Ўзбекистон мусулмонлари идораси

Садақанинг 63 та фойдаси

25.03.2025 8798 4 min.

Устоз уламои киромларимиз айтадилар:

“Жуда оз бўлса ҳам,

кунига садақа қилишни одат қилинг!"

Чунки "САДАҚА – РАДДИ БАЛО".

Садақа – жаннат эшикларидан биридир.
Садақа – солиҳ амалларнинг энг афзали.
Садақа Қиёмат куни ўз соҳибига соябон бўлади.
Садақа қабр иссиғини пасайтиради.
Садақа – маййитга қилинадиган энг яхши ва энг фойдали ҳадядир. Аллоҳ таоло уни кўпайтириб беради.
Садақа нафсни поклайди.
Садақа Қиёмат кунидаги қўрқинчдан омонлик беради.
Садақа хато ва гуноҳларга каффорат бўлади.
Садақа – ўлим олди хотимани гўзал қилади.
Садақа хурсандчиликка сабаб бўлади.
Садақа қилувчи – одамларнинг энг яхшисидир.
Садақа соҳибига жуда ҳам кўп ва беқиёс буюк яхшиликлар ва жуда ҳам улкан савоблар ваъда қилинган.
Садақа қилиш – тақводорларнинг сифатларидандир.
Садақа – саховатнинг белгисидир.
Садақа – дуо қабул бўлишига сабабдир.
Садақа – ташвишнинг аришига сабабдир.
Садақа балони қайтаради.
Садақа умрни узайтиради.
Садақа – дардга даво, касалликка – шифо, энг фойдали муолажадир.
Садақа ўт тушишидан, сувда чўкишдан, ўғри уришидан асрайди.
Садақанинг савоби – нақд, гарчи у ҳайвон-паррандаларга қилинса ҳам.
Садақанинг афзали – очга таом беришдир.
Садақа қилувчи киши одамлар меҳрини қозонади.
Садақа – садақа қилувчининг мол-давлатини кўпайтиради.
Садақа ризқ зиёда бўлишига сабаб бўлади.
Садақа – садақа қилган кишини одамлар яхши кўришларига сабаб бўлади.
Садақа нусратга сабаб бўлади.
Садақа ишида қатнашганлар савобга шерик бўладилар.
Садақа – бало ва қазолардан ҳимоя қилади.
Садақа ўз эгасини ёмон ўлимдан асрайди.
Садақа берган билан мол-дунё камайиб қолмайди.
Садақа берадиган одамнинг молига фаришталар барака тилаб дуо қиладилар.
Садақа Парвардигорнинг ғазабини ўчиради.
Садақа – садақа берувчининг шайтонлар устидан ғалабасидир.
Садақа Қиёмат кунида бу дунёда бой берилган нарсаларга афсус қилдирмайди.
Садақа – ғам-андуҳдан холи этгувчидир.
Садақа Қиёмат куни тўсиқ бўлиб, ҳимоя қилиб, садақа қилувчини дўзахдан тўсади.
Садақа қалбнинг қаттиқлигини юмшатади.
Садақа – Қиёмат кунида садақа қилганнинг юзининг жилосидир.
Садақа қилинган маййитга ҳам, садақа қилган одамга ҳам Аллоҳ таоло савобларини кўпайтириб беради.
Садақа – ёмонликларни даф этиш учун сабабдир.
Садақа фаришталарнинг дуосига сабаб бўлади.
Садақа савобларни кўпайтиради.
Садақа – қайғудан асрагувчидир.
Садақа – қабр оловини сўндиргувчидир.
Садақа – ҳасанотларни ўн ҳиссага кўпайтиргувчидир.
Садақа бу дунёдаги 70 хил ёмонлик эшикларини ёпади.
Садақа – соҳибини қабр азоби ва оловдан озод этгувчидир.
Садақа – садақа берувчининг қувончига сабабчидир.
Сув ҳўл-қуруқни куйдириб бораётган оловни ўчиргани каби, инсоннинг икки дунёсини куйдириб бораётган хато ва гуноҳларини садақа ўчиради.
Садақа вафотингиздан кейин ҳам ажр-савобингизни кўпайтириб туради.
Садақа қилувчи Аллоҳ таолога яқин бўлиб, Ўзининг меҳрига сазовор бўлади.
Узр сабабли тутолмай қолган фарз қилинган рўзани ҳам садақа билан кафорат этилади.
Садақа Рамазон ойида тутилган рўзани мукаммал қилиб беради.
Садақа қилаётганингизда маблағларингизни йўқотаётган бўлмайсиз, балки уни бошқа пайт учун ўзингизга жўнатаётган бўласиз.
Садақа – сахий ва ҳимматли ишлардан ва эзгу аломатлардан биридир.
Садақа – дуонинг ижобат бўлишига сабабчидир.
Садақа қилувчиларни Ўзининг гўзал мукофотлари ила сийлайди.
Садақа – Қиёмат кунида садақа қилганнинг юзини ёруғ қилади.
Садақа – садақа берувчидан ва унинг яқинларидан балони даф қилади.
Садақа – садақа берувчининг обрў ва ҳурматини сақлайди.
Садақа берадиган хонадонга Худои таолонинг раҳмати ёғилади.
Садақа берадиган одамга файзу илоҳий, хайр-барака берилади.

