Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
Эй Роббим! Орзуларимнинг рўёбини насиб эт ва мендан умидсизликни кетказ.
Эй Роббим! Муҳаббат латофатини қалбимга жойла ва кек тиконларини суғуриб ташла.
Эй Роббим! Нафсимнинг истакларига ғолиб келишни насиб эт, бировларнинг айбларини бўрттириб юбормаслигим учун кўзимга қора парда торт.
Эй Роббим! Қалб кўзимни нурлантиргинки, ўз айбларимни яхшироқ кўрайин ва бошқаларнинг айбларини бўрттириб юбормаслигим учун кўзимга қора парда торт.
Эй Роббим! Одамларга қувонч улашиб, уларни саодатманд этишимда менга ёрдам бер. Шу орқали уларнинг бахтиёр кунларини кўпайтириб, кўз ёшлари билан ўтажак тунларини камайтира олсам .
Эй Роббим! Менга афв этиш лаззатини ато эт. Ўч олишга бўлган иштиёқдан маҳрум қил. Кучлилар қаршисида мени заифлардан ва рўпарамда заифлар турганида зулмкорлардан айлама.
Эй Роббим! Қалбимга бағрикенглик ва раҳмат уруғини сеп, кўнгил боғларимдан таассуб ва қаҳри қаттиқликни суғуриб ташла.
Эй Роббим! Қалбимни иймон, ҳар тарафимни Ўзингга муҳаббат ила лиммо-лим айла ва бутун танамга ихлосли бўлишни насиб эт.
Эй Роббим! Сен яратган нарсаларнинг гўзаллигини кўра олишим учун кўзларимни каттароқ оч.
Эй Роббим! Ғурур кўзларимни кўр қилган чоғда, қалб кўзимни нурлантир. Менга хорлик ҳукмрон бўлган он азизлик ила мартабамни кўтар. Борди-ю, давр алғов-далғов бўлиб, ташқи куч олдида бошим эгилса, куч-қувват доимий эмаслигини, ҳақ гап эса барҳаёт ва боқий эканини менга эслат.
Эй Роббим! Чоҳга қулаганим он тик туришни ўргат. Қаддимни ростлаган пайтим бошқа йиқилганлар бор эканини ёдимга солгинки, бўйнимни эгиб, уларнинг қадлари рост бўлиши учун кўмак қўлимни чўзайин.
Эй Роббим! Қарши тараф устидан ғалаба насиб этсанг, уларнинг устидан кулишдан сақла.
Эй Роббим! Қаноат қилиш ва йўқ бўлиб кетиш орасини, иззат ва ғурур орасини, камтарлик ва хорлик орасини ажрата оладиган қил.
Эй Роббим! Ҳақ кучлилар ёки заифлар тарафида бўлмасин, ҳаққа кўмакчи бўлишим учун менга қувват ато эт.
Эй Роббим! Зулматларни аритадиган кичик бир шамчироқ бўлишимда менга кўмак бер.
Эй Роббим! Одамлар орасида мурувватни ёйишимда, уларга интиқом заифнинг қуроли, кенгбағирлик кучлиларнинг аслаҳаси эканини том маънода англай олишимга ва улар менинг гапларимдан қаноат ҳосил қилишларида менга мадад бер.
Эй Роббим! Хатоларимдан қутулишим учун хатоларимни тан олишимда мадад бер. Ўзгаларнинг айбу нуқсонларини, хатоларини фош этишдан асра.
Эй Роббим! Мени ёмон кўрганларни мен ёмон кўрмай, мени яхши кўрганларга кўпроқ муҳаббат қўяй.
Эй Роббим! Агар одамларнинг ҳақлари борасида хатога йўл қўйсам, содир этган хатоларим учун улардан узр сўрашимда Ўзинг қўлла. Агар одамлар менинг ҳақимда хато қилсалар, уларнинг бу хатоларини кечириб юборишим учун куч ато эт.
