inson zotini barcha mavjudotlardan aql, tafakkur bilan afzal etib yaratdi. Inson hayotiga zarur bo‘lgan barcha narsalarni, shu jumladan, uning umrini, vaqtini belgilab, hisoblab chegarasi, qadr-qiymati bilan xalq etdi. Alloh taolo Qur’oni karimda xabar berib bunday deydi: «Uning dargohida har bir narsa o‘lchovlidir».
Umr bu – Alloh taoloni har bir bandasiga o‘lchab bergan bir muddatidir. Inson dunyoga kelganidan keyin necha yil umr ko‘rishini o‘zi bilmaydi, bu g‘ayb ilmi bo‘lib, uni Allohdan o‘zga hech kim bilmaydi.
Aslida Alloh bandaga umrni nima uchun bergan? Inson bu umrda nimalar qilishi kerak? degan savollar tug‘ilishi tabiiydir: Ushbu savollarga javoban Haq taolo Qur’oni karimning Mulk surasida bunday marhamat qiladi: “U (Alloh), sizlarning qay biringiz yaxshiroq amal qilishingizni sinash uchun o‘lim va hayotni yaratgan Zotdir”.
Ushbu muborak oyati karimadan inson umri bekorga berilmagani, uni huda-behuda ishlar, kayfu safo va bekorchilik, dangasalik va tamballik bilan zoye qilish uchun emas, balki, xayrli amallar, foydali ishlar, elu yurtga manfaat keltiradigan hamda oxirat uchun zaxira bo‘ladigan buyuk ishlarni amalga oshirish uchun berilgan qimmatli fursat ekani oydinlashadi.
Umrning har bir daqiqasi g‘animat. Umrni behuda ishlar, gaplar bilan yoki g‘aflat bilan o‘tkazmaslik kerak.
Inson shu dunyoda ham baxtli bo‘lishi uchun, oxiratda ham saodatmand Allohning bandalari qatoridan joy olishi uchun berilgan aziz umrning qadrini bilib, faqat foydali narsalarga, o‘ziga bu dunyoda ham, oxiratda ham foydasi tegadigan ezgu ishlarga sarf qilishi kerak. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam: “Siz besh narsani besh narsadan avval g‘animat biling: qarilikdan avval yoshligingizni, kasal bo‘lishdan avval salomatligingizni, faqirlikdan avval boyligingizni, bir ishga mashg‘ul bo‘lmasdan avval bo‘sh vaqtingizni va o‘limingizdan avval hayotingizni”, dedilar.
Muoz ibn Jabal roziyallohu anhudan rivoyat qilinadi: Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam dedilar: «Banda qiyomat kuni to‘rt narsadan so‘ralmaguncha, bir qadam ham oldinga siljiy olmaydi. Bu savollardan birinchisi – umrini nima bilan o‘tkazgani; ikkinchisi – yoshlikdavrida nima bilan mashg‘ul bo‘lgani; uchinchisi – mol-dunyoni qay yo‘sinda (halol yo‘l bilanmi, harom yo‘l bilanmi) topgani va nimalarga sarflagani; to‘rtinchisi – o‘rgangan ilmiga qanday amal qilgani haqida so‘raladi» (Bazzor va Tabaroniy rivoyati).
Inson umrining har bir davridan umumiy ravishda, yoshlik davridan esa, o‘ziga xos shaklda so‘raladi. Yoshlik-yigitlik umrning bir bo‘lagi, lekin uning boshqa davrlardan ajralib turuvchi o‘ziga xos qiymatdor tarafi bor. U – hayoti g‘ayratu shijoatga, o‘tkinchi maqsadga to‘la yoshdir, hamda (yoshlik) ikki zaiflik – go‘daklik va keksalik – orasidagi jismoniy quvvatga to‘lishgan bir davrdir. Rum surasining 54-oyatida bunday deyiladi: “Alloh shunday zotdirki, U sizlarni nochor narsadan (ya’ni, bir tomchi suvdan) yaratdi, so‘ngra (sizlar uchun) nochorlikdan keyin kuch-quvvat (paydo) qildi, so‘ngra kuch-quvvatdan keyin yana zaiflik va qarilikni (paydo) qildi...”.
Kishining go‘dakligi zaif bo‘lgan davridir. Keksaligi ham zaiflik davri.