(Каломуллоҳ – Қуръони Каримнинг ояти карималари ва Жаноби Пайғамбаримиз Расулуллоҳ саллаллоҳу алайҳи васалламнинг муборак ҳадиси шарифларидан).

Иброҳимжон домла ИНОМОВ

МАЪЛУМОТНИ ИЖТИМОИЙ ТАРМОҚЛАРДА УЛАШИНГ

Ҳавзимда мен билан юзлашгунингизча, сабр қилинглар

13.06.2025 4465 5 min.

Мусулмонлар Ҳунайн ғазотида ғалаба қозонишди. Ҳунайн ғазоти Шаввол ойида, ҳижратнинг саккизинчи йили, Макка фатҳидан сўнг Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам билан Ҳавозин ва Сақийф қабилалари ўртасида бўлиб ўтган эди. Жангда ғалаба қозонган мусулмонлар катта ғаниматга (ўлжага) эга бўлдилар.

Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам бу ғаниматларни қалби Исломга мойил бўлган янги мусулмонларга тақсимлаб бердилар. Қавмнинг катталари Абу Суфён, Уяйна, Ақраъ, Суҳайл ибн Амр ва бошқаларга ҳам бердилар.

Ваҳоланки, улар Қурайш мушрикларининг энг катталари бўлиб, узоқ йиллар Пайғамбаримизга қарши урушган кишилар эди. Ушбу ғаниматлар тақсимланишидан бир неча кун олдингина исломни қабул қилишган эди. Лекин Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам ансорларга (Мадиналик саҳобаларга) ушбу ғаниматлардан ҳеч нарса бермадилар.

Ҳолбуки, улар Исломни ёйиш ва Пайғамбар алайҳиссаломни ҳимоя қилиш учун қонларини тўккан, жонларини фидо қилган кишилар эди. Бу ҳолат уларнинг қалбларига оғир ботди ва хасратланиб шундай дейишди: «Қиличларимизнинг тиғидаги душманнинг қони ҳали қотгани йўқ, аммо ғаниматлардан бошқалар баҳраманд бўлди. Бизга эса, ҳеч нарса берилмади».

Бу борада Саъд ибн Убода розияллоҳу анҳу келиб Пайғамбаримизга бўлаётган гаплар хақида, одамларнинг қалбидаги хафаликни айтди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Эй Саъд, сен бу ҳақда нима дейсан?” дедилар. Саъд: “Мен ҳам қавмим тарафидаман”, деб жавоб берди. Шунда Пайғамбаримиз алайҳиссалом: “Қавмингни менинг ҳузуримга йиғ”, дедилар. Улар тўпланганларидан кейин, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламжуда буюк, ниҳоятда таъсирли, қалбларни жумбушга келтирувчи, кўзларни ёшга тўлдирувчи хутба қилдилар.