Абдуллоҳ Абдулмуътий, Ҳуда Саъид Баҳлулнинг
“Қулоғим сенда қизим” китобидан Ғиёсиддин Ҳабибуллоҳ,
Абдулҳамид Умаралиев таржимаси.
Бисмиллаҳир Роҳманир Роҳийм
Ҳасад – кимгадир Аллоҳ ато қилган неъмат ва ютуққа норози бўлиш, унинг шу неъматдан жудо бўлишини исташдир.
Кўролмаслик (ҳиқд)нинг асосида эса адоват ва хусумат сақлаш, одамлар билан муносабатда орани узишлик ётади.
Ҳасадчи – ҳеч кимни аямайдиган, ҳеч кимга тинчлик бермайдиган, адолатсиз ва бешафқат одамдир.
Аллоҳнинг Пайғамбари соллаллоҳу алайҳи васаллам барча гуноҳлар уч сифатга асосланишини ва улардан бири ҳасад эканини айтганлар:
“Уч сабаб барча гуноҳларнинг асосидир, улардан қўрқинг ва узоқлашинг:
Кибри-ҳаво (бошқалардан ўзини устун кўриш)дан сақланинг, ҳақиқатда мана шу кибр Иблисни Аллоҳнинг амрига итоат этишидан қайтарди. Одам алайҳиссаломга сажда (таъзим) қилмади;
Кучли истак-ҳирсдан сақланинг, ҳақиқатда айнан шу истак Жаннатдаги таъқиқланган дарахт мевасидан тотиб кўришга Одам алайҳиссаломни ундади;
Ҳасаддан сақланинг, ҳақиқатда айнан ҳасад туфайли Одам алайҳиссаломнинг ўғли Қобил ўз туғишгани Ҳобилни ўлдирди” (Ибн Асокирнинг Ибн Масъуддан ривоят қилган ҳадисда ҳам худди мазмунда келган, 40/49).
Аллоҳнинг Ўз пайғамбарлардан бири Сулаймон ибн Довуд алайҳумоссаломга шундай ваҳий жўнатгани ривоят қилинади:
“Ҳеч қачон солиҳ бандаларимни ғийбат қилма ва ҳеч қачон бандаларимдан бирортасига ҳасад қилма!”
Шунингдек, бир тақводор, солиҳ кишининг қуйидаги сўзи машҳур:
“Қачонки Яратган бирор бандасини бағритош душманга гирифтор этмоқни ирода этса, унга ҳасадчини йўлиқтириб қўяди”.
Ҳасад инсоннинг динини ўлдириб, унинг манфаатини қалбидан кетказади, чунки ундан қалбни чулғаб олувчи зулмат ва парда пайдо бўлади.
Аллоҳнинг Расули соллаллоҳу алайҳи васаллам марҳамат қиладилар: “Сизларга ўтган қавмларда бўлган касаллик ёпишди. Бу ҳасад ва бировни нафрат билан кўролмасликдир. У юлиб олувчидир. Биласизми, юлиб олувчи деганда сочни юлиб олади демаяпман. У динни юлиб олади...” (Зубайр розияллоҳу анҳудан ривоят қилган, Термизий ривояти, “Сифатул Қиёмат” 57, (2512).
Шунинг учун орифлардан бирлари марҳамат қилган эканлар:
“Уч тоифа кишининг дуоси Аллоҳ наздида мақбул эмас: ҳаромхўрнинг, ғийбатчининг ва мўминларга нисбатан ҳиқду ҳасад қилгувчининг”.
Бу тоифаларнинг дуолари мақбул бўлмаслигининг ҳикмати, эҳтимол, Аллоҳнинг ўз бандаларидан бирига марҳамат кўрсатиб берган неъматларини кўролмаганликлари сабабидандир.
“Ахлоқус солиҳийн” (Яхшилар ахлоқи) китобидан
Йўлдош Эшбек, Даврон Нурмуҳаммад
таржимаси.