Demak, o‘rtada oz muddatga yoshlik-yigitlik deb atalmish kuch-quvvatli davr berilar ekanki, uning qadriga yetish, bu oz muddatni yaxshi ishlarga safarbar qilish, halol kasbkor qilish, ilm olish, farzandlarini kelajakda elu yurtiga xizmat qiladigan, jamiyatga manfaat keltiradigan olim, fozil, hunarmand, tadbirkor, solih kishilar bo‘lib voyaga yetishlarini ta’minlashga harakat qilish maqsadga muvofiqdir.
Ma’lumki, o‘spirinlik vaqti insonning fe’l-atvori va ruhiyati shakllanadigan asosiy davr bo‘lib, ayni shu davrda ularga alohida ahamiyat qaratmoq lozim. Albatta bunda avvalo ota-onaning, ustozning va jamiyatning mas’uliyati katta. Alloh taolo Qur’oni karimning “Tahrim” surasi 6-oyatida shunday buyuradi: “Ey, imon keltirganlar! O‘zlaringizni va oila a’zolaringizni yoqilg‘isi odamlar va toshlar bo‘lmish do‘zaxdan saqlangizki, unda dag‘al va qattiqqo‘l, Alloh buyurgan narsaga itoatsizlik qilmaydigan, faqat buyurilgan ishni qiladigan farishtalar (xizmat qilurlar)”.
Hazrati Umar roziyallohu anhu ushbu oyat nozil bo‘lgandan so‘ng Payg‘ambarimiz Muhammad sollallohu alayhi vasallamdan: “Ey Rasululloh, o‘z nafsimizni-ku saqlaymiz ahlimizni qanday saqlaymiz?”, deb so‘raganlar. Shunda Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam:
“Alloh sizlarni nimadan qaytargan bo‘lsa, ularni ham qaytarasizlar. Alloh sizlarni nimaga buyursa, ularni ham buyurasizlar. Ana o‘sha ularni o‘tdan saqlash bo‘ladi”, deb javob berganlar.
Yoshlarni, farzandlarimizni go‘daklik chog‘idan, avvalo ularga Yaratgan Zotni tanitish va ularni imonli, e’tiqodli, diniga, Vataniga xizmat qiladigan komil inson bo‘lib yetishishlariga jiddiy ahamiyat berish lozim.
Inson yoshligidan imon-e’tiqodli hamda taqvoli bo‘lsa, uning bu dunyosini ham, oxiratini ham Alloh taolo barakotli qilib qo‘yadi. Alloh taolo bunday marhamat qilgan: “Kimki Allohga taqvo qilsa, U unga (tashvishlardan) chiqish yo‘lini (paydo) qilur. Yana, uni o‘zi o‘ylamagan joydan rizqlantirur” (Taloq surasi, 2-3 oyatlar).
Hadislarda kelishicha, Qiyomat kunida odamlar o‘zlarini himoya qiladigan yoki quyosh issig‘idan pana qilib turadigan joy axtarib qoladilar. U kunda Alloh taoloning Arshining soyasidan boshqa soya bo‘lmaydi. Payg‘ambarimiz sollallohu alayhi vasallam yetti toifa kishi Arshning soyasida bo‘lishini aytib, shular jumlasida:
“Allohning ibodati-toatida ulg‘aygan yigit (Arshning soyasidan boshqa hech qanday soya bo‘lmaydigan kunda soyalantiriladi)” deganlar (Imom Buxoriy rivoyati).
Odatda, keksa odamda o‘lim xavotiri bo‘ladi. Ulardagi shahvoniy istaklar yoshlarnikidek bo‘lmaydi. Ammo yoshlarda shahvoniy istaklar kuchli, orzu havaslar ko‘p, kuch-quvvat yetarli, yumushlari bisyor bo‘lishi barobarida, ularni yo‘ldan uruvchi narsalar ham ko‘p bo‘ladi.
Ular o‘zlaridagi gunoh, shahvoniy hoyu havaslar istagini yengib, ibodatga uringanlari, namozlarini o‘z vaqtida ado etishga bel bog‘laganlari uchun Qiyomat kuni Allohning Arshi soyasidan joy oladilar.
Davomi bor...
Muhammad Quddus ABDULMANNON,
Xo‘jaobod tumani “Yetti chinor” jome masjidi imom noibi.