У зот уларга мулойимлик ва муҳаббат билан қуйидагича мурожаат қилдилар: “Эй ансорлар! Мен сизларни гумроҳ ҳолда топмаганмидим? Аллоҳ таоло мен туфайли сизларни ҳидоят қилмадими? Сизлар тарқоқ ва пароканда эмасмидинглар, Аллоҳ таоло мен сабабли сизларни бирлаштирмадими? Сизлар фақир ва муҳтож эмасмидинглар, Аллоҳ таоло мен орқали сизларни бой қилмадими?”.

Ҳар сафар Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам савол билан мурожаат қилганларида, улар: “Аллоҳ ва Унинг Расулидан миннатдормиз”, деб жавоб қайтаришарди.

Сўнг Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: “Нима учун менга жавоб қайтармаяпсизлар?” дедилар. Улар яна: “Аллоҳ ва Расулидан миннатдормиз!”, дейишди.

Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам айтдилар: «Агар истасангиз, сизларнинг ҳам шундай дейишга ҳаққингиз бор: “Сиз бизнинг ҳузуримизга қавмингиз томонидан инкор қилинган ҳолда келдингиз, биз эса, сизни тасдиқладик. Сиз қавмингиз томонидан ёлғончига чиқарилган эдингиз, биз сизга ишондик, имон келтирдик ва сизга ёрдам бердик. Сиз ўз юртингиздан қувилдингиз, биз эса, сизга паноҳ бердик. Сиз муҳтож ҳолда келдингиз, биз эса, Сизни ўз мол-мулкимизга шерик қилдик”.

Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам ушбу сўзларни айтганларида улар: Аллоҳ ва Унинг расулигина бизларга миннат қилишга ҳақли, дейишди. Аслида Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бу сўзларни уларга тавозелик ва инсоф юзасидан айтган эдилар. Лекин, ҳақиқатан олганда, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам миннат қилишга ҳақли эдилар, улар ҳар қанча миннатдор бўлсалар арзийди. Чунки агар Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламнинг Мадинага ҳижратлари бўлмаганида, уларнинг орасида яшамаганларида, уларнинг бошқалардан фарқлари бўлмас эди. Ансорларнинг шаъни юксалмас эди, қадрлари кўтарилмас эди.

Шунинг учун Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам уларга қараб: “Эй ансорлар! Нима деб ўйлайсизлар, бошқалар қўй ва туялар билан уйларига қайтсалар, сизлар Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам билан уйларингизга қайтишни истамайсизларми? Бундан розимасмисизлар?”-дедилар.

Бу гапнинг нақадар улуғлиги, ансорларнинг қалбига етиб боришлигини билганлари учун ҳам Расулуллоҳ уларга ғаниматдан бермаган эдилар.

Сўнгра Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бундай дедилар: “Агар ҳижрат қилмаганимда, албатта мен ансорлардан бўлар эдим, агар одамлар бир водийда юрсалар, мен ансорлар юрган йўллардан юрар эдим, ансорлар мен учун ички кийимимдек, бошқалар эса ташқи кийимимдек”, дедилар ва: “Аллоҳим ансорларга раҳматингни ёғдир, уларнинг фарзандларига ва фарзандларининг фарзандларига ҳам”, деб уларнинг ҳаққига дуо қилдилар.

Бу сўзларни тинглаган ансорларнинг кўзларидан ёшлар тўкилди, соқоллари хўл бўлди. Улар йиғлаган ҳолатда: Биз Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламни биз билан бўлишларига розимиз, бизнинг ғаниматимиз, бизнинг улушимиз бўлганларидан розимиз!” — дейишди.

Шундан кейин Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам уларни келажакда бўладиган фитналардан огоҳлантириб шундай дедилар:

“Мендан кейин сизлар ўзингизга нисбатан адолатсизликни кўрасизлар, аммо сабр қилинглар. Менинг ҳавзимда мен билан юзлашгунингизча, сабр қилинглар!”.

Ҳомиджон қори ИШМАТБЕКОВ